Op 12 mei bracht de Arnhemse singer-songwriter Alida haar debuutsingle ‘Slow motion’ uit. Haar dromerige vocalen, een herhalende gitaarmelodie en golvende synths nemen je mee naar een plek waar het leven stil staat, waar de dagen zich herhalen en waar de tijd in slow motion lijkt te verstrijken. Debuutsingle van Arnhemse singer-songwriter is een melancholische ode aan een leven op zee.
Alida
Onder haar 2e naam Alida maakt Anne Weggeman (27) verstilde indie folk muziek. Sinds 2018 is zij actief als singer-songwriter. Ze heeft onder andere gespeeld op: H80 festival, Muziek bij de Buren, Op de stoep fest en de Alive Livestream van Luxor Live en Jacobiberg. Afgelopen zomer werd zij ook geselecteerd voor de Summerschool georganiseerd door de Basis in Doornroosje, Nijmegen. Ze schrijft, speelt gitaar en is begonnen zichzelf te leren produceren.
Slow motion
‘Slow motion’ is geschreven in april 2020 in quarantaine op zee. In de eerste maanden van de pandemie brak er corona uit op het cruiseschip waar ze werkte (ironisch genoeg om geld te sparen voor een nieuwe gitaar en opname apparatuur). Het schip werd door verschillende landen geweigerd, ruim twee maanden zette ze geen voet aan land. Toen ze zelf ook ziek werd en 8 dagen in isolatie in haar binnenhut doorbracht nam ze een video op om aandacht te vragen voor de benarde situatie waarin ze zich bevonden. De video ging viral en werd onder andere gedeeld door de Amerikaanse pers. 12 mei vorig jaar kwam ze na een overtocht over de Atlantische oceaan aan in de haven van Rotterdam: “Een jaar later kan ik met deze release mijn eigen verhaal delen”.
“Slow motion neemt je mee in het gevoel van vertraging en verstilling wat ik ervoer toen we 2 weken voor anker lagen en er nog geen vooruitzicht was op wanneer of hoe we naar huis konden nu alle grenzen gesloten waren. Het beschrijft een soort parallel universum weg van de crisis waarin de wereld verkeerde in de eerste maanden van de pandemie. Er was weinig ruis, amper internet, een slecht werkende tv. Elke dag was hetzelfde, zag alleen maar zee, dat bracht ook rust en ruimte in m’n hoofd. Toen ik alle angst en onzekerheid losliet werd ik totaal opgenomen in het huidige moment, waarin ik eigenlijk een hele diepe rust ervoer.”
In het liedje hoor je een herhalende gitaarmelodie, geschreven op een rechtshandige gitaar die ze handen kreeg op het schip, zelf is ze linkshandig. “Creatief gezien had ik dus weinig opties want ik moest alles omdraaien. Eenmaal thuis heb ik de melodie zo gelaten omdat het voor mij symbool was gaan staan voor het repetitive van de dagen daar. Eenmaal aan de productie begonnen heette de eerste synth plugin die ik probeerde “Drifting Away”, en het specifieke pad wat ik daarvan gebruikte heette: “isolated”. Grappig genoeg was dat exact het vervreemde geluid waar ik naar zocht”. Slow motion is geproduceerd in samenwerking met de Utrechtse Olaf Bosman (Herman Brood Academie). De master is gemaakt door Daan Kandelaars (Tremor studio), ook uit Utrecht.
‘Slow motion’, een jaar geleden geschreven, lijkt nog steeds passend voor deze tijd. “Door Corona zijn we allemaal gedwongen om meer op onszelf te zijn en langzamer te leven. Door die verstilling kan je zomaar bij iets heel wezenlijks aankomen”.
Video
Bij het nummer verschijnt, gelijktijdig met de release, ook een video. Hierin zijn amateurbeelden te zien die vanaf het schip zijn gemaakt. “Het zijn mijn eigen beelden en beelden gemaakt door iedereen met wie ik nog in contact heb kunnen komen, gasten en crew”. De herhalende beelden van de oceaan en enkele shots van Antarctica, waar het schip ook voer, illustreren het gevoel van verstilling en vertraging van het nummer. “Dit was echt alles wat ik maandenlang heb gezien. Ze nemen je mee in wat voor een aantal maanden mijn wereld was”. De video is in samenwerking met Anna Fransen geëdit.
Artwork
“Het artwork is een collage gemaakt door Roos Marijn Peperkamp. Ik vond een collage, dus een verzameling van verschillende afbeeldingen die samen weer een verhaal vormen, heel passend voor dit liedje en dit verhaal”.
