Anthony Jackson, de visionair die het moderne basspel opnieuw uitvond, is op 19 oktober 2025 overleden. De bevestiging kwam via gitarist Al Di Meola, die op sociale media schreef: “Diep bedroefd door het overlijden van mijn dierbare vriend en legendarische bassist Anthony Jackson. Hij was een ware innovator wiens genialiteit op de zes-snarige contrabass de moderne muziek herdefinieerde.”
Ook Fodera Guitars, waarmee Jackson sinds de jaren ’80 samenwerkte, bevestigde het nieuws en huldigde hem als “een van de meest visionaire bassisten in de geschiedenis van ons instrument.”
Geboren op 23 juni 1952 in New York City, begon Jackson aan de piano voordat hij overstapte op gitaar en uiteindelijk, geïnspireerd door Motown-legende James Jamerson, zijn roeping vond op de basgitaar. Maar waar anderen zich aanpasten aan het instrument, paste Jackson het instrument aan aan zijn visie. In 1974 benaderde hij luthier Carl Thompson met een revolutionair idee: een zes-snarige basgitaar gestemd in kwarten (B-E-A-D-G-C), die hij de ‘contrabass guitar’ noemde.
“Waarom is vier de standaard en niet zes?”, vroeg Jackson zich af. “Als laagste lid van de gitaarfamilie had het instrument vanaf het begin zes snaren moeten hebben.” Die filosofie veranderde de baswereld voor altijd.
Jacksons invloed strekte zich uit over meer dan 3000 sessies op ruim 500 albums. Zijn geplukte baslijn op ‘For the Love of Money’ van The O’Jays werd een icoon. Hij legde het fundament voor Steely Dan’s ‘Gaucho’, definieerde grooves voor Chaka Khan en Paul Simon, en bracht zijn precisie naar opnames voor Michel Petrucciani, Chick Corea en Quincy Jones.
Toch bewaarde Jackson wellicht zijn meest betoverende muzikale chemie voor zijn laatste grote project: het Hiromi Trio Project. Van 2011 tot 2016 vormde hij met de virtuoze Japanse pianiste Hiromi Uehara en drumlegende Simon Phillips een trio dat de grenzen van modern jazz verlegde. Samen maakten ze vier albums: ‘Voice’ (2011), ‘Move’ (2012), ‘Alive’ (2014) en ‘Spark’ (2016), die de kunst van het pianotrio herdefinieerden met oneven maatsoorten, explosieve grooves en telepathische interplay.
De ware magie komt via de interplay tijdens Hiromi’s solo’s, wanneer Jackson en Phillips spontaan ondersteunen, suggereren en reageren. Het trio toerde wereldwijd en liet verstomde zalen achter. Voor wie het geluk had ze live te zien, was Jacksons aanwezigheid onvergetelijk, zittend, altijd zittend, met een waardigheid die elke noot doordrenkte met betekenis. In dit trio bereikte Jacksons muzikale kracht zijn apotheose: drie virtuozen die als één organisme ademden, waarbij zijn contrabass zowel fundament als architectuur vormde.
Gezondheidsproblemen dwongen Jackson in 2016 van het podium. Na een reeks beroertes en een diagnose van de ziekte van Parkinson gaf hij in 2017 zijn laatste optreden, opnieuw met Hiromi en Phillips. De jaren daarna bracht hij door in assisted living, maar hij liet zijn instrument nooit los. In februari 2025 organiseerde Shapeshifter Labs in Brooklyn een benefietconcert waar bassisten van Ron Carter tot Victor Wooten samenkwamen om hem te eren.
Anthony Jackson was geen man van de schijnwerpers. Hij weigerde decennialang aanbiedingen voor solo-albums, verkoos het sideman-schap boven stardom. Maar in die schaduw schiep hij licht. Elke baslijn was een architectonisch wonder, elke groove een blauwdruk voor wat mogelijk was.
Die visie resoneert nu door generaties bassisten die zijn contrabass hebben omarmd, door producers die naar zijn sessions grijpen, door muzikanten die versteld staan van wat één mens met een instrument kan doen. Anthony Jackson herdefinieerde niet alleen een instrument – hij herdefinieerde wat het betekent om een bassist te zijn.
De legendarische contrabass-pionier die het fundament legde onder meer dan 3000 opnames overleed op 73-jarige leeftijd.