De Iraans-Portugese singer-songwriter Shahryar Mazgani is onlangs uitgeroepen tot een van de beste nieuwe Europese artiesten. Zijn prachtplaat Ladies & Gentlemen, Introducing… Mazgani is de ideale soundtrack voor een ijskoude avond bij de open haard met een lekker glas wijn. Mazgani zingt Engelstalig en is gezegend met een warme, ietwat rauwe stem die zich aangenaam in je oor nestelt, maar je ondertussen continu bij de les houdt. Het album is een uitgave van zijn EP Tell The People, aangevuld met een compilatie van zijn debuutalbum Song Of The New Heart en een bonustrack. Het geluid van Mazgani past ergens tussen die van Leonard Cohen en Bob Dylan met een scherp randje a la Nick Cave en Tom Waits.
In alle rust komt Mazgani met zijn drie kompanen naar voren lopen en zet in. Geen applaus. De harde inzet van het eerste nummer “Thirst” wekt de aanwezigen. Verschrikt luisteren ze naar de allereerste woorden: “Come closer”. Dit typeert de avond. Een hard werkende zanger die helemaal op gaat in zijn eigen muziek en je heen en weer slingert tussen rustige love-songs en het stevigere werk dat bij de metalfans die zich in de grote zaal van 013 hadden verzameld niet misplaatst zou zijn.
Zowel zijn rauwe als zijn warme stem krijgt een kans zich uit televen. De aanwezige Nick Cave fan vind het prima, jammer alleen van die harde rocknummers. Door het goede mixwerk krijgen zowel de krachtige slagen op de drums als de beroering van de snaren de aandacht die ze verdienen. Het nummer “Winter is Over” krijgt haar glorie door het weglaten van de drums en de ingetogenheid van het gitaarspel. Daar waar het album “Song of Distance” gladjes glooiend overkomt is er in de liveuitvoeringen met slechts een kleine drumkit, twee gitaren en een contrabas ruimte voor meer aandacht voor het individuele werk van de instrumenten en de stem die de nummers wat meer open breekt en dichterbij komt. Ze krijgen de ruimte en sluipen zo bij je naar binnen.
Tijdens “Dance me tot the end of love” en bij het slotnummer “Strike your drum” komt de Iraans- Portugese singer-songwriter Shahryar Mazgani van het podium af en begeeft zich in het niemandsland tussen podium en publiek dat op een afstandje geboeid toekijkt. Als het publiek niet naar hem komt, dan maar anders om, moet hij hebben gedacht. Net voor het einde komt uiteraard “Somewhere Beneath This Sky” voorbij; Het nummer dat de 3e plaats behaalde in de AAA categorie van Nashville’s International Songwriting Competition, waar niemand minder dan Tom Waits één van de jurlyleden was. Een van de weinige gespeelde nummers die niet op zijn laatste cd staat.
Op de slechts weinige aanwezigen (25 man, inclusief crew, barpersoneel en 3 x 2 prijswinnaars) weet hij indruk te maken, maar na een krap een uur spelen is hij net zo geruisloos weer verdwenen als hij is gekomen. Geen toegift. Het gratis optreden dat hij die middag in muziekcafé Cul de Sac gaf, mocht niet baten. Jammer, want Mazgani mag gehoord worden!
Foto’s (c) 2011 Marcel Hakvoort