David Christopher, beter bekend als DaChri, is een artiest geboren in Detroit en gevestigd in Nashville, wiens muziek zich moeilijk in één hokje laat plaatsen. ‘Ik schrijf, produceer en treed op in een mix van pop, alt-rock en R&B’, zegt hij. ‘Het gaat mij om het vertellen van verhalen, rauw en eerlijk, met kwetsbaarheid verweven in elke release.’ Terwijl zijn debuutalbum nadert, reflecteert hij op zijn wortels, zijn muzikale evolutie en waarom muziek maken voor hem net zozeer over heling gaat als over klank.
‘Detroit heeft me gevormd’, vertelt DaChri. ‘De stad liet me kennismaken met Motown, gospel en soul. Er is niets zoals Detroit, het ademt Black excellence en biedt kansen. Het is een ruwe diamant. Het gaf me die harde huid die je nodig hebt om te overleven in deze industrie en door te zetten.’ Invloeden als Michael Jackson, Linkin Park en Jon Bellion hebben zijn geluid en schrijfstijl gevormd. ‘Linkin Park leerde me genre-mixing, Jon Bellion bracht me eerlijkheid en diversiteit, en Michael Jackson is de definitie van hard werken en passie voor je vak.’ Voor hij solo ging, zat hij in een alternatieve rockband. ‘Aanvankelijk ging het om het verleggen van mijn creatieve grenzen, maar later werd het belangrijker om mijn eigen verhaal te vertellen.’
DaChri ontstond uit schrijfsessies voor andere artiesten. ‘Na een jaar had ik misschien 50 of 60 nummers, waarvan er 10 of 15 zo persoonlijk waren dat ik ze niet kon weggeven. Ik wist dat ik ze zelf moest uitbrengen.’ Zijn eerdere projecten zoals “The Boy They Left Behind”, “DaChri Season” en “Why Do I Care If They Like Me?” voelen als hoofdstukken in zijn evolutie. ‘Het eerste was experimenteren en plezier hebben, het tweede focuste op eclecticisme, en het derde was het moment dat ik luisteraars meer wilde geven dan gemakkelijke liedjes.’ Het concept van ‘woke pop’ omschrijft hij als ‘popmuziek met diepere boodschappen over zelfbewustzijn, mentale gezondheid en emotionele volwassenheid’. Zijn project “How to Love Yourself in 5 Songs” noemt hij ‘een toolkit voor heling, zowel voor mijzelf als voor de luisteraars die toestemming nodig hebben om zich kwetsbaar op te stellen.’
‘Het is instinctueel’, zegt DaChri over het buigen van genres. ‘Ik consumeer verschillende muziekstijlen, dus bij het creëren kies ik wat ik voel of wat de producer aandraagt. Tijd en afstand zijn de beste waarzeggers om te weten wanneer een nummer klopt.’ In zijn ‘Color Series’ bracht hij wekelijks nummers uit. ‘Sommige nummers waren drie jaar oud, sommige nieuw. Het idee was vrijheid, terug naar het mixtape-tijdperk, creëren zonder overdenken.’ Zijn missie is om mensen hun gevoelens te laten voelen. ‘Het kostte jaren om dat volledig te omarmen, maar als je beter wordt in het vak, kun je meer focus leggen op impact en boodschap.’
DaChri keert in zijn nieuwste werk terug naar alt-rock. ‘Rock is altijd eerlijk geweest voor mij. Ik wilde rauwe, heftige gitaren en emoties op volle kracht.’ Zijn debuutalbum voelt als een eerste echte statement, ondanks eerdere EP’s en mixtapes. ‘Dit keer is het gebouwd met een visie vanaf het begin, één producer leidde het geheel, het is conceptueel en vertelt een verhaal over leven, liefde, dood en wedergeboorte.’ Wat kunnen fans verwachten? ‘Meer alt-rock, meer diepte, maar ook wat popgeluiden die mijn fans kennen. Het is het eerlijkste wat ik ooit heb gemaakt.’
Over de invloed van Detroit en Nashville zegt hij: ‘Detroit gaf me mijn ziel en doorzettingsvermogen, Nashville heeft me laten groeien omringd door mensen die de reis begrijpen. Muzikanten beter dan ik duwen me vooruit.’ Het doel voor luisteraars is duidelijk: ‘Het is oké om te zijn wie je bent. Groei is belangrijk, maar ook genade en jezelf liefhebben waar je bent.’ Zijn debuutalbum zou hij in drie woorden omschrijven als: ‘Rauw, eerlijk en anker. Je zult moeten wachten om te zien waarom.’