De eerste keer dat ik van JP Williams hoorde was begin 2018 toen hij zelf contact met mij zocht via Twitter. Hij stuurde mij toen zijn EP ‘Stolen Cadillac’, die mij prima beviel. Aan het eind van dat jaar volgde het album ‘Everblue’.
Williams is geboren in New York City en begon daar met optredens in koffiebars en nachtclubs. Hij bespeelt naast de gewone elektrische gitaar ook de zogenaamde cigarbox guitar. Hij verhuisde naar Tunckhannock, Pennsylvania, waar hij doorging met muziek maken tot hij zich een tijdje uit de muziek terugtrok. Na een afwezigheid van enkele jaren kwam Williams in 2014 opeens weer terug met de cd ‘Mixed Bag’. Deze werd begin 2018 opgevolgd door al genoemde ‘Stolen Cadillac’ en ‘Everblue’.
Op ‘Everblue’ stond een duet met de in Rusland geboren zangeres Ekat Pereyra, met wie Williams nu een compleet album heeft uitgebracht onder de titel ‘JP & Ekat’. Begeleid wordt het stel door Eddie The Harp (harmonica), Gregory Joseph (bas), Jack Roberts (drums), Eric Brody (toetsen), Tommy ‘Chi-Town’ Perrone Jr (harmonica) en een tiental anderen.
Op de cd staan tien nummers, waarvan er negen door Williams zijn geschreven. De enige cover is ‘Don’t Let The Devil Ride’ van Rev. Oris May, hier als eerbetoon aan Leo ‘Bud’ Welch, een bluesman die pas op zijn 82e zijn platendebuut maakte. JP, Ekat en band laten op dit album gewoon eerlijke blues horen. Goed geschreven, goed gemaakt en uitgevoerd.
Ekat Pereyra is een meer dan uitstekende zangeres met een prachtig soulvol stemgeluid, dat fraai contrasteert met de wat rauwe, donkere stem van Williams. Nummers die wat mij betreft een bijzondere vermelding verdienen zijn de opener ‘Mighty Dangerous Boogie’, het humoristische ‘Regret’ en de al genoemde ‘Don’t Let The Devil Ride’. Prima cd. (8/10) (eigen beheer)
