Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt er voor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we iedere zondag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Julia Sarr – Njaboot
Julia Sarr is een mezzo-sopraan uit Dakar, Senegal. Met ‘Njaboot’ brengt ze inmidels haar derde album uit in eigen beheer. Helaas is ze tot nu bekender als achtergrondzangeres bij sterren als Lokua Kanza en Youssou Ndour, maar wellicht dat daar met dit ooie album verandering in kan komen. Het album telt elf uitstekende geproduceerde tracks die welsiwaar in de Senegalese lingua-franca Wolof worden gezongen maar die qua stijl zict tussen pop, jazz, nu-soul en traditonele mbalax bewegen. Het speels over een mooi ritme bewegende popliedje ‘Nelaw’ (Slapen) is er een om met je ogen dicht van te genieten. De geschoolde zangstem van Sarr is een van de mooiste die je de laatste tijd gehoord zult hebben. Andere hoogtepunten op het album zijn het verstilde ‘Njaboot’ (familie) met werkelijk prachtige pianobegeleiding en het duet met Youssou Ndour, ‘Habib’ , opgedragen aan de veel te vroeg overleden Habib Faye. Julia Sarr brengt met ‘Njaboot’ een pachtig album uit, dat alle aandacht verdient. (Jan Vranken) (8/10) (Eigen productie)
Mette Henriette – Drifting
Mette Henriette is een Noorse componist/saxofoniste van Sami- origine. Oneerbiedig wordt dat volk wel de ‘Lappen’ genoemd. Mette heeft zich door de jaren heen niet als muzikante binnen het moderne jazz idioom ontwikkelt, maar ook als allround kunstenares. Zo werkte zij al samen met de Nederlandse topfotograaf Anton Corbijn. Met ‘Drifting’ levert Henriette een heel erg spannend en veeleisend album af, waarin haar muziek zichzelf een weg baant tussen de jazz, minimalisme en klassiek. De vijftien tracks op het album geven hun geheimen slechts prijs aan de geduldige luisteraar die verder wil gaan dan consumptief luisteren, hier is werk aan de winkel. Als beloning zal de luisteraars worden geïnitieerd in een wereld vol tijdloze schoonheid in stukken als ‘Chassé’ die in vorm en geluid zelfs herinneringen oproepen aan het album ‘Aura’ van Miles Davis. Misschien is het de Scandinavische sound, want Davis werkte op zijn meesterwerk samen met de Deense componist Palle Mikkelborg. Ik weet dat het een heftige vergelijking is, maar dit album kan op dit niveau zijn mannetje staan. Fabeltastisch mooi. (Jan Vranken) (9/10) (ECM Records)
Gloss Up – Before the Gloss Up
Rapper Gloss Up is afkomstig uit Memphis, Tennessee in de USA. Met ‘Before the Gloss Up’ brengt ze het vervolg uit op haar debuutalbum ‘Different Shades of Gloss’, dat inmiddels na vier jaar nodig aan opvolger toe is. Het album kent 13 tracks en is behoorlijk heftig. Denk aan Young Dolph als je haar stilistisch zou willen plaatsen. Kale ritmes, met basic sythbass als begeleiding leggen een onverbiddelijke basis onder de raps. Muzikaal is het basic maar goed passend bij de stijl. Als je van streetwise bars houdt, is dit je ding. Ook een aantal collabs met andere rappers uit de Memphis scene zijn meegenomen, maar maken geen blijvende indruk, zoals ook het hele album te weinig biedt. Het is gewoon het zoveelste album, dat snel weer vergeten zal zijn. Geen enkele reden om af te wijken van je vaste collectie. Niks nieuws onder de zon, je kan gewoon doorlopen. (Jan Vranken( (5/10) (Quality Control Music)
We are Scientists – Lobe
We are the Scientist is een Eastcoast bandje dat verhipt lekkere muziek maakt. Als je iets van referentie zoekt, denk dan in de richting van bands als Franz Ferdinand, of the KIllers, maar dan wat vrolijker. Zelf nemen ze zelfs Fleetwood Mac als een inspiratie, maar dat kan ik er met de grootst mogelijke moeite niet uithalen. Met ‘Lobes’ brengen ze hun nieuwste album uit. Tien heerlijke tracks die erg goed in elkaar zitten en gegarandeerd een glimlach op je gezicht zetten, terwijl ze ongewild je dan spieren zullen aansturen. ‘Human Resources’ is een aanstekelijk dansnummer, heerlijk ook om mee te zingen in de auto. ‘Turn it Up’ neemt je mee terug naar de synthpop van de jaren 80, met heerlijke old school sounds. ‘Parachute’ doet ook weer helemaal de jaren 80 herleven, bijna een pastiche, maar daar is deze band te orgineel voor. Erg lekkere plaat! Aanrader. (Jan Vranken) (8/10) (Groenland Records)
