Een avond met goede reggaemuziek is in het nuchtere West-Friesland vrij zeldzaam. Poppodium Manifesto programmeerde echter een exclusief optreden van reggae-artiest Joggo, die voor de avond speciaal een volledige band meebracht. Wist de veteraan het publiek een mooie muzikale overloop naar 4/20 te geven? Met ‘Jah’ aan zijn zijde kreeg Hoorn een prachtige, muzikale avond.
Joggo Music
Sinds 2008 bracht Joggo consistent reggae uit in Nederland. Festivalbezoekers kennen hem wellicht van eerdere optredens en de afgelopen twee jaar bracht de Nederlands-Surinaamse artiest nieuwe nummers uit, waarvan de meest recente in februari verscheen. Samen met zijn dochter Della-Dalayna, die haar debuut op het podium maakte, werd de avond een mooie reis door de muziekcarrière van Jurgen ‘Joggo’ Seedorf.
Give thanks
Het openen van de avond was aan DJ Radical Sounds, die met vele iconische reggaehits het publiek binnentrok en opwarmde. Host Shainy introduceerde het publiek aan Joggo, terwijl de bandleden een rustige riddim speelden en de zanger met zijn iconische dreadlocks en glimlach op het podium verscheen. De gespeelde muziek omarmde hem als een warme deken, en vrolijk groette de Rastafari de zaal voordat hij met een “Give thanks!” zijn dank uitsprak en het concert begon. Die dankbaarheid sprak Joggo vaker uit, en gezien zijn 17-jarige carrière kan hij op veel mooie muziek en momenten terugkijken.
Start from solid ground
Deel één van de show was voor Joggo’s nieuwe werk. ‘Solid Ground’ brak het ijs in de zaal en gaf gitarist Dinesh direct ruimte om zijn gitaarkunsten te tonen. Tijdens instrumentale breaks verwisselde Joggo de microfoon zelfs voor twin conga’s en speelde hij met gesloten ogen ritmisch met de band mee. Op ‘Meri Mi No’m Meri Mi’ pleitte de zanger in het Sranan Tongo voor behoud van het regenwoud, en op zijn nieuwste plaat ‘Was It Worth It’ bevroeg hij de mensheid in deze tijd van oorlogsconflicten. Onderwerpen die perfect in de ‘roots reggae’ passen. Natuurlijk stond de muzikaliteit centraal en dat was het gehele concert duidelijk hoorbaar.
A special moment
Niet alleen de bandleden speelden met veel gevoel, ook Joggo bracht een vuurrode gitaar mee op het podium. “This is a special moment for I self”, sprak de zanger glimlachend, toen hij onthulde dat dit zijn eerste optreden met de nieuwe gitaar was. Met zijn voet op een wah-wah pedaal zong hij de galmende gitaarklanken de zaal rond, gesteund door extra gitaarwerk van Dinesh en het ritme van de overige bandleden. Als reactie sloten veel bezoekers hun ogen om eventjes in het magische moment te verdwijnen.
Veelzijdige band
De band bewoog op zulke momenten met Joggo mee en toonde op elk onderdeel haar veelzijdigheid. Tijdens meerdere nummers wisselde de band soepel naar een opzwepend dancehall ritme om de zaal te activeren, terwijl nummers als ‘What Is Love’ juist een liefdevolle, intieme behandeling kregen. De percussie van drummer Djeneral vormde samen met basgitarist Elmor een solide basis, waarop toetsenisten Erik en Jenko, samen met gitarist Dinesh, naar wens hun muzikale ingevingen konden invullen. Tel daar de zang van Della-Dalayna bij op en Joggo had het juiste team bij zich om zijn nummers tot leven te brengen.
Diep in de discografie
Tot aan de pauze bestond de show voornamelijk uit recenter werk van Joggo – ‘Fyah & Rain’, ‘Love Ova War’ en het bekendere ‘Roots Ites’ passeerden allen de revue en werden luidkeels meegezongen door het publiek. Na de pauze dook de artiest dieper in zijn schatkist en kwamen ‘Strong Like Lion’, ‘I&I Know’ en zijn bekendste track ‘Peace & Love’ voorbij. De artiest klonk bij elk nummer alsof ze gisteren waren opgenomen, en het werd snel duidelijk waarom hij een graag geziene gast op reggaefestivals bleef. Bij sommige nummers deed de band zelfs ‘pull ups’, waarbij Joggo het publiek extra opzweepte voordat het nummer opnieuw begon.
Een viering voor Dutch reggae
Zo voelde een bijzondere avond in Hoorn uiteindelijk als een viering van reggae uit Nederland. Joggo toonde dat zijn carrièreswitch van voetbal naar muziek hem mooie vruchten had gebracht, en daar sprak hij herhaaldelijk zijn dankbaarheid voor uit. Omringd door een zaal met familie, vrienden en reggaeliefhebbers kreeg hij in het onwaarschijnlijke Hoorn de viering die hij en zijn band verdienden. Met deze kwaliteit verdiende ‘roots reggae’ in én uit Nederland meer aandacht, enkel al om de waarschuwende boodschappen. Maar uiteindelijk blijft liefde het basis-ingrediënt van goede reggaemuziek.
Foto’s (c) Tyron Rosheuvel
