Vrijdagavond stond S10 in de grote zaal van de Effenaar in Eindhoven, als vervangende datum voor de eerder uitgestelde show van 1 mei. Het concert stond volledig in het teken van haar nieuwste album ‘Mijn Haren Ruiken Naar Vuur’, waarop de zangeres zich opnieuw van haar meest persoonlijke kant laat zien. Ondanks een technische onderbreking direct na de eerste inzet, groeide de avond uit tot een gelaagde, oprechte en meeslepende show.
Milolaathetlukken
De geur van sigaretten en high-end designer uit plastic vulden de Effenaar: Milolaathetlukken warmte de zaal op voor S10. Met ingetogen attitude die op een mysterieuze manier toch vilein was, nam de jonge rapper Eindhoven mee in de belevenissen van de wannabe stijlicoon. De binnenstad van Amsterdam, de nacht, geld, dure kleding, nieuwe schoenen… Tsja… Alleen DJ Kees en hij on stage, en wat je er ook van mocht vinden, het publiek genoot. De teksten van de jonge rapper waren echter voor de meegekomen ouders wellicht een shock. Is dit de nieuwe lichting? Dit is de nieuwe lichting.
Valse start
Toen S10 klokslag 21:00 het podium opkwam, zette ze stevig in. Binnen 30 seconden vulde de rookmachine de zaal, waarop het geluid abrupt wegviel en de zaallichten aangingen. Het publiek stond verbaasd te kijken, S10 zelf had het niet door en ging rustig door. Er klonk geen alarm, maar de techniek deed zijn werk: De show werd stilgelegd. Het publiek, van wie voor velen dit wellicht het eerste concert was, bleef rustig afwachten. Na een onderbreking van ongeveer dertig minuten begon het concert opnieuw, dit keer zonder verdere onderbreking.
Persoonlijk
S10 keerde terug op het podium met volledige focus. Ze opende met ‘De leukste mensen zijn raar’ en liet vanaf het begin haar kenmerkende stem horen, die haar teksten nog indringender maakte. ‘Weer verliefd’ volgde, evenals ‘Have fun’ en het intieme ‘Joanne’. Het enthousiasme in de zaal groeide en steeg gedurende de show naar een hoogtepunt. Er werd gezongen, geklapt en bewogen, maar er was ook ruimte voor aandachtige stilte als S10 vertelde.
In ‘Wacht op mij’ en ‘Gelogen’ liet S10 zich van haar meest kwetsbare kant zien. ‘Adem je in’ werd gedragen door de sterke productie van Jordan Fish, die de melancholie van de song extra lading gaf. Halverwege het optreden pakte S10 haar gitaar voor twee ingetogen nummers: ‘Huis in mijn hoofd’ en ‘Laat me los’. De zaal hield even de adem in en genoot.
Daarna volgde het bekendste nummer van de avond, ‘De Diepte’, waarmee ze Nederland vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival van 2022. Het publiek zong luidkeels mee en de gsms maakten overuren met hun camera’s. Met ‘Hoor je mij’, ‘Donkerblauw’ en ‘Doorweekt, Voldaan’ werd het tempo weer langzaam opgebouwd. Haar cover van Lana Del Rey’s ‘Paris, Texas’ paste naadloos tussen het eigen werk, waarbij de band een sterkte staaltje bewees te kunnen spelen.
De oudere generatie
Achter in de zaal stonden enkele meegekomen ouders. Sommigen leken er vooral voor de vorm te zijn, een enkeling bleef stilletjes op de telefoon turen. Maar er waren er ook die met elke song iets meer openbraken, tot ze voluit meeleefden met de muziek. Tussen het jonge publiek vielen ze misschien niet op, maar ze waren er wel, als stille getuigen van een artiest die generaties kan verbinden.
Toen ze ‘Kan het leven vandaag beginnen’ had gespeeld, boog de band naar het publiek. In plaats van het podium te verlaten, gingen ze meteen verder met de toegift. ‘Nooit meer spijt’, ‘Hart in brand’ en het titelnummer ‘Mijn haren ruiken naar vuur’ volgden elkaar op. S10 sloot de avond af met ‘Dans mij naar huis’ en het weemoedige ‘Ik haat hem voor jou’.
Buiten de Effenaar
Toen het concert ten einde kwam, stroomde de zaal langzaam leeg. De nieuwe generatie verliet de Effenaar met rode wangen, lachend, nazingend, voldaan. Buiten op het plein wachtten verschillende ouders bij de fietsenstalling en op bankjes. Ze hadden geen idee wat er binnen was gebeurd. Wat ze gemist hadden was een enorme berg muzikale ontlading. Wat ze gemist hadden, was de nieuwe generatie.