Het is waanzinnig hoe een band relatief onder de radar kan blijven, maar toch een paar van de grootste rockbands uit de geschiedenis heeft weten te beïnvloeden, altijd op tournee lijkt te zijn en ook nog eens een dertigtal albums op zijn naam heeft staan. We hebben het hier natuurlijk over Wishbone Ash, de Britse progrockers die eind jaren zestig en begin jaren zeventig hoge ogen wisten te gooien met albums als ‘Pilgrimage’ en ‘Argus’.
Het geluid van Wishbone Ash kan grofweg worden beschreven als een mengeling van hardrock en folkmuziek. De band wist destijds te innoveren door te spelen met twee lead-gitaristen. Hoewel de heren gitaristen Andy Powell en Ted Turner in de loop der jaren op zijn zachtst gezegd uit elkaar zijn gegroeid, worden beiden nog regelmatig benoemd als twee van de meest invloedrijke gitaristen uit de rockgeschiedenis. Zowel bands als Iron Maiden of Opeth zijn conceptueel terug te herleiden naar deze progrock pioniers.
Vlak voor de pandemie stond Andy Powell, de laatste der Mohikanen binnen Wishbone Ash, samen met zijn mannen in de startblokken voor een tour die het vijftigjarig bestaan van de band zou vieren en waarbij het nieuwste wapenfeit ‘Coat Of Arms’ zou worden gepromoot. Helaas gooide COVID roet in het eten waardoor het continue toeren abrupt tot een einde kwam. Nu livemuziek langzaamaan weer een doorstart lijkt te maken en de band zijn tour heeft kunnen hervatten, sprak Maxazine met niemand minder dan Andy Powell zelf.
Een interessant leven
Wanneer Andy wordt gevraagd hoe het gaat geeft hij aan dat hij aan dat hij een interessant leven heeft. Eindelijk mogen ze weer los met hun tour, dus ze geven gelijk goed gas. Na afgelopen oktober en november te hebben gespeeld in het Verenigd Koninkrijk, staan ze alweer bijna aan het einde van een tour van twee maanden door de Verenigde Staten. Andy grapt dat de band wel een korte pauze heeft genomen, maar al snel wordt duidelijk dat hij doelt op de Cruise To The Edge, een progressieve rock cruise waar Wishbone Ash met andere legendarische bands op heeft mogen treden.
Enthousiast vertelt Andy wat een gave reis ze inmiddels weer hebben mogen maken. Een reis die ze van Florida naar de Caraïben bracht, maar ook langs woestijnen en bergen. “Tot nu toe was het een geweldige reis!”. Met Britse zelfspot vertelt hij ook hoe hij zelfs uitgedroogd raakte in de woestijn, “maar ik ben nu weer genezen, haha”. Wanneer wij hem spreken is hij in Oregon, waar het uitzicht volgens hem prachtig is. Even raakt Andy afgeleid door een DeLorean, de beroemde auto uit Back To The Future, die hij spot op de parkeerplaats waar hij op dat moment voorbijliep. “Het zijn er zelfs twee! Hoe verzin je het? Het is echt een geweldige tour tot nu toe, en het leven is zonder twijfel interessant!”.
Dat Wishbone Ash weer volop in bedrijf is, dat zal men weten. Toch is dat de afgelopen twee jaar wel anders geweest. Hoe is het voor een band die continue onderweg is om plots niet meer op te kunnen treden? Volgens Andy in ieder geval niet eens zo verkeerd. Hij geeft aan dat hij dezelfde mentaliteit toepaste die hij ook tussen tours door hanteert: optimistisch blijven en gewoon iets anders zoeken om bezig te blijven. Zo was hij de afgelopen jaren veel buiten te vinden. “Ik ben een echte buitenmens geworden. Ik ben gaan kajakken, zeevissen, riviervissen, noem het maar op. Dat is echt heel leuk!”.
Amerikaans optimisme, Brits realiteitsgevoel
De pandemie gaf Andy ook de tijd om eens wat gas terug te nemen en te bedenken of er nog toekomst zit in Wishbone Ash. Niet dat hij er geen zin meer in had, maar hij vroeg zich wel af of er nog een muziekindustrie zou zijn om naar terug te keren wanneer COVID op zijn retour zou gaan. Hoewel hij vanuit diverse platenlabels aanbiedingen heeft liggen voor nieuwe albums, moeten bands het tegenwoordig vooral hebben van inkomsten uit optredens, zeker een band als Wishbone Ash. Gelukkig heeft Andy inmiddels wel het antwoord op zijn vraag: “Ik heb geen andere baan naast Wishbone Ash. Muziek is mijn wereld. In een situatie als deze moet je op een zakelijke manier kunnen kijken of het realistisch is om door te gaan. Je moet zoeken naar nieuwe mogelijkheden… Maar als er één band is die die mogelijkheden gaat vinden, dan is dat Wishbone Ash! Dat is wat wij doen, en dat is wat wij zijn: een proactieve band.”, voorlopig zijn we dus nog niet van de heren af.
Hoewel Andy van origine Brits is, woont hij inmiddels al jaren in de Verenigde Staten. Dit lijkt Andy’s blik op de wereld en het leven enigszins te verklaren. Wanneer hem naar zijn optimisme gevraagd wordt geeft hij ook aan dat dit het belangrijkste trekje is dat hij over heeft genomen van de Amerikanen, alles is groots, alles is mooi (hoewel grootser niet altijd beter is volgens hem, alleen als het om auto’s gaat).
