Het Finse Battle Beast mocht in Eindhoven het weekend afsluiten. Dat deden ze met een groot feest en ijzersterke live show. Zowat de volledige tour worden ze bijgestaan door Dominum en Majestica. Voor Nederland hadden ze een uitzondering en kwamen er twee Nederlandse acts mee: Solarcycles en Vanaheim. Een al vroeg goed gevulde zaal was hiervan het resultaat.
De avond opende met het Nederlandse Solarcycles. Ondanks dat er niet veel ruimte op het podium was doordat erna nog twee bands zouden verschijnen, bracht de band wel degelijk podiumattributen mee naar Eindhoven. Het podium stond gevuld met kaarsen en een ronde lichtbuis. Sprookjes metal als je er een term op wil gooien. Een duistere droomvlucht. In het begin was de zang wat onduidelijk, maar dat verbeterde gelukkig gaandeweg.
Op het eerste oog leek Vanaheim met hun harde vocals een ietwat vreemde eend op deze avond. Op andere elementen, zoals bijvoorbeeld het gebruik van een viool, sloot het mooi aan op de opener. Op hun decor waren de kaarsen vervangen door lantaarnpalen. Ondanks de agressievere muziek paste Vanaheim goed op de bill en kregen ze het publiek makkelijk mee in hun strakke set.
Hierna kon het feestje van Battle Beast beginnen. Niet voor niks noemt men het party metal. Afgelopen vrijdag kwam hun nieuwe plaat ‘Steelbound’ uit wat, vanzelfsprekend, hofleverancier werd deze avond. De nummers hiervan gingen er in als zoete koek. Het publiek kreeg geen kans stil te staan.
Frontduivel Noora Louhimo liet vanaf haar eerste scream blijken waarom zij een van de beste zangeressen in de metal is. Wat een kracht en bereik heeft die vrouw. Ondanks dat haar haren opgestoken zijn tot duivelshoorns, is ze de vriendelijkheid zelve. Ze vertelde dat ze onlangs een podcast luisterde en dat die haar kijk op het leven veranderd heeft. Mooi om te zien met hoeveel plezier deze heren en dame op het podium staan. Het leek alsof je stond te kijken naar een band die al hun hele leven bevriend zijn en eigenlijk nog altijd niet helemaal kunnen geloven wat ze inmiddels hebben bereikt.
Ging dat alles deze avond vlekkeloos? Nee dat niet. Zo zat bassist Eero Sipilä zo in de titeltrack van het laatste album, dat hij al headbangend zijn microfoonstandaard omgooide. Hierop besloot hij op de grond te gaan liggen zodat hij wel de backing vocals kon doen. Toen deze werd rechtgezet door de stagehand en hij wilde zingen, vloog de microfoon weer van de standaard. Ze konden er allen goed om lachen, ook het publiek. Professioneel en geinig opgelost. Ook het naar het Nederlands vertaalde ‘Circle Of Life’ van Elton John verliep niet vlekkeloos, maar dat leek op voorhand te zijn ingecalculeerd.
Er werd volop gedanst op nummers als opener ‘Straight Through The Heart’, ‘Eye Of The Storm’ en ‘King For A Day’. Tijdens het afsluitende ‘Eden’ werd er wat meer de tijd genomen om met het publiek te spelen. Hierop besloot iemand hetzelfde deuntje te fluiten waarop zelfs een geluidsman er wat van zei. Dat zag ik voor het eerst. Onbegrijpelijk vervelend, bier doet soms vreemde dingen. Gelukkig was dat het enige lichte smetje op een anders voortreffelijke avond. Battle Beast bewees nogmaals waarom ze tot die categorie ijzersterke live bands behoren.
Foto’s (c) Daniël Frissen