Santana is al decennialang vaste gast in Europa. Ook in Nederland heeft de wereldberoemde band rond gitarist Carlos Santana een hondstrouw publiek dat uit verschillende generaties bestaat. Sinds het debuutoptreden tijdens het Holland Popfestival in Kralingen in 1970 trad de Amerikaanse groep met hun innovatieve mengeling van rock, pop, jazz, blues en latin al ruim 30 keer op in de lage landen. Afgelopen dinsdag stond de formatie na jaren van afwezigheid weer op in een volgepakte Ziggo Dome waar een regen aan Santana-klassiekers voorbijkwam.
Sinds Kralingen maakte de band tientallen samenstellingen door, maar één muzikant bleef altijd trouw op zijn honk, de man aan wie de groep zijn naam ontleent: Carlos Santana. Met zijn karakteristieke uit duizenden herkenbare gitaarspel is hij al ruim 55 jaar een vertrouwd klinkend geluid in de muziekwereld. Toch was het alweer zeven jaar geleden dat de snarenheld hier stond. Dat was eveneens in de Ziggo Dome. Twee jaar later stond een nieuwe tour gepland met een optreden in Nederland, maar daar stak Covid een stokje voor. Na de pandemie tourde Santana gestaag verder, maar alleen door de Verenigde Staten. Ook geeft hij concertresidenties in het intieme House of Blues in zijn woonplaats Las Vegas.
Oneness Tour
Nu is het weer tijd voor een uitgebreidere concertreeks. De Oneness Tour voert hem naast zijn thuishaven ook weer naar Europa. Weliswaar bracht Santana de afgelopen jaren enkele nieuwe albums uit, waaronder het uitstekende ‘Africa Speaks’, niks daarvan kwam voorbij in Amsterdam. Want ook al bevat het omvangrijke oeuvre van Santana menige parels, het grote publiek hoort toch het liefst de hits en classics. Dat weet Santana zelf ook. En dus trakteerde de baas op een kostelijke trip langs memory lane.
Muziekgeschiedenis
Net als tijdens de afgelopen tours barstte Santana los in het legendarische ‘Soul Sacrifice’ waarmee de groep in 1969 op Woodstock muziekgeschiedenis schreef. Het was de aftrap van een aaneenschakeling van hits en classics. ‘Soul Sacrifice’ was nog niet afgerond of het publiek kon zich opmaken voor ‘Jingo’ en ‘Evil Ways’, net als ‘Soul Sacrifice’ van de klassieke titelloze debuutelpee. Daarna was het de beurt aan de grote doorbraakplaat ‘Abraxas’ met ‘Black Magic Woman / Gypsy Queen’ en het aanstekelijke ‘Oye Como Va’, waarbij de halve zaal uit de stoelen sprong om mee te heupwiegen. Ook het ontroerende instrumentale ‘Samba Pa Ti’ ontbrak niet en maakt al jaren onderdeel uit van het live repertoire.
Noot uit het hart
Gezegd moet wel worden dat Carlos niet meer op de toppen van zijn kunnen speelde. Ja, zijn spel en geluid klonk ontegenzeggelijk als Carlos Santana. Maar je kon er ook niet omheen dat sommige noten en rifjes er niet altijd lekker uitkwamen. Soms leek hij er net even naast te zitten of er klonk enige twijfel. Dat was overigens niet representatief voor de gehele show. Het grootste deel van het concert klonk zijn spel nog steeds gemeend. En liever één noot uit het hart, dan 10 op de automatische piloot.
Fragiel
Maar de bandleider is natuurlijk ook de jongste niet meer: volgende maand wordt hij 78. En de ouderdom is nu toch wel zichtbaar. Carlos kwam een stuk fragieler over dan tijdens zijn vorige bezoek. In korte tijd lazen we steeds vaker berichten over de kwakkelende gezondheid van de man: een hartoperatie, uitputtingsverschijnselen op het podium en een herniabehandeling leidden al tot meerdere concertannuleringen. In de Ziggo Dome zat de maestro het grootste deel van het concert wat hangend op een verhoogde draaibare stoel, op z’n gemak de gitaar hanterend. Sporadisch stond hij op om een loopje te maken, maar dat zag er stroef uit. Het waren deze aanblikken die duidelijk maakten dat Carlos fysiek achteruit is gegaan. Tegelijkertijd was het hartverwarmend om hem op zijn gemak die magische sound te zien produceren. En dat dwingt alleen maar respect af.
Glansrol
Die opmerkingen daargelaten was het concert een feest dat door bulderde met classics van het geniale album ‘3’ zoals ‘Batuka’, ‘No One To Depend On’. Het pompende ‘Everybody’s Everything‘ daarin een glansrol voor de in Utrecht geboren bassist en trouwe bandlid Benny Rietveld, die naast Santana ook met Miles Davis speelde. Natuurlijk bediende Santana ook de jongere fans die hem leerde kennen tijdens de ongekende comeback in 2000 met het door Grammy’s overladen ‘Supernatural’. ‘Maria Maria’, ‘Corazon Espinado’ en ‘(Da Le) Yaleo’ gingen erin als zoete koek. Ook de feel good track ‘Game Of Love’ (met fraaie harmoniëen door Ray Greene en Andy Vargas) van de opvolger ‘Shaman’ klonk verrukkelijk.
Drumsolo
In de toegift mocht het publiek zich tijdens ‘Toussaint L’Overture’ verlekkeren aan een spetterende vijf minuten durende drumsolo van Carlos’ vrouw Cindy Blackman-Santana. Het was het enige moment tijdens de show waarin Carlos het publiek toesprak: “If you want to play like that, you have to do four things: discipline, dedication, diet and devotion. If you don’t do that, you can’t play like that. Because you will run out of air and you’ll fuckin’ pass out.” Woorden die net zo goed op hem van toepassing zijn en de andere uitstekende muzikanten in zijn band.
Dinosaurus
Met de swingende millionseller ‘Smooth’ sloot Santana in een kleine twee uur een 20 nummers tellende set af. Het was opnieuw een waar genoegen om deze dinosaurus live te aanschouwen. De keuze van het materiaal stond garant voor een avond vol nostalgie en plezier. Ja, Carlos Santana is zichtbaar ouder geworden en dat sluimert hier en daar wel door. Maar op je 77ste nog op het podium staan, dwingt respect af. Menig muzikant die daarvoor wil tekenen. In de Ziggo Dome bewees Santana met zijn groep dat hij nog steeds garant staat voor een avond top livemuziek.
Foto’s (c) Eric van Nieuwland