Zaterdagavond transformeerde de Rotterdamse Ahoy in een bruisend speelparadijs waar generaties samen herinneringen ophaalden. De Studio 100 Sing-A-Long beloofde een avond vol kinderhelden en iconische televisieseries, en dat werd meer dan waargemaakt. Duizenden bezoekers, van jonge kinderen tot volwassenen die zelf zijn opgegroeid met deze figuren, verzamelden zich voor een show die nostalgie en pure entertainmentwaarde vakkundig combineerde.
De avond begon zoals hij zou eindigen: met een explosie van jeugdsentiment en zangplezier. Gert en James openden de show met ‘Oya Lele’ en zouden gedurende de hele voorstelling als gastheren fungeren, waarbij ze met aanstekelijk enthousiasme elke nieuwe act introduceerden.
Wat volgde was een spectaculaire entree die het publiek direct wakker schudde. Mega Mindy daalde vanuit de hoogte neer aan een kabel, waarbij ze nog enkele luchtsalto’s uitvoerde boven het verbijsterde publiek. Eenmaal veilig op het podium beland, nam ze het publiek mee door haar grootste hits, van ‘Ik Ben Mega Mindy’ tot ‘Ruimbaan’, waarbij haar kenmerkende energie de zaal al vroeg op temperatuur bracht.
De sfeer veranderde toen Kabouter Plop het podium betrad met ‘Het Ploplied’. Een ingenieus ontworpen brug ontvouwde zich tussen het hoofdpodium en de zogeheten b-stage, waarover Plop met zijn gevolg wandelde. Op de b-stage volgde de onvermijdelijke ‘Kabouter Dans’, gevolgd door ‘Ganzenpas’, wat vooral bij de jongste bezoekers voor uitbundige meedansende bewegingen zorgde.
Het publiek moest even zoeken toen Gert en James plots helemaal achterin de zaal opdoken, net voor de eerste ring. Ze kondigden Piet Piraat aan, wat leidde tot een daverende ovatie. De piraat verscheen eveneens achterin, vergezeld door dansers in piratenoutfit, en baande zich een weg via de zijkant van de zaal naar het hoofdpodium. Onderweg klonken ‘Piet Piraat’ en ‘Piet Piraat is op vakantie’, terwijl hij eenmaal op het hoofdpodium aangekomen nog ‘Storm Op Zee’ en ‘Piraten Zijn Niet Bang’ ten gehore bracht.
Dan was het moment daar voor één van de absolute publieksfavorieten: K3. De meidengroep deed waar ze goed in zijn, met een reeks van hun grootste hits. ‘Alle Kleuren’, ‘Oya Lele’ en ‘10.000 luchtballonnen’ werden afgewisseld met ‘Eyo’, ‘3 biggetjes’, ‘Mama sé’ en ‘Amor’ maar dit was slechts het begin. Later op de avond zouden de populaire dames nog terug komen voor meer hits.
Amika maakte gebruik van een originele entree waarbij ze op een platform vanuit het podium omhoog kwam rijzen. Staande op hooibalen zong ze haar titelsong, gevolgd door de zomerse klanken van ‘Het Is Zomer’ en ‘Violen In Mijn Hoofd’.
Marie en Samson namen ruim de tijd voor hun optreden met een uitgebreide medley die zowel hun bekendste nummers als wat diepere cuts bevatte. Van ‘Samson en Marie’ via ‘De Wereld Is Mooi’ en ‘Alles Is Op’ tot ‘Oh Lalala’ en ‘In De Disco’, het duo nam het publiek mee door hun hele repertoire. Ook ‘Ochtendgymnastiek’, ‘Wij Willen Voetballen’, ‘Naar De Maan’, ‘Ole Pistole’, ‘Brandweer’ en de afsluitende ‘Samsonrock’ kwamen voorbij.
De terugkeer van K3 kreeg een ludieke twist toen James zich had verkleed als koningin Máxima, terwijl Gert de rol van koning op zich moest nemen. Een rood-wit-blauwe vlag rolde naar beneden en K3, inmiddels in nieuwe outfits gestoken, zette in om met ‘Koning Willem-Alexander’ en ‘Toveren’ het publiek opnieuw in vervoering te brengen, en daarna een derde keer terug te komen met ‘De Revolutie’.
Maar het absolute hoogtepunt van de avond moest nog komen. Toen Het Huis Anubis werd aangekondigd, bereikte het gejuich een ongekend volume. Eén voor één werden de castleden geïntroduceerd met hun karakternamen uit de serie, wat vooral bij de iets oudere fans voor kippenvel zorgde. Gezamenlijk begonnen ze met het titelnummer ‘Het Huis Anubis’, waarna Vreneli (Patricia in de serie) en Marieke (Joyce in de serie) als duo ‘Zondag’ vertolkten. Met vier meiden werd ‘Kunnen Stenen Iets Vertellen’ uitgevoerd tijdens een wandeling langs de eerste ring.
Via de brug tussen het hoofdpodium en de b-stage bewogen Vreneli, Joyce, Loek (Nienke in de serie) en Iris (Amber in de serie) zich naar hun volgende positie, waar ze ‘Het Geheim’ zongen. Loek liep door naar de b-stage, waar een gitarist zich bij haar voegde. Ze vroeg het publiek hun zaklampjes te ontsteken, wat leidde tot een magisch moment waarin duizenden lichtjes de zaal verlichtten. De volledige cast keerde terug voor ‘Pad Der Zeven Zonden’ en ‘De Schat Van Anubis’, waarna ‘Het Huis Anubis’ als reprise nog een laatste keer klonk. Als perfecte afsluiting van hun optreden werd zwarte confetti de lucht in geblazen.
De avond sloot af zoals het hoort bij zo’n nostalgische reünie: alle artiesten keerden gezamenlijk terug op het podium voor een finale waarin eerder die avond gezongen nummers nog een laatste keer de revue passeerden. Een passend einde van een avond die voor vele bezoekers een reis terug in de tijd betekende, waarbij Studio 100 bewees dat hun creaties generaties blijven verbinden.
Foto’s (c) Mythe Bakker
