Oorspronkelijk in 1985 al opgericht als coverband in Den Helder, speelden Martin Buitenhuis en de zijnen eind jaren ’80 voornamelijk nummers van The Rolling Stones en The Eagles. Toen ze begin jaren ’90 gingen eigen Nederlandstalige nummers gingen schrijven, veranderde de naam in een naam die inmiddels al bijna 30 jaar een de top van de Nederlandstalige popscene staat: Van Dik Hout. Een van de weinige echte opvolgers van de Nederpop die in de jaren ’80 hoogtij vierde, met destijds bands als Het Goede Doel, Toontje Lager, Noodweer, Doe Maar, De Frank Boeijen Groep, NITS, De Dijk enzovoort. Van Dik Hout speelde overal; Lowlands, Pinkpop, Parkpop, en alle zalen in Nederland. Nu, zondagavond 9 oktober, stond de Effenaar in Eindhoven op het programma, voor een uitverkochte zaal.
Aan voorprogramma KAFKA de taak het publiek op te warmen. Dafne Holtland kennen we nog van het succesvolle pretfolktrio Zazi, maar met haar huidige partner koos ze er voor met KAFKA te gaan touren. Het duo maakt vrolijke lichte popmuziek, die makkelijk in het gehoor ligt. De teksten echter waren vrij technisch en wellicht te zwaar om als voorprogramma van Van Dik Hout te dienen. Een duo met absoluut een eigen scene en fanbase, maar voor deze avond net iets te donker.
De Noord Hollanders trapten af met ‘Roze Bloemen’ dat een terugslag genoemd mag worden op de covertijd, met een eenvoudige verwijzing naar Queen’s ‘We will rock you’. Poëtisch sloeg Buitenhuis daarop de brug naar ‘Werken aan het Wonder’, waarmee duidelijk werd dat de poprock na zo’n 30 jaar nog niet verloren was.
Niet alleen volledig eigen nummers, ook terugblikken naar hun werk met Acda en De Munnik, als De Poema’s, komen voorbij. Hit ‘Mijn Houten Hart’ werd dan ook woord voor woord meegezongen door de Effenaar, tot groot genoegen van de band. Nieuwkomer ‘Tot In Elk Verloren Uur’ van het aankomende album van de mannen, werd natuurlijk niet meegezongen. Logisch, maar toch werd het nummer, dat volledig in de stijl van Van Dik Hout was, met vol enthousiasme ontvangen door Eindhoven, net als ‘Goud in het Niets’, dat volgde. Het stevige rocknummer paste goed bij drummer Ferry Kunst. Ferry is een een leerling geweest van Oscar Kraal, de Van Dik Hout drummer die in 2021 overleed. Muziekliefhebbers zouden Ferry wellicht al kennen als de drummer van Indian Askin, die in 2017 nog een Edison won als beste nieuwkomer. De stevige drumpartijen pasten goed bij de drummer en de drummer paste goed bij Van Dik Hout. Een logische en zeer bekwame aanvulling.
‘De stilte valt zo hard’ en ‘Meer dan een ander’ werden semi-akoestisch gebracht en kwamen net zo goed binnen bij het Eindhovense publiek, maar natuurlijk niet zo sterk als de klapper ‘Stil in mij’, de grootste hit en doorbraak van de mannen. De hit werd volmondig meegezongen door het voltallige publiek, net als Poema’s hit ‘Zij maakt het verschil’, alvorens de rock weer terug in de set werd gebracht. ‘Laat het los’ uit 1996 werd gevoelig gebracht en voluit meegezongen en bracht de set naar het einde, maar niet voordat Buitenhuis en zijn mannen een flinke toegift brachten, met een verrassende ‘Zing-vecht-huil-bid-lach-werk en bewonder’ van Ramses Shaffy als een van de hoogtepunten van de avond.
Uiteindelijk was het ‘Tot jij mijn liefde voelt’, de door Huub van der Lubbe vertaalde versie van het Bob Dylan nummer waarmee Adèle een grote hit scoorde, die het einde van de avond inluidde. Een avond die vol Nederpopklassiekers tot een van de betere Nederlandstalige muziekavonden van 2022 in de Effenaar genoemd kan worden. Een met passie, hartstocht, maar vooral liefde voor muziek.
Foto’s (c) Bart Teunis
