Een singer-songwriter genaamd Vera is op weg de top te bereiken. Op haar boeiende reis ontmoet ze interessante mensen met ieder zo hun eigen persoonlijkheid, maar ze besluit toch om alleen met haar man door te klimmen. Het is ook niet haar bedoeling om met een groep de top te bereiken, aangezien ze niet voor niets alleen een microfoon ter handen heeft genomen. Maar goed, haar man beschikt ook over een breed scala aan instrumenten en kan ze -gelukkig- ook allemaal goed bespelen, dus was de keuze niet eens zo moeilijk.
Ook op een reis als deze is niet alleen het doel belangrijk; de route er naar toe is zeker net zo belangrijk. En eigenlijk -net als elke reis- kan ook deze trip niet zonder de bijbehorende pieken en dalen. Dit, inmiddels tweede, album van Vera is helaas geen piek, maar ook geen dal. Laten we zeggen: een vlak pad, waarbij het einde nog niet in zicht is. We weten helaas ook nog niet of er achter dit pad een piek of een dal prijkt, dat zullen we moeten afwachten.
Maar waarom is dit tweede album dan zo’n recht pad? Vera heeft gekozen voor een typisch ‘singer-songwriter’ album. Een gitaartje, een viooltje en wat drums (onder andere dus bespeeld door haar multi-instrumentale man), maar helaas val je met deze karakteristieken niet meer op en beland je in de kast tussen de rest van hetzelfde genre. En dat genre is groot, vandaar dat je vaak door de bomen het pareltje niet meer kunt zien. Helaas, want Vera heeft wel degelijk de kwaliteiten in huis om op te vallen tussen ‘al de anderen’.
Is ‘Bubbles & Bones’ dan zo’n slecht album? Nee hoor, het is alleen meer van wat er al in de kast staat. De liedjes zitten goed in elkaar en vanaf het eerste moment hoor je dat Vera een stem heeft waar je nog meer van wilt horen. Zacht en lieflijk, maar met een scherp randje in de ruige tonen. Dat is wel even lekker.
Graag zou ik Vera nog een tip mee willen geven. Als je in het Engels zingt, zorg er dan voor dat je ook redelijk tot goed bent in de Engelse taal. Enkele zinnen vallen namelijk binnen de categorie ‘nog even nalezen’, wat eigenlijk niet zou mogen. Ook de uitspraak kan wat verbetering krijgen, maar dat geldt voor nog een hele hoop andere artiesten.
Al met al is ‘Bubbles & Bones’ een mooi album wat niet slecht, maar helaas ook niet perfect is. Heerlijk om op de achtergrond aan te hebben staan op een rustig feestje. (6/10) (Dying Giraffe)
//