Onverwacht, maar niet helemaal vanuit het niets, komt de Amerikaanse superster Christina Aguilera met een nieuw album. Geen volledig album, maar een Spaanstalige EP, ‘La Fuerza’. Na ‘Mi Reflejo’ uit 2000 is dit haar tweede album waarin de zangeres haar Latino-afkomst wil benadrukken. Waarom het echter 22 jaar moest duren vooraleer ze weer wat in het Spaans uitbracht, is een raadsel. Het is in ieder geval geen niemendalletje geworden, ondanks het beperkte aantal nummers. Maar goed, de toevoeging ‘EP1’ roept verwachtingen op voor meer, en dat is terecht, want ‘La Fuerza’ is het eerste van 3 delen die samen een compleet album moeten gaan vormen.
Afgelopen jaar kwam Aguilera al met de ballad ‘Somos Nada’ en haar samenwerking met Becky G, Nicki Nicole en Nathy Peluso, ‘Pa Mis Muchachas’. Hierop ontpopte de inmiddels 41-jarige New Yorkse zich al als volwassen Latina. Het was toen nog de vraag of ze stand zou houden zonder de hulp van andere zangeressen. Met ‘La Fuerza’ maakt ze een einde aan deze discussie.
Op ‘Santo’ is het nog niet te horen, aangezien ze hiervoor de hulp inschakelde van Ozuna, die doorbrak met zijn samenwerking met de Black Eyed Peas en hun ‘Mamacita’. Maar dan toch weet de popdiva haar eigen stempel te drukken op ‘Ya Llegué’, ‘Como Yo’ en ‘La Reina’. Nummers waarvan de een beter is geslaagd dan de ander, maar waarin duidelijk Christina Aguilera te horen is. Met name door haar ijzersterke vocalen die ook op deze EP niet teleurstellen.
Met ‘Ya Llegué’ levert Aguilera een openingsnummer af dat meteen de Spaanse sfeer van het album zet. Op een dance ritme waarin je zelfs een hint naar reggaeton voorbij hoort komen, bezingt Aguilera dat ze terug is van weggeweest. Met zelfs nog een knipoog naar haar eerste hit ‘Genie in a Bottle’ maakt ze het cirkeltje helemaal rond. Op dezelfde toer gaat ze door met ‘Como Yo’. Opnieuw wordt een futuristisch dance ritme gebruikt om haar stem te ondersteunen. Zonde, want dat heeft juist deze zangeres niet nodig.
Gelukkig laat ze het daar niet bij zitten. Naast de prachtige ballad ‘Somos Nada’, behoort ook afsluiter ‘La Reina’ tot absoluut hoogtepunt van deze EP. Op de gitaarklanken van een mariachi band klinkt de stem van Aguilera op haar best. Het rauwe randje heeft de zangeres altijd al gehad, maar het lijkt nu pas volledig te worden benut. Een mooi, passend einde van deze eerste EP, die de verwachtingen van EP2 en EP3 nog groter heeft gemaakt. (8/10) (Sony Latin)
