Alexandra Alden lijkt het beste van werelden te verenigen. Geboren in Malta, deels opgegroeid in Duitsland en nu woonachtig in Nederland, versmelt ze haar ervaringen op haar nieuwste album ‘Leads to Love’. Een nieuw hoofdstuk op de tijdlijn van haar gevoelens. “Elke song weerspiegelt een bepaalde ervaring, op een bepaald moment, op een bepaalde plaats.” Alexandra Alden weerspiegelt haar eigen levenslijn.
Elk album, elke song biedt een nieuwe inkijk in het leven van de nu zeventwintig jarige zangeres. “Op ‘Leads to love’ reflecteer ik op wie ik nu ben, en hoe ik zo ben geworden.” Ze is gevoelig voor haar omgeving, als onderdeel van universum en tijd. En voor de gevolgen…. “Hoe zelfs maar een kleine kleine actie of gebeurtenis uiteindelijk kan leiden tot iets groots: het butterfly effect.” Ze praat afgewogen, maar enthousiast en is op het laptopscherm van onze Zoom meeting een zonnige Mediterrane verschijning. “Ik was net verhuisd van Malta naar Nederland. In mijn appartement trof ik een lieveheersbeestje aan, het symbool van geluk en voorspoed. Dat het juist toen gebeurde, tijdens die overgang… In mijn nieuwe avontuur, ietwat ontheemd, spannend , zo ver van je geboorteland, van je echte thuis met al je familie en vrienden. Het was geweldig om juist dan dat fel rood gekleurde diertje te zien in een groot, wit en leeg appartement. Mijn butterfly-effect werd een ladybird-effect…” Ze lacht ietwat verlegen. “Het werd ook de kern van het nummer ‘Ladybird’, de opener van mijn nieuwe album.”
Maar al lang voor ‘Ladybird’ had de langharige brunette een mooie carrière in haar geboorteland Malta. Daar bracht ze op zestien jarige leeftijd haar debuut EP ‘The Curious Child’ uit. Het leverde meteen twee hitsingles op aan de horizon van dit prachtige eiland tussen Italië en Afrika, geblend met een Engelse cultuur. “Ja, ik kom van Malta, maar we zijn op mijn derde al verhuisd naar Zuid-Duitsland. Ik had wel het gevoel dat ik tussen twee plaatsen, zelfs twee werelden, heen en weer weer geslingerd. Mijn grootouders, neven en nichten in Malta; En de natuur en de spannende nieuwe wereld van Duitsland. Ik verwerk al die indrukken in mijn muziek.”
Een gevoelsexpressie die haar van huis uit is ingegoten. “Zo kocht mijn vader veel albums. En zijn oom is een groot artiest in Malta, een held bijna.” Alexandra spreekt voor lof en eerbied over haar familie. “Toen ik zijn muziek, en ook de verhalen, hoorde, dacht ik wauw, dat wil ik ook. Zeker toen ik hem ook echt live zag optreden; De energie, zijn prachtige stem.”
Maar ze had nog geen idee hoe dat te bereiken. “Als tiener wilde ik in een band. Maar men vond mij nog wat jong. Toen besloot ik om het maar zelf te doen. Ik leerde gitaar en schreef mijn eigen nummers zonder ooit van het begrip singer songwriter te hebben gehoord.” Songs die terecht kwamen op de EP ‘The Curious Child’. “Een titel die op ieder kind zou kunnen slaan, dus ook mezelf: een kind dat de wereld ontdekt en ook de zin van het leven.” Ze denkt na en nuanceert: “Eigenlijk geldt dit niet alleen voor een kind. Ieder mens zou nieuwsgierig moeten zijn, naar alles om hem heen en naar zijn rol in de wereld.” Ze lijkt de kern van haar boodschap te raken. “En proberen om niet bitter te worden, maar te blijven geloven in de toekomst die voor je ligt.“ Een houding en thematiek die je ook in haar twee volgende albums terugvindt: ‘Wild Honey’ uit 2018 en het zojuist verschenen ‘Leads to Love’, elf jaar na haar debuut.
