Toen Torre, Jop, Rocco, Vedran en Tim voor het eerst samen optraden op Noorderslag sleurde ik een vriendinnetje mee, dit moesten we even gaan bekijken! Na alles wat ik had gehoord op de radio was deze band zeker een kijkje waard, toch?
Wat een enorm goede beslissing was dat! Dat optreden daar zorgt ervoor dat ik me nu officieel een De Staat fan mag noemen. Vandaar ook dat ik erbij wilde zijn, het eerste optreden van de nieuwe tour, in Tivoli, Utrecht. Tivoli was uitverkocht, vol, bomvol. Shaking Godspeed verzorgde het voorprogramma, de band deed erg zijn best maar kreeg maar een klein deel van de zaal mee, dit kwam mede doordat het geluid niet goed was, de gitaar en drum overstemde de rest van de band. Er klonk dan ook een kleine zucht van opluchting bij het grootste deel van het publiek toen de heren af gingen, dit was van beide kanten niet helemaal waar op gerekend was.
De Staat, zojuist winnaar geworden van de 3fm award voor ‘Best Alternative band’ klimt het podium op, vooraf gegaan door het geluid van de enorme Machinery-machine (je weet wel, die ene op de voorkant van de nieuwe cd) een luid gejuich klinkt vanuit de zaal en de band straalt. ‘The Fantastic Journey of the Underground Man’ wordt ingezet, het publiek zingt zonder enige schroom luidkeels mee. ‘We hebben net een 3fm award gewonnen’ zegt Torre, het publiek had niet anders verwacht en barst lost in een luid applaus en gejuich. Een fles champagne wordt geopend en de eerste rij krijgt een slok, dan gaat de fles langs de bandleden die proosten op het eigen succes, het succes waar de afgelopen jaren hard aan gewerkt is, het succes dat dan nu ook zeer verdient is.
Dan is het tijd om te doen waar ze goed in zijn, spelen! De band weet een goede afwisseling te vinden tussen de oude en de nieuwe nummers maar eigenlijk maakt het niet uit wat er gespeeld wordt, het publiek vind alles mooi. Bij twee nummers laat de band zich versterken door een gast, zoals we weten doet Kelly, zangeres bij de Routines, mee met ‘Sweatshop’ en Shaking Godspeed gitarist Wout Kemkens speelt mee met ‘Meet The Devil’ een nummer waar hij zelf ook aan mee heeft geschreven. Er ontstaat een geweldig gitaar geweld waar alle mannen met gitaar elkaar afwisselen en ook Vedran Mircetic weer eens laat zien wat voorn kunsten hij allemaal kan op zijn gitaar.
Dan gaat De Staat af, het publiek begint meteen luidkeels ‘We want more! We want more!’ te scanderen. Een band die normaal bestaat uit stoere rockers is nu veranderd in jongetjes met een brede glimlach op het gezicht, trots op wat ze allemaal bereikt hebben. “Grapje, we zijn nog niet klaar” zegt Torre lachend door de microfoon. ‘Rooster-man’ wordt ingezet, en ze gaan weer door, lekker hard, lekker zoals alleen De Staat dat kan. Er wordt geëindigd met ‘Back To The Grind’ een nummer waarvoor drummer Tim van Delft, die zoals het hoort zijn shirt weer heeft uitgetrokken, achter zijn drumstel vandaan klimt en eigenhandig de Machinery-machine bedient en hiermee menig vrouwenhart sneller laat kloppen op de maat van de muziek.
Dan is het echt over, de band bedankt het publiek nog een keer, maakt een aantal sierlijke buigingen en gaat af, maar dan komt Tim nog even terug ‘Daar is de merchandise, Motherfuckers!’
Foto’s (c) 2011 Shanna Wiggerman
