Enige tijd geleden kwam ik een videoclip tegen van het duo ‘Silent Skies’. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het nummer ‘Leaving’ raakte mij vooral door de fantastische zang. Even zoeken leverde op dat de band aanstaande 4 februari hun tweede album, met de titel ‘Nectar’, zal releasen op het Oostenrijkse Napalm Records label, dat vooral gekend is door haar heavy en folk metal releases. Omdat ik nog nooit van Silent Skieshad had gehoord en omdat ‘Leaving’ wel heel ver van het heavy metal gendre afstaat was mijn belangstelling gewekt.
Silent Skies is een duo. Een samenwerkingsverband tussen zanger Tom Englund, die we kennen van de progressieve metalband Evergrey uit Göteborg. Een heerlijke band die vooral bekend is vanwege de geweldige vocals en ook wel voor het gebruik van kekke vintage keys. Luister maar eens naar een tracks als ‘Where August Mourns’. Heerlijk. Tweede helft van het duo is de Amerikaanse multi-instumentalist Vikram Shankar, die op ‘Nectar’ vooral achter de toetsen is te vinden. Zijn grootste claim to fame is dat hij toetsen speelt op het album ‘The courage to be’ van rocktrio Lux Terminus, waarop Anneke van Giersbergen een gastvocal verzorgt. Als derde muzikant speelt cellist Raphael Weinroth-Bowne, mee die ook live meespeelt bij de Noorse rockband Leprous.
‘Nectar’ telt 10 tracks en opent met ‘Fallen from her Heart’, een nummer dat de toon meteen zet voor het hele album. Een zeer eenvoudige pianobegeleiding, waar een tapijtje strings continue omheen hangt, biedt een mooie open basis voor de waarlijk fantastische stem van Englund. Smaakvol worden de zangpartijen her en der gedubt of bijgestaan met tweede en derde stemmen, allemaal ingezongen door Englund. Metal of rock is het echter niet. Ik krijg eerder flashbacks naar Clannad of Il Divo dan dat ik deze muziek met rock associeer. Een dappere stap van Napalm records in de catergorie ‘buiten de lijntjes kleuren’. Begrijp me niet verkeerd, de muziek is erg mooi, laat daar geen twijfel over bestaan.
Het recenseren van dit album blijkt een uitdaging. Alle andere nummers op het album zou ik namelijk prima kunnen duiden met de alinea hierboven. Ze klinken allemaal hetzelfde. Er is geen enkele dynamische progressie, of spanning, anders dan die door Englund in zijn performance wordt gelegd. Afzonderlijk zijn alle tracks van een etherische schoonheid die heel goed te doen is. Hier echter een heel album naar moeten luisteren gaat mij echt alleen maar lukken als mijn vaste masseuse Helmie dit album als achtergrondmuziek op gaat zetten bij een fijne ontspanningsmassage. Als ik het haar vraag zal ze het doen. Normaal heeft ze namelijk Il Divo opstaan.
Mooiste nummer vind ik ‘Taper’ dat ook als single werd uitgebracht. ‘Let it Hurt’ is iets breder georchestreerd dan de rest van het album en de vocalen zijn ook wat complexer gearrangeerd. Op de basis wordt in ieder geval een double time piano gelegd hier en daar, waardoor de illusie onstaat van iets meer dynamiek, maar dat duurt maar even. Samenvattend brengt Silent Skies met ‘ Nectar’ een album uit met 10 prachtige nummers. Het blijkt echter dat het samenstellen van een album ook een kunst is, want deze 10 nummers achter elkaar is gewoon too much, behalve dan als je bij Helmie op de massagetafel ligt. Mij heeft het in ieder geval opgeleverd dat ik die Tom Englund beter in de gaten ga houden. (6/10) (Napalm Records)
