De mannen van K’s Choice traden vrijdagavond op in de Heerlense Limburgzaal in het Parkstad Limburg Theater. De zaal was goed, maar jammer genoeg niet helemaal, gevuld. In de gezellige drukte viel meteen op dat veel Belgische fans, desnoods de bijna drooggevallen grensrivier de Maas, te voet doorwadend naar de overkant, hun weg hadden gevonden naar wat dit jaar het enige concert van K’s Choice op Nederlands dorre bodem zou zijn.
Dat K’s Choice een van de bekendste en meest gerenommeerde bands is die is voortgekomen uit de rijke Antwerpse muziektraditie kunnen we toch wel als feit stellen. Niemand kan om het internationale palmares van deze band heen, al zou men het graag willen. Ja, maar dEUS, ja, maar Zita Swoon, allemaal waar, maar niemand mocht zich de zoete nectar van de internationale erkenning laten smaken als K’s Choice dat mocht. Tegen de achtergrond van een eenvoudige stoffen backdrop waarop volstrekt overbodig voor de aanwezigen, nog eens duidelijk werd gemaakt dat we hier toch echt bij elkaar waren om K’s Choice te zien, kwamen de muzikanten om precies half negen, welhaast onbemerkt het podium op onder de paars omfloerste spots.
Afgetrapt werd met ‘Another Year’ van het alweer 22 jaar geleden uitgebrachte album ‘Almost Happy’. De intenties voor de avond werden meteen duidelijk. Horen we op het album nog een vrij introvert en mijmerend popliedje, in Heerlen trad K’s Choice met hernieuwd elan en een positiviteit in de spotlights, en leverde een behoorlijke stevige en erg goed gezongen versie af. Sam straalt als middelpunt van zijn band, absorbeert de aandacht van de zaal. Mooi te zien dat een band die volgend jaar dertig jaar bestaat nog zo fris en gedreven kan zijn.
Het zaalgeluid was, zoals we dat gewend zijn in Heerlen, uistekend. Jammer dat daardoor wel duidelijk was dat de toetsen de hele avond wat overstuurd stonden waarbij met name de passages die alleen door piano begeleid werden soms gewoon lelijk waren. Sam had op die punten ook hoorbaar moeite zijn pitch goed te houden. Dat was helaas ook meermaals zo als er koortjes gezongen moesten worden waarbij zowel Sam als Gert er echt wel enkele keren goed naast zaten zoals bijvoorbeeld in ‘Virgin State of Mind‘. De charme van een live concert? Nee, dit moet bij een band van het niveau van K’s Choice niet gebeuren.
Natuurlijk mocht meezinger en topfavoriet ‘Not an Addict’ niet ontbreken, Het publiek kweet zich uitstekend van haar taak en Sam zag dat het goed was. De band straalde en had er duidelijk zin in. Deze oudere recensent kreeg er spontaan een brede glimlach van op zijn gezicht die er de hele avond niet meer afging. Voorzichtig kwamen zelfs meer dan twee decennia oude dansbewegingen weer bovendrijven in het geheugen om voorzichtig via de hypothalamus naar de heupen gestuurd te worden.
Sam kondigde een verrassing aan. De band speelde een première. Een in de Covid-lockdown geschreven nieuw nummer! Het werd verder niet met titel genoemd, maar de tekst horende zou ‘Spinning Round’ een passende titel zijn. Als dit de koers is die K’s Choice op een nieuw te releasen album gaat varen pas dan maar op! Het bleek een drijvende, pompende snoeihard rockanthem te zijn, zoals we die kennen van bands als Queens of the Stone Age. Ik zou zeggen: “Ga vooral zo door”.
Als een concert zo onderhoudend, lekker en fijn is, dan is een set van anderhalf uur altijd te kort. Dat was in Heerlen dus ook zo. Sam bedankte zijn vaste meereizende fans en zijn ouders (die bij de mengtafel van trots zaten te glimmen) voor de voortdurende steun. Prachtige uitvoeringen van ‘Hide’ en ‘Mr Freeze’ hielden de stemming er meer dan goed in.
K’s Choice kan in deze vorm en met deze drive met gerust hart beginnen aan een tweede ronde van nog eens dertig jaar. K’s Choice vinkte in Heerlen alle keuzevakjes groen af.
