In de rijke traditie van artiesten die tussen culturen navigeren, staat Pa Salieu op als een bijzonder krachtige stem. ‘Afrikan Alien’, zijn nieuwe album, is meer dan muziek – het is een diepgaande verkenning van een gespleten identiteit die uitmondt in een triomfantelijke zelfacceptatie. In de constant evoluerende Londense muziekscene, waar Little Simz recent de deuren naar wereldwijde erkenning heeft opengebroken met haar intelligente, genre-overstijgende werk, presenteert Pa Salieu zich als de volgende stem die deze fakkel kan dragen. Waar Simz de grenzen tussen jazz en hiphop deed vervagen, brengt Salieu een nog complexere fusie: een versmelting van rauwe Londense straatenergie met West-Afrikaanse spiritualiteit. In een scene die constant nieuwe vormen aanneemt, waar artiesten als Knucks en Enny elk op hun eigen manier grenzen verleggen, onderscheidt Salieu zich door zijn vermogen om drill en trap te transformeren tot iets dat tegelijk toegankelijk én artistiek uitdagend is.
Geboren in het Britse Coventry, maar grootgebracht door zijn grootmoeder in Gambia voordat hij terugkeerde naar de UK, belichaamt Salieu de complexiteit van een transculturele jeugd. Waar deze culturele spagaat voor velen een bron van ontwrichting wordt, transformeert Salieu zijn ervaringen tot een kunstwerk dat beide werelden niet alleen erkent, maar verheft.
‘Afrikan Di Alien’, de openingstrack, zet direct de toon voor deze culturele synthese. Salieu’s stem, doorleefd en vol natuurlijke autoriteit, navigeert moeiteloos tussen Gambiaans Wolof en Brits Engels, terwijl de productie traditionele Sabar-ritmes verweeft met hedendaagse trap-beats. Black Sherif (uit Ghana) voegt hier een extra pan-Afrikaanse dimensie aan toe die het gevoel van thuiskomen versterkt. Op ‘Allergy’ bereikt deze versmelting een hoogtepunt. Hier creëert Salieu een persoonlijke taal die zijn gedeelde identiteit niet verstopt maar juist viert. De mantra “I’m allergic to the bad vibes” klinkt als een bezwering, een therapeutische uitdrijving van oude demonen. De productie, met zijn hypnotiserende mix van traditionele en moderne elementen, onderstreept dit gevoel van purificatie.
‘Dece (Heavy)’ vormt het emotionele hart van het album. De track pulseert met een energie die rechtstreeks uit de straten van zowel Serrekunda als Coventry lijkt te komen. Het is hier waar Salieu’s vermogen om drill en trap te transformeren tot iets verheven het meest evident wordt – een kunststuk dat zijn begrip van beide werelden perfect illustreert , een track die evenzeer commercieel alles aftikt wat er afgetikt kan worden, als een intercultureel statement dat staat als een huis. De productie op het hele album getuigt van een diep begrip van muzikale erfenis. Van de amapiano-invloeden op ‘Big Smile’ tot het gospelkoor op ‘YGF’, elk element resoneert met zowel traditie als innovatie. ODUMODUBLVCK’s bijdrage op ‘Big Smile’ voelt als een gesprek tussen zielsgenoten die dezelfde culturele complexiteit delen.
Waar veel artiesten worstelen met hun culturele dualiteit, omarmt Salieu deze als bron van kracht. De 21 maanden die hij recent in detentie doorbracht lijken deze zelfkennis alleen maar te hebben verscherpt. Op ‘Afrikan Alien’ horen we een artiest die niet langer zweeft tussen identiteiten, maar zich heeft ontwikkeld tot een brug tussen werelden. In slechts 27 minuten die het album duurt, weet Pa Salieu een verhaal te vertellen dat vele generaties van diaspora-ervaringen omvat. Het is een album dat zowel persoonlijk als universeel aanvoelt, een getuigenis van hoe culturele ontworteling kan transformeren tot artistieke triomf. In een tijd waarin identiteit en authenticiteit centrale thema’s zijn in het culturele debat, presenteert Salieu een meesterlijke blauwdruk voor hoe deze complexiteit kan worden omarmd en getranscendeerd.
Dit is een album dat zijn plek in de geschiedenis nog moet bewijzen, maar nu al aanvoelt als een essentieel document van een artiest die zijn persoonlijke strijd heeft weten om te zetten in universele kunst.(9/10)(Warner Music UK)