Toch is Andy ook zijn Britse nuchterheid niet verloren, want je moet realistisch en zakelijk kunnen blijven kijken naar de situatie. Soms loopt het niet zoals je wilt, maar moet je het er toch mee doen. “Zeker ook binnen een band als Wishbone Ash. We opereren een beetje onder de radar, maar toch zijn we heel bedrijvig en zakelijk. Het is het beste van beide werelden, haha. Ik denk dat ik mooi tussen beide culturen in zit.”
“British rock ruled the wave” – Andy Powell
De juiste plek op het juiste moment
Wanneer hem gevraagd wordt of de band veel fans heeft in de Verenigde Staten (de band heeft immers haar wortels in Europa), geeft Andy aan dat er geen stad is in Amerika waar Wishbone Ash niet kan spelen. De band heeft een grote schare fans verspreid over de hele wereld, iets wat hij toeschrijft aan het feit dat hun vroegere, bekendere albums wereldwijd goed gepromoot zijn. “Het introduceerde onze muzikale ideeën in nagenoeg ieder land. Tegenwoordig is dat gezien de komst van het internet misschien wat minder speciaal, maar voor onze generatie was dat echt bijzonder. Daar hebben we geluk mee gehad.”
Andy geeft ook aan dat Wishbone Ash op is gekomen in een geweldige tijd voor muziek: “British rock ruled the wave.” Mensen keken op naar Britse rockbands, raakten erdoor geïnspireerd. “We hebben de blauwdruk gelegd voor veel rockbands, en gleden als een surfer met de golf van Britse muziek mee. Ik mag mijzelf gelukkig prijzen.”
Vijftig jaar rock met Wishbone Ash
Het thema van de huidige tour is de verlate vijftigste verjaardag van de band. Andy verteld dat hij het leuk vindt om tours een thema toe te kennen, zo hebben ze in een niet al te ver verleden ook het jubileum gevierd van hun bekendste album, ‘Argus’. “Ik weet niet of het iets goeds is of juist iets slechts om zoveel jubilea te kunnen vieren. Er zijn relatief weinig bands die dat kunnen. Ik sprak laatst Martin Barre (ex-Jethro Tull) en hij heeft dat ook. Wij zijn beiden gewoon oude mannen, erg oud. We kunnen alleen doorgaan zolang we er nog energie van krijgen, en dit geeft ons veel energie.”
Maar had Andy ooit kunnen dromen dat zijn band zo’n lang leven beschoren was? “Wel nee, ik gaf het vijf jaar”, klinkt het resoluut en wat droogjes aan de andere kant van de lijn. Hij geeft aan dat hij destijds niet dacht dat rockmuziek zo lang in zou blijven, dat er wel weer een nieuwe dominante muziekstroming zich aan zou dienen. Hij had überhaupt nooit gedacht dat rock zoveel impact zou hebben op de wereld waarin we vandaag de dag leven. “Rock heeft echt een belangrijke rol gespeeld in het vormen van onze cultuur, zowel in de twintigste als de eenentwintigste eeuw. Je vindt het overal in terug, films, boeken, noem het maar op. De generatie die de oorlog heeft overwonnen wilde haar eigen muziek. Het is een kracht groter dan ik me kan inbeelden.”
Tegenwoordig is rock veel meer zijn eigen niche, weet Andy te vertellen. Er zijn volgens hem veel meer dingen die vechten om de aandacht van kinderen, games, straatsport. Mensen experimenteren ook veel meer op sociaal vlak. “Er lijken tegenwoordig veel meer lifestyles opties waar men uit kan kiezen”. Toch is rock volgens Andy bij lange na niet dood, het is nog steeds een krachtig medium. Als voorbeelden noemt hij landen in Zuid-Amerika, waar metal echt iets groots is. “Het is nog steeds een krachtige beweging, maar veel meer niche. Dat komt ook door technologie. Je kijkt op je iPhone en je kan alles vinden wat je wil. Er wordt veel meer om onze aandacht gevochten. Maar zolang er een plek is voor rock vind ik het best.”
Als het even over kon…
Inmiddels begint de tijd te dringen, Andy geeft aan dat hij op zijn volgende afspraak is aangekomen. Het gesprek wordt afgerond met een reflecterende vraag. Wanneer je vijftig jaar meegaat in de muziekindustrie is het onvermijdelijk dat je als band keuzes maakt die toen logisch leken, maar welke je achteraf toch zou willen heroverwegen. Als het mogelijk was, wat zou Andy dan anders hebben gedaan? Als antwoord graaft Andy terug naar de tijd waarin zet net het album ‘Argus’ uitbrachten, zonder twijfel de meest succesvolle plaat van de band. Hij heeft aan dat als hij iets over had kunnen doen, hij rond die tijd meer de tijd zou hebben genomen om als band te evalueren waar Wishbone Ash op dat moment stond, qua succes bijvoorbeeld, en wat dat betekende voor de band. Volgens Andy hadden ze dan misschien de tijd kunnen nemen om beter na te denken over de daaropvolgende albums. De labels voerden de druk alleen behoorlijk op, en het was hard werken voor de band. “Maar als we toen even stil hadden kunnen staan bij waar we stonden, had dat de loop van ons bestaan misschien net iets bij kunnen sturen.”
Met dat antwoord en een hartelijke uitnodiging van Andy aan onze lezers om de muziek van Wishbone Ash eens te ontdekken, komt er helaas een einde aan het gesprek met deze Brits-Amerikaanse rockpionier. Hij wenst ons het beste, en hoopt ons snel te zien ergens tijdens één van de vele geplande Wishbone Ash concerten wereldwijd. Opdat ze nog lang mogen toeren!
Tourdata Nederland en België:
Maandag 30 januari: Spirit of 66, Verviers (B)
