Op 9 september had ik het genoegen om de heren van Orchestral Manouvres in the Dark te mogen interviewen in hotel in Amsterdam. Onder het genot van een glaasje cola light stonden [[Andy McCluskey]] en [[Paul Humphreys]] mij te woord in de bar van het hotel. De legendarische Britse band is terug en hoe!. De reden van dit interview was het op 20 september uitkomen van hun nieuwe album ‘History of Modern‘.
Na dat ik het album ‘History of Modern’ goed beluisterd had, viel het mij op dat een aantal nummers een herkenbaar geluid hadden, dat wil zeggen, de oude nummers van weleer waren te herkennen in de nieuwe tracks. “Dit is met opzet gedaan” vertelde Andy. “We hadden besloten om de stijl van onze eerste vier albums te gebruiken omdat wij van mening zijn dat dat onze beste albums zijn” vervolgt Andy. “We wilden altijd veranderen, maar uiteindelijk gingen we na die vier albums de verkeerde kant op”. Hun besluit was dus áls ze een nieuw album wilden gaan maken dat de unieke sound van OMD van weleer terug te horen zou moeten zijn op dat nieuwe album. Andy verteld verder, “Die nieuwe songs zouden dus zomaar op die vier albums hebben kunnen staan. Het belangrijkste was, kunnen we het doen en hebben we überhaupt wat interessants te bieden, het is makkelijk om een nieuw album te maken maar kunnen we een goed album maken, lukt dat niet, dan niet doen!”
Over de keuze van de nieuwe single ‘If you want it‘ vroeg ik me af waarom ze niet voor een meer herkenbaar geluid hadden gekozen. “Die keuze hebben we niet zelf gemaakt” verteld Paul. “Dit heeft de platenmaatschappij beslist. Het probleem is dat je voor een song moet kiezen die gedraaid word op de radio, mensen die geïnteresseerd zijn in ons vinden het album wel. Ik weet niet of het het beste radio liedje is, misschien staan er op het album een paar andere tracks die de tweede of derde single zouden kunnen worden. Het zal niet bij één single blijven, er staat meer goed werk op het album. Er zal bepaald moeten worden wat wél en wat niet gedraaid word op de radio, het gaat niet meer over het verkopen van singles, er worden bijna geen singles meer verkocht. Je zal het podium op moeten om de aandacht te trekken, voor singles is er geen markt meer. Eigenlijk kies je niet altijd voor de beste track van het album, maar je hebt gelijk over de stijl, het is niet helemaal de 80’s sound, het is een beetje de late 80’s stijl, behoorlijk bombastisch maar we zijn niet bang om zo te klinken.
Zelf zijn ze duidelijk over de vraag welk nummer ze zelf het beste vinden van ‘History of Modern’. “Er staat geen ‘best song’ op het album, als iedereen het maar over één song heeft, dan zou dat inhouden dat er maar één goed nummer is, en dat de rest van het album niet goed is. Hier en daar duiken er recensies op waar uit blijkt dat iedereen hun eigen favoriete song heeft van het album, soms denken wij waarom hebben ze voor dat nummer gekozen? volgens ons wel een zeer positief teken”.
De afgelopen twee jaar heeft de band opgetreden met diverse orkesten, wat mij nieuwsgierig maakte over hoe hun dat beleefd hebben. “Toen we weer bij elkaar kwamen dachten we om dingen te gaan doen die we nog nooit gedaan hadden”, vertelt Paul. We waren altijd een beetje huiverig om onze songs als het ware uit elkaar te trekken en ze op een andere manier te spelen. Tot we de uitnodiging kregen om op de [[Night of the Proms]] te spelen. Het was erg leuk om dat te doen, we rukten onze songs uit elkaar en bouwden ze opnieuw op voor een orkest, verrassend genoeg klonk het fantastisch, het was anders maar het werkte. Helaas waren de optredens tijdens NOTP maar 20 minuten”. Andy gaat verder, “We kregen het aanbod om een hele show te doen met een Filharmonisch Orkest, een show van 2 uur en we speelden veel van onze songs, het was ‘great fun’. Veel bands spelen tegenwoordig met orkesten, ze komen met drums, gitaren, de orkesten zijn haast niet meer te horen, heel zonde”.
Paul, “Wat we ontdekten is dat ook al zijn onze nummers opgebouwd met heel specifieke geluiden, zo spelen we ze ook nog steeds, ze zijn goed genoeg om ze op een andere manier te spelen. Onze songs zijn zó simpel, het was heel interessant om ze te horen evolueren naar een 75 koppige orkestvorm. Het was een fantastische kans voor ons”. Andy verteld verder, “Ik was héél nerveus, ik had ruim 13 jaar niet gezongen, dus het was een soort van geruststelling om te zingen in deze vorm met andere artiesten want als ik “shit” klonk, dan hadden we er wel mee weggekomen, er waren nog meer artiesten, als het publiek OMD niks had gevonden, dan hadden ze Mike Oldfield of iemand anders wél goed gevonden”.
Conclusie, het is duidelijk dat de mannen er weer zin in hebben, en het zeker nog niet verleerd zijn. ‘History of Modern’ is een absoluut goed album. Maxazine zal verslag uitbrengen van het concert dat ze geven op 23 november in Paradiso te Amsterdam.
