Op deze prettige Hemelvaartsdag staat in de Bosuil te Weert de Amerikaanse hardrockband Tyketto op het programma. De zaal staat bij aanvang van het hoofdprogramma lekker gevuld. De leden van Tyketto komen graag in deze zaal. Is het niet in deze samenstelling dan wel als onderdeel van The Ultimate Eagles en Thunder.
Als support komt de nieuwe band van John Jaycee Cuijpers, Tiffany Kills, mee op deze korte Europese tour. Volgens de frontman bestaat dit bandje nog niet zo lang en kunnen we ergens in 2025 een eerste album verwachten. De meesten weten inmiddels wat wij van deze zanger live kunnen verwachten, een zeer sterke live performance. Dat was deze avond niet anders.
Langzaam maar zeker werd de zaal ook voller en voller tot er een goede menigte in de zaal en op het balkon te vinden was. De band leverde een strakke show af en deed wat het zou moeten doen, de zaal opwarmen. Tijdens het ombouwen van de show zagen we iemand achter de computer zichtbaar struggelen met het scherm achter het podium. Het wilde een tijd lang maar niet lukken om het logo van Tiffany Kills te veranderen in het logo van Tyketto met wat visuals. Dat zag er een beetje knullig uit, de beamer wilde ook niet uit. Ach ja, kan gebeuren, was dan wel weer leuk vermaak zo tijdens het wachten.
Dat waren helaas deze avond niet de enige technische problemen. Toen Tyketto startte, kon de drummer de leadgitarist niet horen. Dat werd gelukkig opnieuw snel verholpen en ook toen de akoestische gitaar niet over de speakers te horen was, werd dat redelijk snel gefixt. Dat laatste onder luid applaus van het publiek. “Dat leren ze je niet op de muziekschool,” aldus Danny Vaughn.
Met het vroeg in de setlist voorkomende tweeluik ‘Wings’ en ‘Burning Down Inside’ van het succesvolle debuut zat de sfeer er gelijk goed in. De band is energiek, met name Vaughn blijft maar springen en heen en weer lopen. Toch moet ook hij even bijkomen. Hij geeft toe dat hij geen dertig meer is, dat is enkel te zien aan de grijze lokken. Een goed moment dus om de prachtige power ballad ‘Standing Alone’ in te zetten. Ook krijgen we wat achtergrondinfo over bepaalde nummers. Zo is ‘On The Run’ gemaakt voor/over zijn oom en zijn droomreis naar Sturgis.
Tyketto toont geen enkel sprankje van verplichting of iets dergelijks. Mooi om te zien dat dit soort mannen na zoveel jaren nog met zoveel plezier staan te spelen. Bassist Chris Childs staat iedere keer als ik hem zie te glunderen en op zijn gemak te genieten. Is het niet hier, dan wel bij Thunder. Prachtig en altijd retestrak.
Afgesloten werd met, hoe kan het ook anders, de grootste hit van de band ‘Forever Young’. Nog een keertje zingt de hele Bosuil mee en gaat het spreekwoordelijke dak eraf. Tyketto laat zien dat ze nog wel een poosje mee kunnen, want ook dik dertig jaar na het debuut staat de band nog als een huis live en kondigt de zanger tevens aan dat er een nieuwe plaat aan komt en dat ze die in de Bosuil komen laten horen als het zover is.
