Vorige maand kwam plots de cd ‘Minutes Into Years’, van de Cypriotische band Arda & the Stolen Moon uit. De band rondom de getalenteerde singer-songwriter Arda. Arda bouwde ervaring op door jarenlang te spelen in verschillende clubs in Londen, op piano en soms vergezeld door een gitarist. Met die ervaring in haar rugzak trok de Cypriotische schone terug naar haar moederland voor de opnames van haar debuutcd ‘Minutes Into Years‘.
De muziek van Arda is anders dan anders. “Mijn muziek komt vanuit mijn hart en mijn ziel”, begint Arda, “Het komt uit me gevloeid, en ik laat het dan ook gewoon gaan. Laat me niet tegenhouden door de normale processen bij het schrijven van teksten. Ik probeer het zo natuurlijk mogelijk te houden.” Het is wellicht dat waardoor Arda innoveert in plaats van imiteert.
Een van de belangrijkste mensen achter het album ‘Minutes Into Years’ is producer Robert Camassa. “Oh, mijn album was nooit afgekomen zonder Robert”, prijst Arda haar producer. “Hij heeft me geholpen gedurende het hele creatieve proces. Vanaf het moment dat ik hem ontmoette tot aan het afmixen van het album bleef hij gewoon bezig met het geven van goede tips. Robert heeft een compleet andere benadering en maakte het album tot wat het is geworden.” Maar niet alleen Camassa; Ook gitarist Socrates Leptos, drummer Stefanos Meletiou en achtergrondzangeres Claire Palmer zorgden ervoor dat het album is geworden tot wat het nu is. Een geweldige band, waar Arda meer dan trots op is. Maar ook Mike Chrysanthou (New Music Recording studios), die naast de techniek ook de keyboards voor zijn rekening nam. ‘We hebben met z’n allen zo veel uren in het album gestoken, ongelofelijk. Iedereen die met het album heeft meegeholpen was geweldig. Ik ben blij dat ik met iedereen mocht samenwerken, want het was een geweldige ervaring.”
Dat Arda een album opnam was niet eens zo vanzelfsprekend. Als klein meisje had Arda niet de ambitie om te zingen. Natuurlijk zong ze in schoolproducties, maar verder was ze meer bezig met het ontdekken wie ze wel was. “Maar waarschijnlijk deden alle tieners dat toen, denk ik.” Uiteindelijk eindigde ze toch achter de microfoon, hoewel ze zichzelf eerder een carrière had toegedicht als radio-presentator. “Maar dan wel een middag- of avondshow, want een ochtendmens ben ik niet echt.” Uiteindelijk kan je Arda min of meer vergelijken met zangeressen als Kate Bush, Tori Amos, Joni Mitchell, Tracy Chapman en Toni Childs. “Maar Kate Bush staat bij mij op één. Ik zou beven van de zenuwen als ik haar ooit zou kunnen ontmoeten. Zij is zo getalenteerd en zo’n visionair op muzikaal gebied. Ik denk dat we haar zo enorm veel dank verschuldigd zijn voor haar inspiratie en haar repertoire is zo ongeëvenaard.”
Is het Kate Bush dan, die de Cypriotische inspireerde om te gaan zingen? “Nee, ik denk niet dat iemand me inspireerde te gaan zingen. Meer het idee om een zangeres te worden an sich zorgde ervoor dat ik ben gaan zingen. Juist de kunst om met iets simpels iets te kunnen veranderen in de wereld, inspireert me”, aldus Arda. Mede daarom is muziek voor haar ook een manier om haar boodschap te kunnen verkondigen. “Als ik zeg dat muziek voor mij plezier is, dan bedoel ik dat het meer is dan een one night stand. Er moet iets van emotie aan te pas komen. En soms is het met schrijven ook fijn als er iets geschreven kan worden over dingen waar we iets om geven. Dingen die er toe doen in de buurt waar we vandaan komen, in de stad, in het land, in de wereld… Er gebeuren zoveel dingen om ons heen en we kunnen onze ogen er niet voor sluiten. ‘Dead End Waltz’ is zo’n nummer. Het gaat over een alleenstaande moeder met drie kinderen. “Ik probeer in het nummer haar verhaal te vertellen, haar toekomst, haar mogelijkheden, vanuit verschillende ooghoeken”, verklaart Arda, “Ik denk dat we als artiesten onszelf die verantwoordelijkheid op moeten leggen. Ofwel dat blijven doen, want het gebeurt al sinds de jaren ’30, toen Lady Day ‘Strange Fruit’ zong.”
Cypriotische muziek is niet de muziek die veel doordringt in Nederland of België. Slechts een enkeling dringt min of meer door tot West-Europa, en dan in feite ook alleen maar door het Eurovisie Songfestival. Hovig, Minus One, Anna Vissi en Lisa Andreas zijn wellicht nog de enigen die de gemiddelde Songfestival-liefhebber kan opnoemen, maar daar houdt het vaak al bij op. En wellicht Japan-bassist Mick Karn, die op het zonnige eiland is geboren (en later samenwerkte met de eerdergenoemde Kate Bush). Toch is Arda niet bang om de West-Europese markt te verkennen. “Muziek is universeel. Cypriotische muziek is anders omdat we een kleine markt zijn, maar er zit genoeg talent hier. Het is alleen erg duur om naar de rest van Europa te gaan voor een tournee. Daarbij hebben jullie het geluk dat jullie artiesten hebben als Anouk en Armin van Buuren, of mijn persoonlijke Nederlandse favoriet Anneke van Giersbergen. Maar ook minder bekende artiesten zijn bij jullie al geweldig. Mijn producer introduceerde me pas geleden de Belgische band Brutus, en ik vind ze geweldig! Er zijn veel verschillende muziekgenres waar ik van hou, en alles wordt beluisterd over de hele wereld. Dat maakt van muziek een universele taal. In die taal schrijf en zing ik en ik hoop dat de mensen in Nederland en België dat kunnen waarderen: Deze eerlijke muziek die recht uit het hart komt.” En die is zeker te vinden op “Minutes Into Years”.
