Drie jaar na haar goed ontvangen debuutalbum ‘High Road’ komt de uit New Jersey afkomstige Katie Henry met de opvolger ‘On My Way’. In de afgelopen jaren heeft zij zich een slag in de rondte gewerkt en ze is hard bezig zich een plaats te verdienen tussen haar muzikale collega’s. Na een zeer gewaardeerd debuut is het altijd spannend of de artiest het niveau heeft kunnen vasthouden en of het publiek minimaal dezelfde waardering kan opbrengen.
Op het nieuwe album staan tien nummers die zijn geschreven door Katie Henry en Antar Goodwin. Katie, die de zang, gitaar en piano voor haar rekening neemt wordt begeleid door de al genoemde Goodwin (bas, slidegitaar), Ben Rice (gitaar), Kurt Thum (piano, orgel) en Greg Wieczorek (drums, percussie). Op een van de nummers blaast Giles Robson een deuntje mee op zijn mondharmonica. Henry laat zich niet vastleggen in een of ander laatje. Zij neemt invloeden uit pop, rock, r&b en blues en giet dat in een eigen vorm. Haar stem is aangenaam, soms bijna lief te noemen, maar met een duidelijke hang naar de blues.
Alle nummers zijn kleine pareltjes te noemen en variëren in tempo en intensiteit, zodat het de hele tijd een spannend album blijft. Nummers die wat mij betreft het meest interessant zijn, zijn het titelnummer ‘On My Way’ en de blues shuffle ‘Too Long’ met de harmonica van Giles Robson. Ik kan concluderen dat Katie Henry met vlag en wimpel is geslaagd en niet bang hoeft te zijn voor het ‘2nd album syndrom’. She is on her way. Prima album. (8/10) (RUF Records)
