In 1970 bracht Miles Davis het enigszins controversiële album “Bitches Brew” uit. Controversieel omdat voor het eerst traditionele jazzinstrumenten werden vervangen door elektronische instrumenten. Het album werd met gemengde gevoelens ontvangen. Met name de pure jazzliefhebber was niet meteen enthousiast. Toch was het album goed genoeg om de eerste gouden plaat te worden voor Davis. Later kreeg “Bitches Brew” meer erkenning en wordt inmiddels beschouwd als een van de grootste jazz cd’s aller tijden. Het is een voorloper van de jazz rock en van invloed op vele rock en funk muzikanten. In 2003 plaatste Rolling Stone het album op de 93ste plaats in de album top 500 allertijden.
Was er vorig jaar al een 40th Anniversary Collector’s Edition uitgebracht, nu is er voor het eerst een live album op de markt gekomen. Hierop staan een paar bijzondere nummers. Allereerst is er de eerste professioneel opgenomen live versie van “Miles Runs The Voodoo Down”. Daarnaast is er de eerste opname van het vernieuwde (electronische) “Sanctuary”. Beiden zijn nooit eerder uitgebracht. Samen met het nummer “It’s About That Time” zijn dit de drie nummers op het album die Davis speelde op het Newport Jazz Festival in 1969. Wat deze opnames ook bijzonder maakt is dat ze niet zijn gespeeld met een quintet, maar kwartet, Wayne Shorter stond namelijk vast in het verkeer! De muziek is echter toch indrukwekkend. Het klinkt erg intensief en powerfull. Je verbaasd je erover wat voor geluid Dave Holland uit het hoogste register van zijn bass perst en hoe DeJohnette zoveel verschillende klanken uit zijn slechts vijfdelige drumstel haalt.
De overige nummers zijn opgenomen tijdens het Isle of Wright Festival. Dat Bitches Brew niet puur jazz is maar misschien wel meer naar rock neigt blijkt wel uit de line-up: Jimi Hendricks, Supertramp, The Who en The Doors waren onder andere van de partij. Het publiek lijkt Miles Davis echter wel te kennen en 500.000 man gaan uit hun dak als hij het podium betreedt. Met bassist Dave Holland, Chick Corea op de electrische piano, Jack DeJohnette op drums, Keith Jarret op het orgel, Gary Bartz op alt- en sopraansaxofoon en Airto Moreira op percussie wordt het hele festival op z’n kop gezet. En dat is te horen op deze cd.
Vaak vind ik jazz cd’s-netjes. Ze zijn opgenomen in de studio en meestal klinkt het heel braaf. Tijdens live performances wordt bijna altijd meer geïmproviseerd. Dan lijken alle remmen los te gaan. Bij ieder optreden kan hetzelfde nummer daardoor toch weer anders klinken. En dat is hier goed te horen. Het nummer “It’s About That Time” bijvoorbeeld staat twee keer op deze cd. Twee keer totaal anders en twee keer wordt je omver geblazen. Kortom, als je de originele versie van “Bitches Brew “ al hebt, dan is dat geen reden om deze live cd niet te kopen. Heb je de originele versie nog niet en je houdt wel van jazzrock, dan ligt er nu een mooi live album voor je in de winkel. (9/10)(Sony)
