Onder de noemer ‘Double Cream’ sloegen twee Nederlandse band met hun wortels in de blues, soul en roots rock ’n roll vorig jaar de handen in één: DeWolff en The Dawn Brothers. Het leverde een smaakvol soulalbum op in de stijl van Otis Redding, Ray Charles en Sam Cooke. Hoewel DeWolff daarna ook nog een sterk ander album uitbracht met ‘Love, Death & Inbetween’ en daarmee een succesvolle tournee heeft gedaan, doen ze met The Dawn Brothers deze zomer nog een kleine toegift. Waarmee ze vorige maand een lovend ontvangen show gaven op North Sea Jazz, en deze zomeravond in de Slottuin in Zeist.
Na een wat voortkabbelend voorprogramma van The Rythm Chiefs kwamen de leden van beide bands het podium op. Waarbij Dawn Brothers frontman Bas van Holt een aparte introductie kreeg van Pablo van der Poel. De band klonk als een geoliede soulmachine. Maar in het begin was ook de show van het hoofdprogramma een beetje voortkabbelend. Hoewel mooie liedjes als ‘Loverman’ en ‘(Something In My) Pocket’ de beste soul uit de jaren ’60 van de vorige eeuw serveren, maar het publiek was nog tam.
Dat veranderde toen er meer energie kwam vanavond het lijflied van deze supergroep: ‘(Do The) Double Cream’. Vanaf dat moment sprong de vonk over tussen band en publiek. In ‘Thunderchild’ hoorden we zelfs even hoe DeWolff normaal als enkele band show maakt. Mede dankzij de vurige gitaarsolo van Pablo van der Poel. Nog zo’n publieksmoment was toen de blazerssectie het publiek in dook tijdens ‘Man Up!’. Op dat moment was er niemand meer die, zoals aan het begin van het concert, nog op de banken zat. De toegift met de huidige radiohit ‘Neighbor’ werd dan ook enthousiast ontvangen.
Het duurde dan weliswaar voordat er een vonk oversprong, maar aan het einde bewezen DeWolff en The Dawn Brothers momenteel samen tot de betere livebands van Nederland te behoren. De liefde voor oude soul is duidelijk spreekt voor zich in de songs en brengen daarmee een klassiek popgenre bij een nieuwe generatie.