In de Franse Alpen, waar de stilte tussen de bergtoppen bijna tastbaar is, creëert Félicia Atkinson haar meest ambitieuze werk tot nu toe. Met ‘Space as an Instrument’ levert de experimentele kunstenares een album af dat haar reputatie als meester van de sonische ruimtelijkheid verder verstevigt. Het is een werk dat de belofte van zijn titel volledig waarmaakt, waarbij ruimte niet alleen als metafoor, maar als daadwerkelijk instrument wordt ingezet. Atkinson, die haar sporen al ruimschoots heeft verdiend in de experimentele muziekwereld, staat bekend om haar vermogen om geluid en stilte te verweven tot een hypnotiserend geheel. Op dit nieuwe album bereikt deze aanpak een nieuw hoogtepunt. De openingstrack ‘The Healing’ is direct een statement: hier wordt muziek gemaakt die ademruimte vraagt én geeft. De trage, meditatieve klanken creëren een helende atmosfeer die de luisteraar uitnodigt om de ogen te sluiten en zich over te geven aan de muzikale ervaring die zich aan de welwillende luisteraar openbaart. Is het je dag niet? Zet dit album dan ook niet op.
Waar ‘The Healing’ nog relatief toegankelijk is, toont ‘This Was Her Reply’ namelijk Atkinsons meer uitdagende kant. Als een dichter die woorden in je bewustzijn plant, kruipt de muziek, en het geluid onder je huid. Het is niet altijd een comfortabele ervaring, maar wel een die blijft intrigeren. De manier waarop Atkinson hier speelt met verwachting en vervreemding getuigt van haar verfijnde begrip van spanning en ontlading. Een bijzonder hoogtepunt vormt ‘La Pluie’, waarin een piano in een grootse ruimte wordt omringd door dwingende strijkers. Hier manifesteert zich Atkinsons beheersing van ruimtelijke compositie op zijn sterkst. De fluisterende stem die repeterend “Je suis avec toi”, liefdevol uitspreekt, nestelt zich onherroepelijk in je gedachten. Het is een geruststellende aanwezigheid op een album dat soms kan overweldigen met zijn experimentele natuur.
De productie is, zoals we van Atkinson gewend zijn, vlekkeloos. Elk geluid heeft zijn eigen plaats in het sonische spectrum, waarbij de ruimte tussen de klanken net zo belangrijk is als de klanken zelf. Dit is geen muziek die zich laat reduceren tot achtergrondgeluid – het eist je volledige aandacht op en beloont die aandacht rijkelijk. Het is fascinerend om te zien hoe Atkinson voortbouwt op haar eerdere werk, van haar beginperiode met ‘Stretchandrelax’ tot haar solo-albums als ‘Je Suis le Petit Chevalier’. Haar ervaring als beeldend kunstenaar en schrijver klinkt door in de manier waarop ze geluidslandschappen opbouwt: gelaagd, doordacht en vol verborgen details die zich pas na meerdere luisterbeurten prijsgeven.
‘Space as an Instrument’ is een album dat zich niet gemakkelijk laat vangen in woorden. Het is experimenteel in de beste zin van het woord: vernieuwend zonder ontoegankelijk te worden, uitdagend zonder te vervallen in pretentieuze kunstigheid. Hoe vaker je luistert, hoe meer lagen zich ontvouwen, hoe dieper je wordt meegezogen in Atkinsons muzikale en gedurfde authentieke wereld. De hoge waardering van 8 uit 10 komt voort uit de betoverende manier waarop Atkinson ruimte transformeert tot muziek. Dit is een album dat blijft fascineren, dat zich niet laat temmen door conventionele verwachtingen, en dat met elke luisterbeurt nieuwe geheimen prijsgeeft. Het is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar voor wie zich durft over te geven, wacht een buitengewone ervaring. (Elodie Renard) (8/10) (Shelter Press)