Fans van Lana Del Rey kunnen hun geluk niet op, want de Amerikaanse zangeres brengt alweer haar achtste album uit. ‘Blue Banisters’ is de opvolger van succesvolle albums ‘Norman Fucking Rockwell!’ en ‘Chemtrails over the Country Club’. En pas een halfjaar na haar zevende album is het nog een snelle opvolger ook! Lana weet opnieuw een prachtig album neer te zetten met akoestische nummers en diepe teksten waarop haar unieke stem alle ruimte krijgt.
Vlak na ‘Chemtrails over the Country Club’, dat in maart 2021 werd uitgebracht, kondigde Lana Del Rey haar achtste album al aan. Het zou ‘Rock Candy Sweet’ gaan heten en op 4 juli uitkomen. Eenmaal 4 juli, werd aangekondigd dat het album later zou verschijnen en ‘Blue Banisters’ zou gaan heten. Flink wat veranderingen op het laatste moment, maar dat mocht de pret niet drukken.
Openingsnummer ‘Text Book’ en titelnummer ‘Blue Banisters’ zetten de toon van het album. Melancholische nummers, die Del Rey al jaren typeren, over liefdesverdriet. In het titelnummer zingt Del Rey over een man die haar heeft beloofd de trapleuningen (bannisters) blauw te verven, maar nooit op komt dagen. Del Rey gebruikt blauw als de kleur van geluk. Beide nummers hadden ook op ‘Norman Fucking Rockwell!’ en ‘Chemtrails over the Country Club’ niet misstaan. Die muzikale stijl heeft ze op dit achtste album doorgetrokken. Toch is dit op ‘Blue Banisters’ net iets anders uitgewerkt. Waarschijnlijk door de afwezigheid van producer Jack Antonoff die bij haar vorige albums wel betrokken was.
Een terugkerend tekstueel thema is de kleur blauw. Op ‘Blue Banisters’ wordt het belang van deze kleur door Del Rey bezongen, maar ook op ‘Violet for Roses’ en ‘Beautiful’ komt de kleur blauw voorbij. Vandaar waarschijnlijk ook de keuze voor de nieuwe albumtitel.
De hoogtepunten van dit album zijn de kleinste nummers. Op ‘Arcadia’ bezingt de in New York geboren en getogen Del Rey een idyllisch dorpje in Californië. Dat Del Rey haarzelf inmiddels als een Californische beschouwt, is iets waarnaar ze op eerdere albums al refereert. Nu zingt ze over de verhuizing van Los Angeles naar het rustige Arcadia. Een prachtig nummer “waar je naar moet luisteren zoals je dat bij ‘Video Games’ ook deed”, zoals Lana Del Rey zelf heeft gezegd.
Ook afsluiter ‘Sweet Carolina’ valt onder de hoogtepunten. Geschreven en opgenomen met haar vader en zus, bezingt Lana haar zus Chuck tijdens een moeilijke zwangerschapsperiode. Een ontroerend nummer over de kracht van familie in moeilijke tijden. De perfecte afsluiter voor dit mooie album.
Het unieke aan dit album is dat Del Rey meermaals uit haar eigen comfort zone stapt. Zo is ze bijna schreeuwend te horen op ‘Dealer’ en creëert ze een solo met een stemvervormer op ‘Living Legend’. Allemaal keuzes die dit album anders maken dan haar eerdere werk. Fijn, want Del Rey’s muziek kan soms ook wat repetitief zijn.
Dit achtste album met 15 vrij lange nummers is een geslaagd album. Ondanks dat het niet volledig uit nieuwe muziek bestaat, maar een aantal eerder uitgelekte nummers ‘uit de kluis’ bevat. Liefhebbers van haar eerdere werk zullen dit album zeker omarmen. (8/10) (Interscope, Polydor Records)
