Met de release van ‘Mbalax’, het nieuwe album van de Senegalese superster Youssou N’Dour wordt er weer een mooie titel toegevoegd aan een reeks releases in 2021, die van dit jaar een bijzonder goed jaar maken voor de wereldmuziek. Er waren al heel mooie releases van landgenoot Omar Pene, van Vadou Game en het in de UK gebaseerde Balimaya Project. Nu keert Youssou N’Dour terug op de internationale scene met zijn nieuwe album ‘Mbalax’
“Mbalax’ als titel doet meteen vermoeden dat N’Dour op dit album terugkeert naar zijn roots, de onvervalste Senegalese mbalax. Mbalax is de meest populaire dansmuziek in Senegal, die zijn eeuwenoude wortels vindt in de heilige ndut ceremonies van de Serere uit de regio van Thies en de conservatieve njuup tradities van de Serere uit de regio Sine-Saloum. Dat geduid hebbende moet gezegd worden dat mbalax in de hedendaagse Senegalese muziek scene nog steeds, inmiddels samen met Galsen hop, Senegalese hip hop, de meest overheersende muziekstijl is die je werkelijk overal en altijd hoort. Youssou N’Dour is als ambassadeur van de mbalax grotendeels verantwoordelijk voor deze immense populariteit van het genre.
Het album bevat 12 titels en klokt daarmee op bijna 55 minuten af. De productie was in handen van Bouba N’Dour, inderdaad de broer van Youssou. Bouba is een gevierde producer op het gebied van de mbalax, die eerder al samenwerkte met Senegalese sterren als Titi, Aida Samb, Viviane Chidid, Ami Collé Dieng en Pape Diouf. De samenwerking gaat de broers goed af. Het album klinkt als een klok en geeft qua geluidsbeeld genoeg ruimte aan de vaak erg ingewikkelde polyritmiek waardoor de mbalax gekenmerkt wordt. Toch blijft het een enorm gemis dat Habib Faye er niet meer bij is. Faye, de muzikale arrangeur, componist, bassist en producer van N’Dour overleed veel te vroeg in 2018, waardoor dit alweer het tweede album is waarbij de onmiskenbare jazz invloeden in de arrangementen toch nog steeds node gemist worden.
De 12 tracks roepen verschillende thema’s op, variërend van milieukwesties, zoals ‘Ndox’ dat water betekent dat gaat over milieuproblematiek. Op ‘Gaggantiko’ bezingt N’Dour de problemen en uitdagingen van het huwelijksleven tot het huwelijksleven.
De ene track is nog sterker dan de andere. Zijn band speelt, zoals altijd ook nu weer enorm strak, en met speels gemak de meest complexe muzikale structuren en ritmische breaks waardoor de mbalax zo gekend is. De band vernieuwd zich steeds weer met nieuw bloed van muzikanten die de harde leerschool van het spelen in de nachtclub Thiossane hebben doorlopen. Oude getrouwen Mbaye Diey Faye op percussie en Assane Thiam op tama zijn N’Dour al decennia trouw en spelen ook op dit album weer de sterren van de hemel.
Aangrijpend moment op het album is als N’Dour met ‘Ballago Ndumbe Yaatma’ een eerbetoon brengt aan de eerder dit jaar op 14 maart overleden Senegalese zanger Thione Seck. Een prachtig koor en een hartverscheurende gitaar zullen zelfs aan degenen onder ons die het Wolof als taal niet machtig zijn het gevoel meegeven dat N’Dour niets dan respect heeft voor de nalatenschap van Thione Seck. Een prachtig moment.
Met ‘Mbalax’ keert Youssou N’Dour ijzersterk terug op het internationale toneel. Of de aanstekelijke mbalax ook zal aanslaan bij het internationale publiek zal moeten blijken. Op dit album doet N’Dour geen enkele concessie. Met ‘Mbalax’ eist N’Dour de hoofdrol op voor de Senegalese muziek op het wereldtoneel. (8/10) (Universal Music Africa)
