Heerlen, 19 november 2019. Buiten was het waterkoud, donker en ook nog eens dinsdag. Ik wierp mezelf de vraag op hoeveel weerzin een avond kan hebben om deze te kunnen doorstaan. Gelukkig is er De Nieuwe Nor die wederom met hun gewiekste programmering als enige club in Nederland de meest legendarische ondergrondse band binnen het EBM-genre, Nitzer Ebb, naar Heerlen had weten te halen.
Bij het betreden van de bijna uitverkochte zaal warmde de Duitse support-act Liebknecht vanaf een grote brede tafel het publiek op met interessante beats die meer neigen naar techno in plaats van het voor EBM kenmerkende metaalachtige snare op de tweede en vierde tel. Duitsland heeft, in tegenstelling tot de rest van Europa, als safehouse gediend voor dit genre van de elektronische muziek waardoor het heeft kunnen overleven. Geen gure oostenwind, maar een zogenoemde derde golf van artiesten zoals Liebknecht komen dan ook voornamelijk uit ons buurland en weten de aandacht wereldwijd steeds meer naar zich toe te trekken. Tussen het publiek van overwegend 40- tot 55-jarigen bevonden zich deze avond dan ook veel Duitstaligen. Opvallend was ook dat ik mezelf met mijn grijze trui tot de meest kleurrijk uitgedoste persoon van die avond kon benoemen.
De huidige toegenomen populariteit voor EBM heeft de Britse band met de meest Duits-achtige naam en minimalistische stijl in 2018 ertoe aangezet om na bijna 25 jaar afwezigheid weer bij elkaar te komen in het kader van Nitzer Ebb Project-tour. Er waren maar weinig bezoekers gisteren die de zogenaamde under-grounding fathers van EBM in de oude bezetting al eens eerder live hadden gezien, dus de verwachting was bij veel aanwezigen hoog en tegelijkertijd ook kritisch.
De band betrad zonder aankondiging het podium en schotelde van meet af aan hun gedeelde muzikale geschiedenis aan de aanwezigen voor. Te beginnen met drie nummers van hun debuutalbum ‘That Total Age’ uit 1987, ‘Bloodmoney’, ‘For Fun’, ‘Captivate’. Frontman Douglas McCarthy was zichtbaar opgeladen en raasde vanaf de eerste beat over de volle breedte van links naar rechts. Harder dan het publiek er op dat moment aan toe was. Opmerkelijk was ook de energie die bandlid Bon Harris nog aan de dag kon leggen met zijn jumps en aanstekelijke puberale trekjes zonder dat het ongeloofwaardig werd. Het publiek en de band balanceerden vanaf ‘Hearts and Minds’ op eenzelfde level en de band voelde zichtbaar de interactie met het publiek.
Nitzer Ebb, met McCarthy als vandaaldrager van de band, gebruikte dit moment om er een gedenkwaardige avond voor de aanwezigen van te maken. Het Heerlense publiek werd voor heel even weer naar medio jaren ’80 getimewarpt, naar die beruchte ondergrondse tunnel van het NS-station. Deze keer zonder die vervelend aanklampende junks. De woorden ‘verdorven’ en ‘opstandig’ kwamen al snel in ons op het sfeerbeeld te omschrijven. Het plots uitvallen van de muziek tijdens ‘Control I’m Here’ kon de band en het publiek niet uit hun comfortzone halen. Nitzer Ebb sloot de set met veel elan af met ‘Down On Your Knees’, ‘Let Your Body Learn’ en ‘Murderous’.
Het publiek schreeuwde enthousiast om een toegift en kreeg deze ook. Maar veel meer dan ‘Alarm’ en ‘Godhead’ werd het niet. De bandleden zijn te lang hun eigen weg gegaan om te kunnen putten uit hun collectieve nalatenschap. De aanwezigen konden zich troosten met de hoop dat er wellicht meer gezamenlijk materiaal volgt in de toekomst. Kijkend naar de vertoonde energie, de onderlinge speelvreugde en de toenemende aandacht voor het genre bewees Nitzer Ebb gisteravond nog steeds relevant te zijn. Net zo relevant als het trappenhuis in parkeergarage De Klomp. Een likje verf in de afgelopen 30 jaar kan de vuigheid eronder niet verhullen. Het bezorgde ons op deze ondragelijk druilige avond zelfs een lach toen we ons realiseerden dat Heerlen en het ondergrondse eigenlijk onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Een betere plek in Nederland Nitzer Ebb te ervaren is er niet.
Foto’s (c) Perry Hermans / Maxazine
