In de tien jaar dat ze bestaan heeft My Baby een live reputatie opgebouwd in zowel het club- als festival circuit. Met een mix van blues en psychedelica werd het een unieke band in het Nederlandse muzieklandschap. Met hun vijfde album ‘Sake Sake Sake’ verlegden ze hun grenzen wat meer richting dance en elektronica. Een grote koerswijziging, maar wel eentje die live beter uitpakt dan als studioalbum. Zo bleek deze avond in het Openluchttheater in Amersfoort. Al waren het vooral de nummers van vorige albums die voor de losse sfeer zorgden.
Het einde van de zomer is aangebroken, en het wordt ook alweer vroeger donker. Waarschijnlijk de reden waarom de show van My Baby pas om 21:00 begon, want de recente opener ‘A dream i dream’ kwam met de hypnotiserende belichting ook beter tot zo’n recht in de donkere schermering. Het was een langzame start. Al gaf frontvrouw Cato van Dijck aan het begin ook toe dat dit voor hun een ongewone situatie was dat ze in een openluchttheater speelden, want normaal spelen ze of in clubs of op festivals. Volgens haar kozen ze voor vanavond ook een iets andere invulling. Die invulling bestond uit veel werk van hun debuutalbum ‘Loves Voodoo!’ dat inmiddels alweer 10 jaar geleden verscheen. Het bleek een goede zet. Het vertrouwde bluesrock geluid met nummers als ‘Monkey Man’ en ‘Mad Mountain Thyme’ werd goed ontvangen.
Al sloeg de vonk tussen band en publiek pas echt over bij ‘Remedy’. Waar er bij de eerste nummers nog vooral mensen op de banken zaten, daar liepen ze nu veelal naar voren. Het zou de opmaat zijn naar het einde waarbij er niemand meer op de banken zat. Blijkbaar was er bij het nummer ‘In The Club’ normaal gesproken een vast onderdeel om het publiek omhoog te krijgen. Ze worstelden even hoe ze dit in een openluchttheater met zitplaatsen moesten doen, maar uiteindelijk loste dat zichzelf op. Met de vertrouwde livehits ‘Uprising’ en ‘Seeing Red’ was de vonk definitief overgesprongen. ‘Seeing Red’ leek zelfs wat elektronica elementen te hebben uit ‘I Feel Love’ van Donna Summer. Niet gek, aangezien Cato van Dijck een cover van dit nummer twee jaar terug op tv zong bij ‘Matthijs Gaat Door’.
Ook deze avond in Amersfoort bewees My Baby nog altijd een live show neer te zetten die staat als een huis, en waarbij ze zonder moeite een publiek los weten te krijgen. Het is een voorbeeld van een band waarbij hun nummers live meer tot leven komen en tot hun recht komen dan op hun albums. In dat geval is het te hopen dat ze nog jaren door blijven gaan.
