Afgelopen vrijdagavond stond de Amerikaanse countryband Old Dominion in de Ronda van TivoliVredenburg. Met hun ‘How Good Was That’ wereldtour deden ze het regenachtige Utrecht aan. Van het slechte weer buiten was binnen niets te merken. Het zou een avond worden met heerlijke ‘feel good country’.
Kassi Ashton
Als voorprogramma nam de band Kassi Ashton mee op tour. Deze zangeres uit California, Missouri, bracht pas vorig jaar haar debuutalbum uit. Met slechts twee akoestische gitaristen en haar stem trotseerde ze het podium. Door de simpele setup op het podium miste er wat ‘power’, die wel in de stem van Ashton te horen was. Met een volledige band zou het optreden de zangeres ten goede komen. Wel werd duidelijk dat deze zangeres nog veel in haar mars heeft.
Old Dominion
Nadat de zaal volledig vol was gestroomd, kwam de band op waar iedereen op had gewacht. Met hun nummer ‘Coming Home’ uit 2024 begonnen ze aan hun set. Meteen veranderde de sfeer in de zaal; iedereen begon te dansen.
Uitgedost met allerlei verschillende instrumenten werd er een heel muzikaal schouwspel vertoond. Zo passeerden onder andere tientallen gitaren, een mondharmonica, een accordeon, een piano, drums en een mini-xylofoon de revue. Het was ook goed te zien waar het de band echt om draait: goede muziek maken. De verschillende bandleden gingen op meerdere momenten echt in de muziek op en leken daar goed van te genieten.
Het nummer ‘No Such Thing as a Broken Heart’ droeg zanger Matthew Ramsey op aan eenieder die het nodig had. ‘Bij iedere show die we doen, is er altijd wel iemand die dit even moet horen,’ luidden zijn woorden. Het nummer werd luidkeels meegezongen en hier en daar werd er een traantje weggepinkt.
In de wereld van Nashville staan de heren van Old Dominion niet alleen bekend als band, maar ze schrijven ook veel liedjes voor andere artiesten. Onder andere voor Keith Urban, Sam Hunt en The Band Perry schreven ze een aantal van hun bekendste nummers. Om hier ook even bij stil te staan, speelden ze een cover van ‘Save It For A Rainy Day’ dat ze voor Kenny Chesney schreven.
Het nummer ‘My Heart is a Bar’ sloot de band op een bijzondere manier af. Voor het laatste couplet kwamen alle bandleden naar het midden van het podium, waar ze met z’n allen in één microfoon een stuk accapella zongen.
Direct daarna was het tijd voor een stuk van de show waar het blijkbaar altijd hetzelfde aan toe gaat bij een Old Dominion-show. Ze zouden namelijk twee verzoeknummers gaan spelen. De echte fans in het publiek waren goed voorbereid met allemaal posters, spandoeken en borden waarop hun favoriete nummers stonden. Uiteindelijk werden het het nummer ‘Hawaii’ van hun album ‘Time, Tequila & Therapy’ en het nummer ‘Shut Me Up’.
Vooral dat tweede nummer was vrij bijzonder. Dit was namelijk het eerste nummer van hun allereerste EP die ze uitbrachten. Daarbij hebben ze het nauwelijks meer live gespeeld de afgelopen jaren. Natuurlijk was het ook extra bijzonder voor de fans die dit nummer op hun bord hadden staan.
Enkele nummers later kwam ‘Hotel Key’ langs. Tegen het einde van het nummer werden er verschillende hotelpasjes aangeboden aan Ramsey, die hij knipoogend in ontvangst nam. Blijkbaar is dit een inside-joke met hun fans; er werd nog grappend opgemerkt dat er dit keer wel erg ‘fancy’ pasjes tussen zaten.
Op het moment dat ‘One Man Band’ werd ingezet, werd er zo hard gejuicht dat Ramsey het publiek verbaasd vroeg of er soms mensen waren die speciaal voor dit nummer waren gekomen. Hoewel dit veruit het meest gestreamde nummer is van de band, leken ze bijna verbaasd dat er zo hard werd meegezongen. Halverwege werd plotseling een hele andere versie van het nummer ingezet, waar het opeens een herkenbare reggae-sound kreeg. Ook al klonk het heel anders dan hun normale countrymuziek, het voelde als een goede cover van hun eigen nummer.
Na nog twee nummers sloot de band af met hun nummer ‘I Was on a Boat That Day’. Onder luid applaus liepen ze lachend het podium af. Dit was meteen ook kenmerkend voor de show. Tijdens het hele optreden waren alle bandleden overduidelijk blij om er te zijn en hadden ze ontzettend veel interactie met het publiek. Hoewel de band in hun thuisland arena’s uitverkoopt en hier dus een stuk minder bekend is, leek het hen niet te deren om in een aanzienlijk kleinere zaal te staan. Sterker nog: ze leken het juist leuk te vinden om zo’n intieme show te spelen.
Foto’s (c) Wyona Latupeirissa
