Dat het ook de moeite loont om af en toe de majestueuze, historische concertzaal van de Roma in Antwerpen even te laten voor wat hij is en gewoon eens een deur verder te gaan naar het kleine, intieme podium van de Roma’s Amor, werd donderdag bewezen door de Senegalese zanger Faada Freddy, die daar een solo optreden gaf in het met ongeveer 100 aanwezigen uitverkochte huis.
Voor de liefhebbers van West-Afrikaanse, en in het bijzonder de populaire Senegalese muziek, is Faada Freddy geen onbekende. Als hij niet aan zijn solocarrière werkt, vormt hij samen met zijn vriend Ndongo-D de hiphop groep Daara-J Family, waarmee hij al sinds 1994 aan de weg timmert vanuit Dakar. Met Daara-J is hij inmiddels al lang geen onbekende meer op de internationale podia; Daara-J Family is een van de belangrijkste hiphop bands uit Afrika. Nu is Faada Freddy voor een korte solo tournee in Europa om de release van zijn aankomende album in mei vast een beetje warm te draaien. Afgelopen week kwam de single ‘Tables will Turn’ uit, als voorloper op dit album. Faada bracht eerder al in 2015 het album ‘Gospel Journey’ uit en samen met de nieuwe nummers van zijn nog te verschijnen album en wat mooie covers voldoende voor een solo show, waarvoor de verwachtingen toch wel hoog gespannen waren.
Faada verscheen onder een enthousiast applaus op het podium met zijn gitaar. Naast een microfoon en een loopstation had hij verder niets nodig. Hij trapte het optreden af met ‘Truth’ van het album ‘Gospel Journey’. Faada wist met zijn innemende, charismatische persoonlijkheid vrijwel meteen een connectie te maken met zijn publiek. Alsof hij voor iedereen persoonlijk zong. Het duurde net geen twee minuten vooraleer hij de zaal aan het meezingen had. Wellicht een nieuw record voor het Guinness Record boek. Bij Faada Freddy geen sterallures of dikdoenerij. Hij stak niet onder stoelen of banken dat het gebruik van het loopstation relatief nieuw was voor hem. Ging het een keer niet hoe hij wilde, dan schroomde hij niet; Gewoon opnieuw te beginnen. Eerlijk. In het begin adresseerde hij het publiek in het Engels om al gauw op zijn tweede taal Frans over te schakelen toen hij merkte dat dit hier beter ging dan het Engels. Vanuit het publiek werd hij door de aanwezige Senegalezen aangemoedigd Wolof te spreken. De rest van het optreden communiceerde het publiek met Freddy en Freddy met het publiek, in een mengelmoes van al deze talen.
Faada Freddy is in zijn muziek beïnvloed door de muziek van zijn jeugd. Zijn vader draaide thuis altijd oude vinyls met Motown muziek en dat is goed te horen. Bij vlagen klinkt Freddy als een herboren Donny Hathaway, maar dan met een scherper randje. Met ‘Reality Cuts like a Knife’ en ‘Letter to the Lord’ speelde Freddy al vrij vroeg in zijn show zijn bekendste nummers. Samen met zijn akoestische gitaar en het loopstation wist hij het geluid van een volledige band te creëren. Het spelplezier knalde van het podium af. Faada had er duidelijk zelf veel schik in. De energie die vanaf het podium kwam, werd volledig geabsorbeerd door het publiek en naar het optreden vorderde kwam er een synergie op gang, die het zo fijn maakt om bij een live optreden te mogen zijn. Heerlijk.
Nieuwe single ‘Tables will Turn’ werd met groot enthousiasme ontvangen en onder leiding van Faada zong iedereen al snel mee. As Faada dan de a capella begintonen van het in het Wolof gezongen ‘Borom Bi’ inzet weet hij de zaal ook weer in een keer muisstil te krijgen. De stem van Faada Freddy was meer dan indrukwekkend. Zijn bereik, zijn souplesse, zijn interpretatie van het materiaal verdiend internationale erkenning. Hem een talent noemen is een beleving voor zijn track record tot nu toe, maar voor degenen die hem nog niet kennen: Laat dit een laatste waarschuwing zijn. Ga hem aanhoren!
Faada Freddy had wat het publiek betreft de hele avond door mogen spelen. Wat is het fijn om samen met andere mensen zo’n avond mee te mogen maken. Buiten was het vies koud en nat, maar Faada Freddy bracht de temperatuur binnen tot een zeer comfortabel en aangenaam niveau. Met songs als ‘Africa Nanga Def’ en ‘We sing in Time’ liet hij andermaal zien waarom hij tot de eredivisie van de Afrikaanse artiesten van nu gerekend moet worden. Als ode aan zijn grootmoeder die hem heeft opgevoed, en in het kader van wereldvrouwendag, speelde hij zijn bekende cover van Bob Marley’s ‘No woman, No Cry’. Kippenvel. Faada Freddy kan het nummer brengen zonder dat het cliché of corny klinkt. Hij is authentiek. Wellicht zijn grootste kwaliteit.
Met een reprise van ‘Tables will Turn’ sloot Faada zijn optreden af en kreeg hij de hele zaal aan het dansen. Het leek wel een film. Middenvoor stond zelfs de hoogbejaarde man, die eerder opviel met zijn krukken op en stond met zijn krukken zwaaiend in de lucht te dansen. Het is geen slechte grap. Faada had een wonder verricht.
Laat het geweten zijn. Er is geen enkel excuus om straks, als Faada in mei terugkeert met zijn volledige band, en een net gereleased album in zijn zak, niet naar een van zijn shows te komen. Met een warm hart en een glimlach op hun gezicht liep het publiek naar buiten, de regen en de kou in. Het deerde niemand meer.
