Vorige week besprak ik het album 'Supernatural' van de gitaarvirtuoos Carlos Santana. Vandaag duik ik de jaren '70 in met een album welk de band's doorbraak was in Europa. De hoes van het legendarische album van deze week toont de band als een beeldhouwwerk ala Mount Rushmore. Kenners weten nu waarschijnlijk wel over welk album ik het ga hebben. Deze week in 'Legendary Albums ….. Deep Purple In Rock'.
'Deep Purple in Rock' (1970) (ook bekend als 'In Rock') is het vierde studio album van de Britse rock band Deep Purple .Het was hun eerste album met de klassieke Mk II line-up. Rod Evans ( zang ) en Nick Simper (bas) kregen hun ontslag in juni 1969 en werden vervangen door respectievelijk Ian Gillan en Roger Glover. Als gezegd was 'Deep Purple in Rock' het album waardoor ze in Europa doorbraken en zou in de Britse hitlijsten de vierde plaats behalen en maandenlang in deze hitlijst blijven staan.
De voorlopers van het album – de zogenoemde MK I albums – werden in Noord Amerika veel beter ontvangen dan in hun vaderland. De release van 'Deep Purple in Rock' werd ondersteund door een enorm succesvolle 'Rock World Tour' welke ruim vijftien maanden duurde. Ookal was dit het eerste studio album met de MK II line-up, het was dezelfde samenstelling welke eerder het live album 'Concerto for Group and Orchestra' opnam. Voorafgegaan aan de release van 'Deep Purple in Rock' kwamen er twee singles uit, dit waren de eerste studio opnames welke Ian Gillian maakte met Deep Purple. De eerste single – uitgebracht in 1968 – was een compositie van Greenaway en Cook getiteld 'Hallelujah', wat volledig flopte. De tweede single 'Black Night' deed het stukken beter, het piekte op de tweede plaats in de Britse hitlijsten.
Deep Purple's oudere werk varieerde van psychedelische hard rock tot orkestrale nummers en covers varierend van Neil Diamond tot de Beatles. De nummers 'Speed King' en 'Flight of the Rat' zijn hard rock nummers en het tien minuten durende epische 'Child in Time', wat waarschijnlijk het beroemste nummer van het album is. Het nummer zou de jaren daarop regelmatig live gespeeld worden. Ondanks het feit dat 'Into the Fire' en 'Speed King' toendertijd op de setlist stonden was 'Child in Time' het enige nummer wat verscheen op het album 'Made in Japan' welke twee jaar later gereleased werd. 'Speed King' werd meestal gespeeld als toegift en staat op de uitgebreide cd heruitgave van 'Made in Japan', net als 'Black Night' welke was bijgevoegd aan de tracklist van de 'Deep Purlpe in Rock' heruitgave.
Over de hoes zei ik al eerder dat het de band voorsteld als een in een rots uitgehouwen beeldhouwwerk van de band, geinspireerd door Mount Rushmore. In het jaar 2000 plaatste een vooraanstaand muziekmagazine het album op de 78e plaats in de lijst van de 100 Greatest British Albums aller tijden. John Lord gebruikte zowel een zogeheten Leslie luidspreker alsmede een Marshall versterker in combinatie met zijn Hammond orgel, hierdoor was het orgelgeluid zeer afwisselend tijdens de diverse nummers. Ritchie Blackmore bespeelde een Gibson ES-335 gitaar in plaats van zijn Fender Stratocaster op 'Child in Time'. 'Deep Purple in Rock' en 'Machine Head' zijn de twee favoriete albums van Blackmore.
In sommige landen, waaronder Mexico, bevatte latere releases van het album 'Black Night', een single welke opgenomen is tijdens de sessies. op de Amerikaanse release van 'Deep Purple in Rock' was het intro van 'Speed King' ingekort tot een versie van één minuut. Op de Warner Bros uitgave van het album bleef dit zo. Op de '25th anniversary package' stond de volledige versie. In 1995 verscheen er op het EMI label een geremasterde '25th Anniversary Edition' van het album. Roger Glover was de supervisor tijdens het remasteren en remixen. Op deze 'Anniversary Edition' stonden een aantal bonustracks, waaronder nog niet eerder gereleasde jam-sessies. In juli 2009 verscheen er op het Audio Fidelity label een geremasterde versie van 'Deep Purple in Rock' geperst op een gelimiteerde 24 karaat gouden cd.
