Racoon heeft dan eindelijk hun nieuwste album ‘Spijt is iets voor later’ uitgebracht. Het album lag al tijden klaar, maar doordat de corona maatregelen promotie van het album onmogelijk maakten moesten de fans zich tot nu toe tevreden stellen met maar liefst vier tracks die al als single werden uitgebracht sinds januari vorig jaar ‘Het is al laat toch’ werd uitgebracht. Daarnaast was er nog een speciale Record Store Day release, dus helemaal verstoken van Racoon zijn we niet geweest.
‘Spijt is iets voor later’ is volgens zanger Bart van der Weide een album dat er moest komen. Het is zeer autobiografisch en hij zegt er zelfs van dat dit album er zou komen ‘met of zonder band’. Als we dan nu het album in volle glorie horen kan de conclusie niet anders zijn dan dat dit een heel goed solo album van Bart is, weliswaar onder de naam Racoon, en met het zeer bepalende spel van gitarist Dennis Huige, maar toch vooral een muzikaal statement van de zanger.
Het album, dat tien tracks telt en net iets langer dan een half uurtje duurt is dus vooral een kind van Bart van der Weide. ‘Tijd Verliezen Met Jou’ gaat over zijn relatie met zijn zoon’, ‘Laat Mij Maar Blind Zijn’ over zijn dochter en ‘Historie Van Een Man’ schreef hij voor zijn vader. Op dat nummer zingt Kaat, de zus van Bart de tweede stem.
Volgens de band is qua productie het album geïnspireerd door Rick Rubins ‘American Recordings’ met Johnny Cash uit 1994. Dan trek je wel een erg grote jas aan en ‘Spijt is iets voor Later’ kan alleen maar vergeleken worden met dit meesterwerk door vast te stellen dat ook op ‘American Recordings’ veelal alleen maar de stem van Johnny Cash begeleid door zijn eigen gitaarspel te horen is.
Het album opent met ‘Het is al laat toch‘, dat al in januari van 2020 als single werd uitgebracht en inmiddels is uitgegroeid tot de grootste hit van de band tot nu toe. Over het hele album is weinig spanning of dynamiek te merken. De teksten zijn weliswaar zeer intrigerend en Bart zingt beter dan ooit tevoren, maar muzikaal is het album minder opwindend. De productie is zeer verzorgd, maar als ‘Tijd Verliezen’ kan worden aangemerkt als het spannendste nummer op het album, dan geeft dat wel aan dan dit een erg introspectief album is geworden.
Het akoestische spel van gitarist Dennis Huige is inmiddels instant herkenbaar en geworden tot de signature sound van de band. Huige heeft al eens het ‘Duiveltje’ gewonnen als beste gitarist van Nederland. Het is een prijs die door collega’s wordt uitgedeeld, dus daar gaan we niet over in discussie, maar op dit album wordt Huige dan wel beperkt door het song materiaal. De nummers zijn tekstueel erg goed, maar verschillen stilistisch niet veel van elkaar en vernieuwend zijn ze ook niet.
Om Goethe aan te halen: “In der beschränkung zeigt sich erst der meister”. Binnen het beperkte idioom waarvoor Racoon heeft gekozen op dit album blinken ze uit.
‘Spijt is iets voor Later’ verdient een compliment. Het album zal waarschijnlijk uitgroeien tot het meest succesvolle album van de band. De tour staat op het punt van beginnen, inmiddels heeft band aangekondigd op 2 april 2022 in Ahoy te spelen. Dat gaan ze uitverkopen, no doubt. Met ‘Spijt is iets voor Later’ volgt Bart van der Weide zijn hart en met zijn Racoon mannen maakte hij een heel goed album dat vooral voor hem noodzakelijk was te maken. Het album vindt weerklank bij het publiek, verdiend. De vraag is echter: waar moet Racoon hierna heen? Hebben ze de moed zich van hieruit verder te ontwikkelen? Kan of wil je nog terug naar de sound van een album als ‘Liverpool Rain’? Of is dit een opmaat naar een solocarrière voor Bart? (8/10) (Sony)
