Hij is er weer: De wekelijkse Maxazine België Playlist op Spotify. Iedere week weer vernieuwd met een aantal nieuwe tracks. De beste nieuwe muziek, muziek uit onze concertverslagen en cd-recensies, interviews en nieuws, aangevuld met een aantal ‘speciale tips’ van onze recensenten. Een nieuwe lijst met de beste muziek van Belgische bodem, speciaal samengesteld voor jullie. Enkele nummers blijven staan, enkele nummers vervangen we door nieuwere, betere, maar in ieder geval: andere tracks. Vandaag de nieuwe lijst, die van vrijdag 27 november 2020.
Normaal gesproken zou hij nooit, maar dan ook nooit op een vroege vrijdagavond bij zijn bompa op bezoek gaan. En nu, in corona tijd zou het al helemaal niet in hem opkomen, sterker nog, opa Koen zou hem zonder pardon de deur hebben gewezen als hij onaangekondigd bij hem langs was gekomen. Bompa Koen was inmiddels 73 en zijn gezondheid was nog wel redelijk voor een man van zijn leeftijd, maar de tijden dat hij, in de jaren zeventig van de vorige eeuw, zelf onder invloed van drugs nog zijn mannetje kom staan tegenover wie dan ook, waren al lang verleden tijd. Peter had bompa Koen al vanaf maart niet meer echt gezien. Natuurlijk deden ze videobellen. Bompa Koen had een tablet kado gekregen van de familie, en zo had met het contact niet alleen weten te behouden, maar zelfs nog kunnen intensiveren.
De afgelopen maanden had Peter vaak uren met zijn grootvader gesproken via dit nieuwe medium. Paul was erachter gekomen dat Bompa Koen niet alleen maar die vriendelijke bompa was, maar dat de man vol zat met de meest prachtige anekdotes over vroeger. Tijden die Peter alleen maar kende van geschiedenislessen en oude films. Bompa had het daadwerkelijk meegemaakt. De val van de muur in Berlijn bijvoorbeeld. Al meer dan 30 jaar geleden, maar bompa was erbij geweest. Nadat hij de eerste beelden op tv had gezien was hij naar Berlijn gereden en had er dagenlang feestgevierd met de mensen in Berlijn. Hij had de vreugde gezien op de gezichten van mensen die hun familie weer bij elkaar hadden, na decennia gescheiden te zijn geweest. Bompa was zelfs verliefd geworden op een Berlijnse schoonheid. Hij had het later opgebiecht aan bomma, hetgeen hem op drie dagen slapen op de bank was komen te staan. Hij had een handtekening weten te bemachtigen van David Bowie toen hij in 1974 in Europa was om een award in ontvangst te nemen voor zijn album ‘Ziggy Stardust’. Hij had de hele dag in de kou voor het hotel gewacht. Hij kreeg zijn kans toen hij Bowie naar buiten zag komen met zijn vrouw Angela en zijn zoon Zowie. De gesigneerde LP hing nog altijd ingelijst aan de wand bij zijn grootvader.
Prachtige verhalen. Toen Peter de oude foto-albums van zijn grootvader doorbladerde zag hij ook een aantal oude kleurenfoto’s uit de jaren zeventig van de vorige eeuw waarop bompa Koen te zien was als gitarist in een band. Toen bompa erover begon te vertellen was, zelfs nog door het beeldscherm een flikkering in zijn ogen zichtbaar. Hij genoot van zijn herinneringen. Het mooiste lied dat hij ooit had leren spelen op zijn gitaar was uiteraard ook van David Bowie. ‘Life on Mars’ van het album ‘Hunky Dory’ uit 1971. Bompa kon het nummer, met gesloten ogen woord voor woord meezingen. Hij speelde luchtgitaar. Kon zich alle akkoorden nog herinneren zei hij. Daarom bracht Paul hem nu, goed weggestopt in een hoes zijn akoestische gitaar. Hij zou het instrument afgeven bij de receptie van het bejaardentehuis waar hij woonde. Bompa wist dat de gitaar kwam en had zich voorgenomen dat hij nog een keer ‘Life on Mars’ zou spelen op de gitaar. Al was het het laatste dat hij zou doen.
Onderweg op de fiets had Paul zijn earpods is en luisterde naar ded Maxazine Spotify playlist, die net weer was uitgekomen, zoals elke vrijdagavond. Geen Bowie, maar wel de beste nieuwe tracks, steeds weer elke week opnieuw. Hij luisterde deze week naar nieuwe tracks van onder andere: Sevens, Fiona Brown, DIRK. en Balthazar. Misschien zal een van hen ooit net zo groot worden als Bowie.
