Yorick van Norden had een droom. Hij wilde een album opnemen in Abbey Road. Die droom kwam uit. Het album ‘Do It Now’ is het resultaat. Die plaat verschijnt op 14 november bij Excelsior Recordings. Afgelopen vrijdag verscheen daarvan de single ‘The Keepers Of The Gates’ als eerste voorproefje.
“De kans krijgen om met een aantal vrienden een album op te nemen in Abbey Road voelt als het ultieme jongensboekverhaal. En eigenlijk lijkt het net alsof m’n hele muzikale levensloop tot dan toe slechts een vingeroefening was voor dat moment.
”In vier dagen tijd namen we veertien nummers op in de legendarische Studio 2. Spelen op de Challen piano van ‘A Day In The Life’ en de Mrs Mills piano van ‘Penny Lane’ en ‘Lady Madonna’, klooien op de celeste van Pink Floyd’s ‘Time’ of scheuren op het Hammond RT-3 orgel van ‘Dark Side Of The Moon’. Maar het mooie van die studio is dat ze hun geschiedenis eren en actief conserveren, terwijl ze tegelijkertijd nog altijd tot de meest state-of-the-art studio’s ter wereld behoren. Je zou er puur om oppervlakkige nostalgische redenen kunnen opnemen, maar er valt zoveel meer uit een bezoek te halen dan dat. Abbey Road is de ultieme studio om muziek ambachtelijk op te nemen zoals opnemen bedoeld is. Producer Frans Hagenaars en ik hebben er werkelijk een studie van gemaakt ons bezoek maximaal te benutten, voor zover je zoiets van tevoren kan voorbereiden. Ik denk dat we geslaagd zijn; als ik het album hoor sta ik daar weer, in die enorme studio met z’n beroemde trap en verhoogde controlekamer, m’n jongensdroom te beleven. Dat pakt niemand ons ooit nog af.”
“The Keepers Of The Gates’ gaat eigenlijk over het verdwijnen van poortwachters in de muziekwereld, zoals je vroeger smaakmakers en poortwachters had die je door het enorme muziekaanbod heen gidsten. Dat is allemaal verdwenen, of als dat iets te gechargeerd is, heeft het op z’n minst flink aan effect ingeboet. Mensen krijgen via hun algoritmes alleen maar meer van hetzelfde voorgeschoteld, meer van wat ze al kennen of op basis daarvan leuk zouden kunnen vinden. Prachtig, ware het niet dat we zo altijd richting het laaghangende fruit worden geleid, in plaats van te worden uitgedaagd onze blik te verbreden of onze smaak te verrijken. We denken dat we zelf in controle zijn, maar het zijn de techgiganten die als je niet oppast uit gemak eigenlijk al voor je beslissen. Dat is natuurlijk een uiterst zorgelijke bredere mondiale maatschappelijke trend.”