Wereldmuziek is in Nederland altijd een kleine nichemarkt geweest. Op een kleine groep liefhebbers na zal het grote publiek het altijd langs hun schouders af laten glijden als ‘te exotisch’. Alles wat afwijkt van een vierkwartsmaat of een four to the floor ritme wordt afgedaan als free jazz en niet begrepen door het grote publiek.
Daar zal het debuutalbum van het Londense Balimaya Project ‘Wolo So’ geen verandering inbrengen, maar voor de liefhebber van met name West-Afrikaanse muziek is dit album toch wel zeer de moeite van het ontdekken waard. Het Balimaya Project is een 16-koppige groep met leden die je zou kunnen kennen van Kokoroko en het SEED Ensemble.
‘Wolo So’ telt 7 titels die allemaal worden gedragen door een op verschillende soorten percussie gespeelde polyritmische basis, die een continue basis vormen voor virtuoze afrobeat blazersarrangementen. De basis van de Afrobeat wordt vermengd met West-Afrikaanse kora, waardoor het album op een eclectische manier de muzikale erfenis van heel West Afrika van Senegal tot Nigeria in zich vertegenwoordigt.
Mooi eens te horen dat Afrobeat op deze intense manier vermengd wordt met jazz en dat daar dan ook nog naast een hoofdrol voor de kora. Ook is een hoofdrol weggelegd voor de balafon. Gedurfd en niet eerder gehoord op deze manier.
Het album werd al in juli vorig jaar opgenomen en werd gemixt door Marcus Locock, die al eerder werkte met Soccer Mommy en Raphael Saadiq. Het album werd gemasterd door Daz-I-Kue, wellicht bekend van de producers crew Bugz in the Attic, vooral gekend van zijn remixes van Macy Gray en Soul II Soul.
Albumopener ‘Balimaya’ begint hypnotiserend met de repetitieve kora, ondersteund door balafon en talking drums. Break! Daar zijn de blazers en we zijn vertrokken voor een fantastisch avontuur. Wat een ontzettend lekkere track is dit. Wie kan blijven stilzitten krijgt strafpunten. Dansbaarder dan dit bestaat niet. Dit moet toch die lekkere dansplaat zijn waar vroeger Brainpower het al over had. Yohan Kebede op keyboards, bekend van Kokoroko, gaat ongekend los in het nummer dat voor hem gemaakt lijkt te zijn. Ik kan me eigenlijk niet herinneren ooit zo’n sterke albumopener op een wereldmuziekalbum te hebben gehoord. Doen ze dit live, dan is de strijd meteen gestreden.
‘Soninka/Patronba’ start met percussie van een ongekend hoog niveau, dat de basis legt voor een machtig mooie song met vocalen van de voor mij nog totaal onbekende Mariam Tounkara Kone. Het album blijft mooi afwisselend en geeft een prachtige doorkijk door alle stijlen die de West-Afrikaanse muziek zo rijk maakt. Een track als ‘City of God’ heeft de kracht om met haar prachtige blazerssectie beelden in je hoofd op te roepen waarin je kan wegdromen naar Afrika.
Als er sprake is van Afrobeatmuziek met eclectische invloeden zal bij de Europese luisteraar die de muziek wil kunnen plaatsten altijd de vergelijking gemaakt gaan worden met de enige afrobeat die we kennen, die van Fela, Femi en Seun Kuti en hun bands. Die vergelijking gaan we hier niet maken, want die is niet op zijn plaats. Hier geen muzikaal activisme maar liefde voor prachtige muziek die op zeer hoog niveau tot in perfectie wordt uitgevoerd. En dat op een debuutalbum!
‘Wolo So’ is een fantastische en wonderbaarlijke muzikale reis naar de kern van wat muziek tot kunst maakt. Schoonheid, durf, exceptioneel goede muzikanten die elkaar de ruimte geven en waar het plezier vanaf spat. Ik hou mijn hart vast als deze band live gaat spelen. Daar moet je gewoon bij zijn. Voor nu is dit het beste album tot nu toe in 2021. (9/10) (Jazz re:freshed)
