Met hun album ‘Hellevangelist’ bewijst het duo uit Los Angeles Plan Z opnieuw waarom zij behoren tot de meest veelbelovende namen in de hedendaagse horrorcore-scene. Ram en Grim hebben sinds hun oprichting in 2019 een unieke formule ontwikkeld die de grenzen tussen hiphop, metal en elektronische muziek doet vervagen, en op dit statement van zes tracks zetten zij die evolutie consequent voort.
Opener ‘Pits Of Hell’ trekt meteen alle registers open. In nog geen drie minuten wordt de luisteraar meegesleurd in een sonische hel waar Ram’s agressieve flow naadloos samenvloeit met Grim’s duistere productie. De ervaring die het duo opdeed in hun vorige nu-metal incarnatie Still Not Dead werpt hier duidelijk vruchten af – de metallieke ondertoon in de beats geeft hun geluid een extra dimensie die veel van hun collega’s ontberen.
Het echte hoogtepunt komt echter met ‘Church’, een track die onmiddellijk opvalt als een klassieker in wording. Hier toont Plan Z hun meesterschap in het creëren van cinematische spanning. De religieuze thema’s worden met chirurgische precisie ontleed, terwijl de productie varieert van ijzig minimalisme tot explosieve uitbarstingen. Het is precies dit soort tracks dat Plan Z onderscheidt van de massa – hun vermogen om verhalen te vertellen die even meeslepend als verstorend zijn.
‘Walk-in Killer’ en ‘Headcase’ houden het momentum vast met hun ongepolijste intensiteit. Beide tracks tonen hoe het duo gecontroleerde chaos balanceert met pure agressie. De invloed van West Coast-rebellie is hier voelbaar, maar altijd gefilterd door hun eigen horror-geobsedeerde lens. Ram’s lyrische beeldspraak is zo levendig dat het bijna tastbaar wordt, ondersteund door Grim’s atmospherische soundscapes die je direct in hun duistere wereld trekken.
‘The Last Keep’ brengt een interessante wending met meer experimentele elementen. Hier durft Plan Z hun comfortzone te verlaten en te spelen met elektronische texturen die hun geluid verder uitbreiden. Het resultaat is misschien niet hun sterkste moment, maar toont wel hun bereidheid om te groeien en te experimenteren.
Afsluiter ‘Down with the Z’ functioneert als een soort manifest, waar het duo hun positie in de scene bevestigt. De track combineert alle elementen die Plan Z zo uniek maken: de rauwe energie van hun hiphop-wortels, de zware productie uit hun metal-verleden, en die kenmerkende horror-esthetiek die hun handelsmerk is geworden.
Wat ‘Hellevangelist’ bijzonder maakt, is hoe Plan Z erin slaagt authentiek te blijven binnen een genre dat vaak vervalt in clichés. Hun achtergrond in nu-metal geeft hun geluid een geloofwaardigheid en gewicht die je niet vaak tegenkomt in hedendaagse horrorcore. Tegelijkertijd zijn zij geen gevangenen van hun verleden – elke track toont hun evolutie als artiesten die durven hun eigen pad te bewandelen.
Het album heeft wel zijn beperkingen. Met slechts zes tracks voelt ‘Hellevangelist’ soms als een voorproefje van wat Plan Z werkelijk kan bereiken. Sommige momenten hadden meer uitgewerkt kunnen worden, en de variatie in kwaliteit tussen tracks is merkbaar. Desondanks is dit een solide statement van een duo dat duidelijk weet waar zij naartoe willen.
Plan Z bewijst met ‘Hellevangelist’ dat zij meer zijn dan zomaar een horrorcore-act. Zij zijn, zoals zij zichzelf noemen, echte evangelisten van de Hellsound – en dit album is hun overtuigende preek. (7/10) (Plan Z)