Damon Albarn lijkt nooit stil te zitten; met Gorillaz bracht hij vorig jaar nog een nieuw album uit, verder is hij bekend door het succesvolle album ‘The Good, The Bad & The Queen’ en als zanger van Blur. In deze en andere projecten stak hij zijn mening over maatschappelijke problemen als milieuvervuiling en oorlog niet onder stoelen of banken door hiervan thema’s te maken in zijn muziek. De problemen van het Afrikaanse continent blijken dit jaar het thema van Albarn. DRC Music is een door hem opgerichte groep (bekende) producers die in Congo samen met lokale muzikanten het album ‘Kinshasa One Two’ hebben gemaakt, waarvan de opbrengst naar Oxfam (Novib) gaat. Uiteraard is op dit album typische Afrikaanse muziek te horen, maar de drumritmes, percussie en typische zang zijn op zo’n manier vermengd met westerse invloeden van de producers, dat het ook ‘luisterbaar’ is voor mensen die niets met Afrikaanse muziek hebben.
‘Hallo’, waar het album mee opent is daar misschien het beste voorbeeld van. Een dancebeat gevolgd door Afrikaanse vocalen zijn het intro voor het gedeelte waar Albarn’s vocale inbreng te horen is. Door zijn kenmerkende dromerige stem en de elektronische aankleding van de muziek moet ik direct aan Gorillaz denken. Bij de eerste paar luisterbeurten is het waarschijnlijk even wennen aan de vrouwelijke Afrikaanse zang die er ineens tussendoor komt, maar het voegt zeker een bepaalde schoonheid toe aan het nummer.
‘K-Town’ is voor mij het meest fascinerende nummer van dit album. Het draait volledig om de muziek, met minimale ‘mijmerende’ vocale inbreng. Typische Afrikaanse invloeden ontbreken in dit nummer, waardoor het voor mij eerder Zuid-Europees klinkt. In ‘Love’ zijn de Afrikaanse invloeden beperkt tot de drum en percussie. Samen met het sterke ‘If You Wish To Stay Awake’, dat ook weer zeer aan Gorillaz doet denken, zijn dit de vier nummers die het album toegankelijk maken voor een breed publiek.
Bij de andere nummers is het een stuk duidelijker dat het album in Congo is gemaakt. Sommigen van die nummers spreken mij ook na meerdere luisterbeurten niet aan. Verrassend is echter dat ik nummers na een aantal luisterbeurten waardeerde, die in een eerder stadium nog op mijn zenuwen werkten. Een voorbeeld hiervan is ‘African Space Anthem’ met een vrolijk refrein dat ik ondertussen fonetisch mee kan zingen. In ‘Lourds’ wordt typische Afrikaanse zang afgewisseld met elektro, misschien niet de meest geslaagde mix, maar wel een hele interessante. Alle genoemde invloeden worden nog eenmaal gecombineerd in ‘Departure’, dat één van de hoogtepunten van dit album is.
Het afgelopen jaar heb ik een aantal albums met Afrikaanse muziek geluisterd, waarbij de drempel voor mij soms erg hoog lag. Natuurlijk leer je de muziek na elke luisterbeurt weer iets meer waarderen, maar dat is veel makkelijker als de drempel iets minder hoog ligt. De producers van DRC Music hebben deze met het album ‘Kinshasa One Two’ aanzienlijk verlaagd door Afrikaanse muziek te voorzien van een westers sausje. Daarom is het niet alleen voor liefhebbers van wereldmuziek een must-have, ook mensen die een keer iets anders willen horen raad ik aan dit album een kans te geven. (8/10) (Warp)
//
