De zesde plaat van Novastar is daar. Met ‘Holler and Shout’ brengt de in België wonende Nederlander een opvolger van het in 2018 verschenen ‘In The Cold Light of Monday’. Een vleugje McCartney en Oasis, maar met name een grote schep Novastar. Dat is ‘Holler and Shout’. Een fijne nieuwe plaat van Novastar die zeker bij fans van zijn vorige album in de smaak gaat vallen.
Novastar, de artiestennaam van Joost Zweegers, is voor dit album naar Brighton gegaan. Daar heeft hij samengewerkt met Mikey Rowe, de toetsenist van onder andere Noel Gallagher’s High Flying Birds. Niet heel gek dus dat de nummers op Zweegers nieuwste album ook wat weg hebben van Oasis.
Eerder verscheen al de single ‘Deep Are The Eyes’. Een typisch Novastar nummer. Vrijwel zonder intro laat Zweegers zijn herkenbare stem over een piano horen. Waarna in het refrein de piano wordt versterkt met de gehele band. Toch blijft die dijk van een stem wat dit nummer zo sterk maakt. Het recept waar Novastar met ‘The Best Is Yet To Come’ en ‘Never Back Down’ mee is doorgebroken, verveelt nog steeds niet.
Of het nu lage of hoge noten zijn, die bekende stem blijft sterk. Het bereik van Zweegers is op ‘Holding Patterns’ goed te horen. Deze keer wordt de piano enkel door strijkers bijgestaan wat een prachtige ballad oplevert. Misschien iets wat je al eerder hebt gehoord, maar door dat stembereik zeker een fijne toevoeging aan dit album.
Naast de veelvoorkomende piano nummers, waarschijnlijk te danken aan Mikey Rowe, heeft Zweegers zijn akoestische gitaar ook niet overboord gegooid. Gelukkig maar, want een nummer als ‘Velvet Blue Sky’ is een grote aanwinst voor zijn oeuvre. Het nummer start zingend zonder muziek, a capella dus, waarna er al snel een gitaar binnen komt vallen. Naarmate het nummer vordert wordt het steeds verder opgebouwd met de band. Absoluut een hoogtepunt op ‘Holler and Shout’.
Joost neemt je mee langs zijn muzikale creativiteit, maar ook langs persoonlijke verhalen. Zo is het laatste nummer ‘Isabelle’ voor en over zijn vrouw geschreven. De popmuzikant laat hier een gevoelige kant van zichzelf horen die erg goed op dit album past.
De singer-songwriter in Novastar is drie jaar na zijn vorige album weer helemaal terug. De samenwerking in Brighton heeft hem geen windeieren gelegd en nieuwe klanken in zijn unieke geluid doen brengen. Zo blijft het album puur Novastar, maar zijn er toch kleine invloeden te horen van Britse artiesten als Paul McCartney en Oasis. Dat alles zorgt voor een sterk en licht vernieuwend album binnen het oeuvre van Joost Zweegers. (8/10) (Universal Music Belgium)
