Zaterdagavond stond Racoon voor de tweede keer in twee dagen tijd op het podium van het Muziekgebouw Eindhoven. De Zeeuwse band zorgde opnieuw voor een uitverkochte zaal. Waar vrijdagavond de eerste show al goed was bevallen, leverde de formatie rond frontman Bart van der Weide gewoon weer af. Een avond vol persoonlijke verhalen, humor en muzikale hoogstandjes.
Van der Weide opende met ‘What in the World’, waarna ‘Bottle of Waiting Whisky’ volgde. Dat laatste nummer ging aan het einde over in ‘Love of the Common People’, oorspronkelijk van The Four Preps maar vooral bekend geworden door Paul Young. Daarna nam de zanger uitgebreid de tijd om het publiek toe te spreken. “Gelukkig niet hetzelfde publiek, anders werd het wel een erg lange zit”, grapte hij over de twee achtereenvolgende avonden. Vervolgens las hij een speciaal voor Eindhoven geschreven gedichtje voor: drie simpele regeltjes rijm in de stijl van een Sinterklaasgedicht. En ja, het Eindhovense publiek kon dat wel waarderen.
‘Bring me my horse’ werd gevolgd door ‘De echte vent’, waarbij het begin vervangen werd door fragmenten uit Paul Simon’s ‘Fifty Ways to Leave Your Lover’. Van der Weide vertelde een persoonlijk verhaal over zijn familie, waarbij hij telkens tussendoor zei: “Maar daar gaat het niet om”. Het was een ode aan twee mensen van wie hij zijn hele leven heeft gehouden. ‘De held en de lul’ raakte veel mensen in de zaal.
Bassist Maarten van Damme pakte vervolgens een Weissenborn lap steel gitaar. “Niet dat onze bassist Maarten van Damme niet weet hoe je een gitaar moet vasthouden, maar dit is een Weissenborn en die moet je op je schoot leggen”, legde Van der Weide uit. Van Damme wist heel goed hoe je een gitaar moest vasthouden en ook met de Weissenborn wist hij goed zijn weg. Bij ‘Geef je hart niet zomaar weg’, een nummer van het album ‘Another Day’, kreeg de akoestische aanpak daarna extra diepgang. Het gevoelige nummer was een van de hoogtepunten van de avond.
Toen Van Damme overschakelde naar contrabas, maakte Van der Weide een grap over het volgende nummer. Dennis Huige had er volgens hem een stukje van Johnny Denver gejat. “Die is hartstikke dood en dat is niet om te lachen. Hij vloog tegen een boom aan, en dat was zijn eigen fout want die berg stond er al.” , grapte Bart er alsnog achteraan. Het nummer ‘Stay Little’ was geschreven voor zijn dochters. Ook bij ‘Laugh About It’ wees Van der Weide op een melodische overeenkomst, dit keer met The Beatles. Huige hield zijn vingers een klein stukje van elkaar. “Heel klein stukje maar.”
‘Took a Hit’ kreeg een bijzondere introductie. Oorspronkelijk geschreven voor zijn oudste zoon Tim, droeg Van der Weide het nummer deze avond op aan Villa Joep, de stichting waaraan de band zich al meer dan 15 jaar aan heeft verbonden. Bart zorgde voor een kort maar krachtig moment voor de organisatie die zich inzet voor de strijd tegen neuroblastoom kinderkanker. ‘Tijd verliezen’ sloot het eerste deel af.
Na de pauze opende het tweede deel met een nummer voor alle moeders. Drummer Paul Bukkens legde zijn stokken neer en pakte een akoestische gitaar. Met drie gitaren op het podium klonk ‘It is what it is’. Bij ‘Old Friend’ haalde Van der Weide zijn mondharmonica tevoorschijn voor een mooi tussenstukje. Een hoogtepunt kwam met ‘Daffodils’ met zangeres Faela. “Iemand die beter kan zingen dan dat ikzelf ooit zou kunnen zingen.” aldus Van der Weide. Hun stemmen pasten uitstekend bij elkaar in dit liefdesduet. Faela zou later ook de after show verzorgen. Daarna werd het emotioneel. Van der Weide riep gitarist Dennis Huige op het podium. “Ik sta hier nu met de persoon met wie ik de langste relatie in mijn leven heb. Ik ben niet altijd de makkelijkste persoon geweest. Er is er één die me nooit heeft laten vallen. Dames en heren: Dennis Huige.”
‘Love you more’ zongen Bart en Dennis samen. Halverwege kwam ook Maarten erbij. Het laatste refrein liet Van der Weide volledig aan het publiek over. Na ‘Its you of me’ volgde ‘Hey joh Jip’. “Omdat Rik en Sip niet rijmde, werd het Jip”, legde de zanger uit over het nummer dat hij voor zijn zoon schreef. Hij begon het intro met het bekende ‘Spetter pieter pater’ uit Alfred J. Kwak. De grote hit ‘Oceaan’, uitgebracht in 2012 en afkomstig van het album ‘Before You Leave’, en ‘Nickel for Goodbye’ sloten het tweede deel. Bij dat laatste nummer deed Van der Weide eerst een fluitoefening met het publiek. Het einde kreeg een reggae-variant. Met ‘Het is al laat toch’, verschenen in 2016, leek de avond klaar.
Het publiek riep luid om meer. De band kwam terug voor een toegift. ‘We willen meer meneer’ opende, gevolgd door een dankwoord aan publiek en crew. Bij ‘Stay Around’ zong Van der Weide door het intro heen een paar zinnen uit ‘Hilversum 3′ van Herman van Veen. Hij oefende met de zaal om de titel harmonisch te zingen, waarna iedereen vol overtuiging de refreinen meebrulde. Racoon maakte er zaterdagavond een avond van die bezoekers van het Muziekgebouw niet snel zullen vergeten. Met persoonlijke verhalen en de nodige humor was de tweede avond geen herhaling van de eerste, maar gewoon weer een eigen verhaal.
Foto’s (c) Doris van Weert, @artistsbydoris
