Muzieklegende Paul Soms nam officieel afscheid van zijn publiek met een afscheidstournee in 2018, maar hij verscheen toch nog een keer op het odium op het Newport festival in 2022.
Even leek het of hij helemaal het leven van een pensionado zou gaan leiden, er kwam geen nieuw werk meer, slechts een album met herbewerkingen van een aantal van songs uit zijn catalogus. Zeker niet onverdienstelijk, de man is een genie, en met name de jazzy bewerking van ‘ How the Heart Approaches when it Yearns’ kan zo opgenomen worden in het American Songbook, naast zijn eigen origineel.
Dat het muzikale bloed tot in de haaraderen van de rasmuzikant blijft stromen blijkt wel uit het feit dat er nu dan toch een album is met nieuw werk van Paul Simon. Het album is opgezet als een muziekstuk, opgebouwd uit zeven delen. Er staat dus maar een track op het album, die Simon met nadruk heeft bedoeld om in zijn geheel beluisterd te worden. Voorwaar een hele uitdaging in deze tijd van bubblegum muziek en streaming media waarin alles binnen 30 seconden wordt weggeklikt. Op het album wordt Simon bijgestaan door onder anderen trompettist Wynton Marsalis en Edie Brickell, Simon’s echtgenote. Simon deed zelf de productie, in samenwerking met Kyle Crushham, die eerder samen met Edie Brickell en haar band the New Bohemians aan een album werkte. De man werkte ook met the Dixie Chicks, die we nu alleen nog maar the Chicks mogen noemen. Dat komt goed uit, want 7 Psalms is duidelijk een album dat ouderwets gecomponeerd is op de gitaar.
Het maken van dit album bleek op zijn eigen manier uniek te zijn. Simon zelf beweert namelijk dat hij een droom had, een droom die het idee voor het album in hem aanwakkerde. Hij verklaarde dat hij twee tot drie keer per week midden in de nacht tussen 3:00 en 5:30 uur wakker werd, met in zijn hoofd al teksten voor het project in kwestie.
Simon putte verder inspiratie uit het Boek der Psalmen, wat misschien geen gebruikelijke inspiratiebron is voor muzikanten. Goddelijke inspiratie, of voorzienigheid ? Wie zal het zeggen, het is in ieder geval wel erg Amerikaans de marketing van je album een religieus smaakje te geven. Het is zeker een mooi album geworden, Waarin Simon in zijn sound teruggrijpt op zijn werk van voor ‘ One Trick Pony’ , de mislukte soundtrack. Als ik een keuze zou moeten maken vind ik zelfs dat het album nog het meest , qua sound en feel, teruggrijpt naar zijn titelloze debuutplaat uit 1972.
De track, die 33 minuten duurt kent verschillende ‘ secties’ die hun eigen feel hebben. Onmiskenbaar is de stem van Paul Simon, die nog helemaal niets aan kracht heeft ingeboet en nog steeds instant herkenbaar is, alsook zijn gitaarspel. De track is opgebouwd uit 7 delen : The Lord, Love is like a Braid, My professional opinion , Your Forgiveness, Trail of Volcanoes, The Sacred Harp, en ‘Wait’
Eerlijk is eerlijk, het zal voor Simon moeilijk worden dit album tot een topper in zijn oeuvre te laten uitgroeien. De muziek is prachtig, daar niet van, maar wie gaat er in deze tijd met koptelefoon op zitten genieten van een stuk muziek van iets meer dan een half uur ? Dat zal ook niet de reden zijn waarom hij dit heeft gemaakt. Het album is een soort poëtische , introverte verkenning van Simon’s eigen gevoelswereld. Paul Simon heeft dit album vooral voor zichzelf gemaakt, en laat het publiek meeluisteren. Kan je er wat mee ? Prima. Nee ? Ook goed. Muzikaal vernieuwend is het album niet, wel erg goed. Zoal gezegd is het eerder een terugkeer naar zijn eerste solo-album. Het album dat hij moest maken zonder Art Garfunkel, omdat Simon zelf de wereld zoveel te vertellen had.
Als we dan het laatste deel ‘ Wait’ luisteren dat begint nadat ‘ The Sacred Harp’ met duistere klokslagen in de nacht ten einde komt, dan bekruipt toch een beetje het gevoel van ‘ Bowie’s ‘ Blackstar’ de luisteraar. Een afscheidsalbum. Nog een keer het diepst van je ziel laten horen. Een statement, omdat je als muzikant nu eenmaal op die manier een statement maakt. Hij zingt ‘ Wait, I’m not ready’ , om even verderop te vervolgen met :
‘Life is a meteor ,Let your eyes roam ,Heaven is beautiful,It’s almost like home,Children! get ready ,It’s time to come home. I want to Believe in A dreamless transition, Wait’
Kippenvel. Meesterwerken worden niet gemaakt als ware het kipnuggets ter consumptie. Niet door grote artiesten als Paul Simon. ‘7 Psalms’ is een markering in de rijd , die we later pas volledig zullen begrijpen. (9/10)(Owl Records/ Sony Entertainment)
