Daar is ie dan! Het langverwachte vierde album van Adele. Net als haar vorige albums ‘19’, ‘21’ en ‘25’ is ook dit album vernoemd naar de leeftijd waarop ze het grootste gedeelte heeft geschreven: ‘30’. De nu 33-jarige Britse zangeres heeft het album dan ook al een tijdje klaar staan. Deze keer gooide niet een writer’s block roet in het eten (zoals bij ‘25’), maar het coronavirus. En nu, na anderhalf jaar vertraging, is het album er dan toch. Een album waarop Adele haarzelf muzikaal opnieuw heeft uitgevonden. Verassend, vertrouwd, maar vooral heel erg goed!
Dat Adele haar persoonlijke avonturen in de liefde graag bezingt, dat is bekend. Na grote hits als ‘Make You Feel My Love’, ‘Rolling In The Deep’ en ‘Someone Like You’, zou het verrassend zijn als dit album geen nummer over haar scheiding bevat. Want ja, tussen ‘25’ en ’30’ in is er veel veranderd in Adele’s liefdesleven. Ze is gescheiden van de vader van haar kind. Maar de nummers die je zou verwachten over deze scheiding, die zijn er niet. Het overkoepelende thema is het gevoel dat bij Adele is ontstaan na de scheiding. Van zelfhaat tot een excuusnummer richting haar zoontje, alles komt voorbij. Maar slechte woorden over haar ex-man, dat absoluut niet.
Het algehele gevoel rondom de plaat is ouderwets filmisch. Niet verwonderlijk dankzij de samenwerking met filmcomponist Ludwig Göransson. Wat begint met een ode aan Judy Garland op ‘Strangers By Nature’, eindigt met het op Breakfast At Tiffany’s geïnspireerde nummer ‘Love Is A Game’. Het zorgt voor een nieuw geluid dat we nog niet eerder van Adele hebben gehoord. Het enige typische Adele-nummer op dit album is de eerder uitgebrachte single ‘Easy On Me’. Een sterke single, maar naast het muzikale geweld van de rest van het album, toch een tikkeltje normaal.
Na de afgelopen jaren drie popalbums uit te brengen met daarop met name pianoballades, heeft Adele het deze keer iets anders aangepakt. Dat betekent niet dat haar vaste producent Greg Kurstin niet aanwezig is op dit album. Samen met Kurstin brengt Adele haar persoonlijkste nummer. Op ‘My Little Love’ zegt ze sorry tegen haar zoontje over de scheiding van zijn ouders. En dat doet ze niet alleen met persoonlijke gezongen teksten, maar ook met intieme opnames van de gesprekken tussen haar en haar zoontje.
Op ‘25’ kon enkel ‘Send My Love (To Your New Lover)’ tot de uptempo nummers worden meegerekend. Dit is op ‘30’ wel anders. De vele motown, gospel en jazz invloeden zorgen ervoor dat Adele haar vaak heftige teksten verbloemt onder een drum. Zo bevatten ‘Cry Your Heart Out’ en ‘Oh My God’ een fijne beat die het gehele nummer standhoudt. Een grote verandering ten opzichte van haar vorige albums. En zeker geen slechte verandering. Het nieuwe Adele geluid is verassend, sterk, leuk en van harte welkom!
Dat ze een nieuw geluid heeft gevonden, neemt overigens niet weg dat er geen pianoballades en tranentrekkers aanwezig zijn op ‘30’. Onder andere ‘I Drink Wine’, ‘All Night Parking’ en ‘To Be Loved’ laten deze bekende versie van Adele horen, maar wel op een nieuwe manier. Allemaal zijn ze hoogtepunten op het album, maar ‘To Be Loved’ torent vocaal hoog boven alles uit. Een kippenvel nummer. Het is dat er een aantal pianoakkoorden onder haar krachtige stem staan, maar dit nummer had a capella vrijwel hetzelfde geklonken. De emotionele, breekbare stem van Adele is hier op zijn puurst. Vocale, digitale hulp dat heeft Adele niet nodig.
Grootste verrassing is de slim geproduceerde ‘Can I Get It’. Zweedse hitproducers Shellback en Max Martin zitten erachter. Het is dan ook het meest popnummer op ’30’. Met een akoestische gitaar, drums en een dosis digitaal instrument wordt dit nummer op- en afgebouwd. En niet zoals je verwacht tijdens het luisteren. Heel slim gedaan door de Zweden. Een oorwurm die je in eerste instantie misschien niet bij Adele zou verwachten, maar haar stem en de nummers rondom geven een warm welkom van dit nummer op ‘30’.
Voor de fans van het eerste uur kan de eerste luistersessie van dit album even slikken zijn. Zeker na eerste single ‘Easy On Me’, die wel in het verwachtingspatroon lag. Toch is het misschien wel het beste werk van Adele tot nu toe. En dat zegt wat met een oeuvre van haar kaliber. Adele legt haar ziel bloot en verteld over al haar gevoelens na de scheiding van haar man. In plaats van een volledig album over het (liefdes)verdriet dat haar ex-man haar heeft veroorzaakt, richt ze zich tot haarzelf. Een reis van zelfhaat naar zelfliefde vindt plaats met tussenstops onderweg gericht aan haar zoontje en nieuwe liefde. Een geweldig album dat op alle vlakken scoort! (10/10) (Columbia Records)
