Het Engels/Amerikaanse [[Fiction Plane]] is niet slechts de band van de zoon van. De band, onder leiding van [[Joe Sumner]] (inderdaad de zoon van), bracht eerder dit jaar hun derde album, ‘Sparks‘ uit, en nog meer dan de voorganger ‘Left side of the brain’ schepte de band hoge verwachtingen. De hit ‘Two Sisters’ die van het tweede album kwam, heeft helaas nog niet echt opvolging gekregen, maar toch kon de band zich verheugen op een flinke schare fans die waren afgekomen op het concert in de Eindhovense [[Effenaar]].
De avond werd ingeleid door de Eindhovense band [[LEFT]], die hard op weg zijn om nationaal helemaal door te breken. Goede band, dat mag gezegd worden, hoewel dat dit maal niet helemaal uit de verf kwam. En dat voor een thuispubliek, dat, muziekliefhebbers kennende, deze band al minimaal eens eerder heeft gezien in de regio. Jammer, want de muziek die LEFT zou doorgaans zeker in de smaak moeten vallen bij het publiek van Fiction Plane.
Een paar minuten na negen uur startte dan toch de band waar een halfvolle grote zaal van de Effenaar op stond te wachten. Het gevleugelde logo werd in top gehesen en de band startte direct met de toon te zetten voor een avond vol rock. Met ‘Hate’, van hun eerste cd ‘Everything will never be ok’ gaf het trio direct hun visitekaartje af. Een nummer dat gelukkig een flinke progressie heeft gemaakt sinds de laatste keer dat ik de band zag, en de stemming zat er dan ook gelukkig direct in zodat het eerste nummer van de nieuwe CD ‘Two Sparks’ in vol enthousiasme ontvangen kon worden.
Ondanks het nummer ‘Russian LSD’ op ‘Sparks’ spreekt de zoon van Sting juist een redelijk woordje Nederlands. De hyperactieve Sumner liet dat al eerder blijken tijdens het interview dat ik een klein half jaar geleden al met het talent had, ook in de Effenaar kondigde hij de band in het Nederlands aan: “Wij zijn Fiction Plane. Wij komen uit Engeland en de Verenigde Staten. En uit onze moeders. Hoe gaat het met jou?” De stemming was gezet en die sfeer is de hele avond gebleven.
Ondanks dat ze er niet mee willen worden vergeleken is de overeenkomst van de stem en houding van Joe een redelijke kopie van zijn vader in diens beginnende [[Police]]-periode. Zeker Joe’s stem haalt juist bij de hogere accoorden een herrinnering aan de Police-frontman, die overigens later dit jaar zijn zoon op het podium zal halen bij de [[Symphonica in Rosso]]-concerten in het [[Gelredome]].
Dat de band al jaren bezig is is overduidelijk te zien, aan het goede samenspel en het plezier dat de bandleden met elkaar hebben. Gitarist [[Seton Daunt]] staat met grote regelmaat vrolijk te lachen naar drummer [[Pete Withoit]], en Joe beklimt en bespringt de drumkit vrijwel ieder nummer. Dat deze niet bang is geworden door zijn eigen wilde spel, blijkt dan ook als hij zelfs de hoge speakerstack beklimt en, niet al te flauw, de snelste weg naar beneden kiest, om met een schrikeffect vanuit de zaal beheerst neer te komen. Sumner speelt zijn bas met vlagen op een manier zoals we die kennen van [[Les Claypool]] en ook de technische hoogstandjes van Daunt zijn zeker vermeldenswaardig.
Slim, ingecalculeerd en vol vertrouwen geeft Fiction Plane een optreden dat goed in elkaar zit. Met een lichtshow die meer is dan alleen begeleiding, black-outs om van instrument te wisselen, en zelfs een korte plaspauze van Withoit die door zijn kameraden wordt opgepakt als zijnde het ingepland, is Fiction Plane een band om rekening mee te houden. Dat ‘Two Sisters’ tot aan het eind van het concert bewaard bleef was te verwachten, maar niemand die daar in feite op zat te wachten. Ieder nummer was blijkbaar gesneden koek voor band en publiek, dat misschien wel een van de laatste clubconcerten van de band heeft gezien alvorens de band klaar is voor het echte grote werk.
Van tevoren vertelde de band al opgewonden te zijn over de Effenaar, de Effenaar was dat na het concert van Fiction Plane ook duidelijk andersom!
Foto’s, archief Maxazine (c) Stephen Hotsma