Close Menu
.: Maxazine :.
    Facebook X (Twitter) Instagram RSS
    vrijdag, juli 11
    Trending
    • Elbow doet aan succesvolle publieksparticipatie bij Paleis Soestdijk
    • Bob Dylan komt tweemaal naar AFAS Live
    • Da Funkie Junkie & Cosmic Girl – Caviar Jazz
    • Dany Lademacher: De Belgische gitaarvirtuoos, die half Nederlands werd
    • Familiepremière SMURFEN – Een Smurfastisch Avontuur
    • Barend Tromp – Odd Time Concepts
    • Peter Somuah’s ‘Unstable Grounds’ geeft in alle opzichten stof tot nadenken
    • Mika komt naar Ahoy
    Facebook X (Twitter) Instagram
    .: Maxazine :.
    • HOME
    • Muzieknieuws
    • Concertverslagen
      • Festivals
        • ADE
        • Bospop
        • Brutal Assault
        • CityRock
        • Dour
        • Eendracht Festival
        • Festyland
        • Geuzenpop
        • Jera On Air
        • KempenerPop
        • Lowlands
        • Mundial
        • Paaspop
        • Pinkpop
        • The Brave
        • The Hague Jazz
    • Interviews
    • CD Recensies
      • Legendary Albums
    • Prijsvragen
    • Extra
      • Verjaardagen
      • @Enjoythismusic
    .: Maxazine :.
    You are at:Home»Muziek»CD Recensie»Grant Dermody – Behind The Sun
    CD Recensie

    Grant Dermody – Behind The Sun

    By Eric Campfens11 november 2022

    Harmonicaspeler, zanger, componist Grant Dermody mag een vaste waarde worden genoemd in de hedendaagse blueswereld. Behalve op zijn eigen albums is zijn mondharmonica te horen op platen van onder meer Eric Bibb, Corey Ledet, Dirk Powell en vele anderen te horen. Ook zelf weet hij topmuzikanten om zich heen te verzamelen en dat is te horen op zijn albums. Nu is de kwaliteit van de individuele muzikant geen garantie op zich, maar als de samenwerking klopt dan is men al een flinke stap op weg om een topproduct te maken.

    En dat is te horen op Dermody’s nieuwe album ‘Behind The Sun’, volgens mij zijn vijfde soloalbum. Hierop staan vijftien nummers, waarvan negen originals. Hiervan vijf van Dermody zelf. Hij wordt begeleid door gitarist Dirk Powell, die ook drie nummers schreef, accordeonist Corey Ledet, bassist Lee Allen Zeno, drummer Gerard St. Julien en achtergrondzangers Teka Briscoe en Ahyris Navarre. En zo te horen, met die eerder genoemde samenwerking zit het wel goed. Er is duidelijk een klik tussen de muzikanten, die samen ongetwijfeld al veel vlieguren gemaakt hebben. Dat is al meteen duidelijk vanaf het begin, Muddy Waters’ ‘Trouble No More’ en Rick Estrins ‘Don’t Boss Me’, die meteen de richting aangeven.

    Boogie, blues, ballads en uptempo nummers wisselen elkaar op een fraaie manier af. Nummers die wat mij betreft een bijzondere vermelding verdienen zijn het droevige ‘Forgive Me’, het vlotte ‘Tell Me’ en de a capella gospel ‘Time Ain’t Due’. Met een geheel eigen versie van de aloude Otis Rush song ‘So Many Roads’. Een prima album, die met veel hoorbaar speelplezier is gemaakt. Een absolute aanrader. (8/10)  (Eigen productie)

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleConcerttip vrijdag 11 november: Hallo Venray @ So What!
    Next Article Pierre Kartner, Vader Abraham op 87-jarige leeftijd overleden

    Related Posts

    Elbow doet aan succesvolle publieksparticipatie bij Paleis Soestdijk

    Bob Dylan komt tweemaal naar AFAS Live

    Da Funkie Junkie & Cosmic Girl – Caviar Jazz


    RSS Muzikantenbank
    • Coverband zoekt zanger
    • Ervaren gitarist (26) zoekt band met rauw karakter
    • Worshipband zoekt zanger en zangeres
    • Ben jij onze stuwende kracht?
    • Zangeres gezocht
    Over ons
    • Disclaimer
    • Adverteren
    • Privacybeleid en gebruiksvoorwaarden
    Maxazine Regionaal
    • Brabant
    • Gelderland
    • Limburg
    • Noord
    • Noord Holland
    • Overijssel
    • Utrecht
    • Zuid Holland

    Maxazine is er ook in andere talen:



    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.