De Macca Club blijkt een verrassende nieuwe concertlocatie in Hasselt. Wie doorgaans sceptisch staat tegenover optredens in cafés en restaurants, wordt hier aangenaam verrast. Met zijn dubbele hoogte, balkons, degelijk podium en geluid voelt het zaaltje professioneler aan dan je zou verwachten. Het restaurant zag er overigens veelbelovend uit; een reden om er de volgende keer vroeger te zijn.
De zaal was helaas niet helemaal uitverkocht. Op het oog was de zaal voor zo’n twee derde gevuld, misschien iets minder, maar dat deed absoluut geen afbreuk aan de sfeer. Integendeel, het gaf het optreden een intiem karakter dat goed paste bij Luka Cruysberghs’ muziek.
Luka Cruysberghs maakte naam als jongste winnares ooit van The Voice van Vlaanderen in 2017, in het team van Alex Callier. Van april 2018 tot november 2020 was ze het gezicht van Hooverphonic. Nu, als soloartiest, toont ze een eigen geluid dat zowel vertrouwd als vernieuwend klinkt. Er was een kort technisch ongemak met de oortjes van de zangeres, maar Cruysberghs liet zich niet uit het veld slaan. Belangrijk detail: ze ging niet vals. Een teken van een artiest die haar vak verstaat, zelfs wanneer de techniek even niet meewerkt.
De setlist was een mix van eigen werk en bekende covers. Met een Eurythmics-klassieker als ‘Sweet Dreams (Are Made of This)’ als opener zette ze meteen de toon, gevolgd door eigen nummers als ‘Not Too Late’ en ‘My Home’. Tussen ‘Insomnia’ door klonk ABBA’s ‘Lay All Your Love on Me’, voordat nummers als bijvoorbeeld ‘Get You Off My Mind’, ‘Need You in the Light’ en het opvallende ‘Habibi’ de diepgang van haar repertoire toonden. Via onder andere ‘Love Me Now’ en ‘Lied To You’ sloot ze af met ‘FOMO’, een passend slot voor een avond vol muzikale eerlijkheid.
Luka overtuigde compleet. Maar wat op de avond vooral opviel, was een subtiele verschuiving in Cruysberghs’ aanpak. Ze heeft een heel herkenbare manier van zingen, met een talent om nummers volledig eigen te maken. Live leek de zangeres die expressieve signatuur echter bewust wat te hebben afgevlakt, subtieler te hebben gemaakt.
Vergeleken met de nummers op Spotify klonk er een zekere verfijning door, misschien een volwassener wordende stijl. Het roept de vraag op of dit een bewuste artistieke keuze is of een natuurlijke evolutie. Hoe dan ook: het werkt. Een veelbelovend optreden in een verrassend fijne zaal. De Macca Club verdient een tweede bezoek, en Luka Cruysberghs ook.
Foto’s (c) Vic Geurts