“Na het succes van ‘The Curious Child’ wilde ik meer. En me ook meer verdiepen in de muziek, meer geschoold.” Ze moest hiervoor ‘haar’ eiland weer verlaten en koos voor Nederland. Eerst naar Utrecht , toen het conservatorium in Rotterdam. “Waarom juist Nederland? De muziek scene heeft daar een goede naam. En ja, ik was ook gewoon nieuwsgierig hoe het daar zou zijn. Sommige dingen gebeuren gewoon zonder reden. Gewoon ervoor gaan.”
De scholing en de muzikale diepgang weerspiegelen zich mooi op het vinyl van ‘Leads to Love’. Evenals haar groei in de breedte, met een uitgebreid ensemble van muzikanten. Geen overdaad , maar mooi gedoseerd. ”Het is een album dat tijdens Corona is geschreven. Het is mijn reflectie op de dingen die in de wereld gebeuren, mijn gevoel, mijn reactie. Dus zeker niet per se een Corona album.“ Net als in haar teksten wordt ze in het gesprek steeds persoonlijker en gaat ze laag voor laag de diepte in, naar haar eigen kern. “Ieder mens is in principe heel gevoelig. Maar neemt te weinig tijd neemt om te reflecteren en en een connectie te maken met zijn omgeving, met de gebeurtenissen.” Ze pauzeert even… “Ik probeer mensen beter ter begrijpen. Waarom doen ze de dingen die ze doen? Dat verwerk ik in mijn songs. Want voor mij is muziek is een prachtig medium om jezelf en anderen te leren begrijpen. Muziek is de meest eerlijke en tegelijk kwetsbare kant van mezelf. Zo help ik mezelf en daarmee kan ik ook anderen helpen. Immers, als je niet eerst voor jezelf zorgt, hoe kun je dan voor anderen zorgen?” Ze overpeinst haar zinnen. “Ja, ik weet dat mijn invloed beperkt is, met mijn muziek, met mijn publiek, maar het is het waard om te proberen.” Zonder te willen overtuigen. “Nee, ik schrijf songs die ik zelf mooi vind, en hopelijk vinden anderen dat ook. Ik heb geen grote boodschap of zo. Ik stel alleen zaken ter discussie.”
Zo heeft ze ook gereflecteerd op haar eigen leven, in virtueel twee verschillende werelden, als twee Corona bubbels. “Op Malta ben ik inderdaad best een beroemdheid. Niet alleen als muzikant, met enkele hitsingles, maar zeker ook door mijn juryrol in the X-Factor.” Terwijl ze buiten dit figuurlijke eiland van roem ook leeft in een wereld waarin ze nog vrij onbekend is. “Ik hou van de privacy, maar de bekendheid heeft me ook veel voordelen gegeven. Ik ben als persoon gegroeid door deze grote ervaringen. Maar ik zie zeker ook het gevaar: dat mensen een beeld van je vormen zonder je te kennen. Alles komt onder een vergrootglas. Dat maakte me heel bewust van mezelf en hoe ik overkom op anderen. Dat leverde mezelf ook weer nieuwe inzichten op.”
‘Lead to love’: hoe we beslissen van goed is en wat slecht. “En hoe ouder je wordt hoe troebeler dat wordt. Bijvoorbeeld door begrip of sympathie voor iets of iemand. Of juist in jezelf de strijd tussen goed en slecht. Maar uiteindelijk zal alles wat we doen ‘lead to love.’” Het album voelt emotioneel lichter aan dan zijn voorganger. “Haha, Ik zit in een meer gelukkige periode, denk ik. En het is opgenomen met een band,“ vult ze aan. ”Dat gaf echt een fijn collectief gevoel. Het zijn wel mijn nummers die worden uitgevoerd, maar de bandleden hebben zeker een creatieve stem en invloed, ook in de productie. Waardoor ik ook steeds werd gestimuleerd en uitgedaagd, wat ik in mijn eentje nooit had gekund.”
“En als je van “Lead to Love’ maar één nummer mag draaien om mijn muziek te leren kennen, dan kies ik voor ‘Not For Me To Say’… Of nee, toch voor ‘Vagabond’. Dat gaat over het gevoel om je ergens thuis te voelen. Als je zoveel hebt gereisd en zoveel mensen hebt ontmoet. Het is de innerlijke kracht, die ik nu voel, hier en nu. Om op mezelf te vertrouwen en aardig te zijn voor mezelf.” Alexandra Alden weerspiegelt haar eigen levenslijn.
Foto’s (c) Julia van der Molen
