Niet te veel achterom kijken en leven in het hier en nu. Alles een beetje luchtig nemen en niet te pretentieus. Wijze levenslessen die zangeres Inge van Calkar zelf ook volgt. Uit levenservaring opgebouwd en een tikje geholpen door haar studie psychologie. Na een reset van haar muzikale carrière mondde dit uit in het toepasselijke album ‘Full Color’. Een levenswijsheid die ze ons niet wil op dringen, maar die wel heerlijk binnen komt.
Er is veel veranderd op het muzikale pad van Inge Van Calkar. Soms organisch, soms resoluut. Ze leerde veel en snel, en vooral van haarzelf. Haar titelloze debuut ligt misschien in tijd nog niet zo ver achter haar, maar qua gevoel is de wereld, haar wereld, niet meer zoals die was.
“Ik was heel jong begonnen met muziek. Op mijn dertiende maakte ik al liedjes op akoestische gitaar, dus werden het vanaf toen akoestisch singer-songwriter liedjes.” Zo werd ook haar titelloze debuutalbum: de singer-songwriter feeling. “Geen elektronica, alleen contrabas en akoestische gitaar. Heel losjes opgenomen in de studio.”
Foto (c) Bullet Ray
Na het debuut werkte ze aan een nieuwe plaat. Die zou het levenslicht echter nooit zien. “Hij was helemaal af, gemixt en al. En toen realiseerde ik mij ‘Ik wil die kant helemaal niet meer op.’ Dus die plaat heb ik nooit uitgebracht.” Dat was een krachtige, moedige en verstandige daad. “Nou ja, Je wilt niet iets uitbrengen waarvan je zelf al denkt mwahhh… Dat kan alleen maar misgaan. Stel dat de rest het wel mooi zou vinden, dan moet je iets doen wat je zelf niet leuk vindt.”
De blonde zangeres uit Groningen “was er echt klaar mee” en werkte aan een nieuwe start. “Ik wilde meer de pop hoek in en muziek maken waar ik zelf ook naar luisterde.” Dat werd makkelijker toen ze leerde om haar nummers ook zelf te produceren. “Ik ben zelf meer demo’s maken en dacht “Dit is wat ik wil. Dit is mijn muziek.”
Bij het tweede album ging Inge dan ook volledig voor haar eigen sound. “Ik zag Moss live, dat was geweldig inspirerend: die elektronica, de beats, elektronische gitaren. Gewoon heel veel energie. Ik dacht: Die kant wil ik op.” Een andere mindset, een ander gevoel. En ook andere muziek en imago. Een totale reset. Hoe toepasselijk kan een albumtitel zijn…
Foto (c) Jan Lenting
Op het album ‘Reset’ (2018) is volop ruimte voor beats en elektronica. En voor de warme, prettige stem van Inge. Die ‘nieuwe ik’ heeft ze doorgetrokken op haar zojuist verschenen EP ‘Full Color. ”Die is wel iets minder donker. Ik wilde wel de elektronica, maar ook een luchtiger feeling.” Die ontwikkeling loopt parallel aan haar eigen leven en ontwikkeling. “Op ‘Reset’ staat bijvoorbeeld ‘Troublemaker’, een beetje bozig, onzeker: Wie ben ik, ben ik wel leuk? Dat heeft iedereen wel op een bepaalde leeftijd. Dat heb ik wel achter me gelaten.” En van Inge hoeft het ook niet echt zo serieus te zijn, geen ‘meisje-op-gitaar-singer-songwriter-imago’. “Haha, zeker, het mag een beetje een feestje zijn. Niet te pretentieus en serieus.” Full Color dus…
Je ziet en hoort het feestje meteen in de opener van deze EP. “‘Touchdown’ is ook gewoon grappig, en dat mag ook. Dat je een date hebt en niet kunt wachten om iemand mee naar huis te nemen. Zo van ‘Laten we maar snel de wijn opdrinken en dan gaan we.” Lachend: “Dat is niet autobiografisch hoor, maar ik wil wel meer die luchtige kant op.” De over de top video benadrukt dit gevoel alleen maar. Check it out.
Foto (c) Inge van Calkar
Zowel bij ‘Reset’ als bij het fonkelnieuwe ‘Full Color’ werkte ze nauw samen met producer Gordon Groothedde, bekend van producties voor o.a. Krezip, Maan en Miss Montreal. “Ik schrijf de nummers zelf, en maak ze af met Gordon.” Dus een groot deel blijft echt van Inge zelf, “maar ik vind het fijn als iemand meekijkt. Zeker als er een muzikale klik is. En die hebben we. Vaak ontstaat er al heel snel iets van magic en spring je samen in het rond.”
‘Full Color’ bestaat uit zes sterke nummers. “En dit ben ik. Dit album past bij mij, geen mainstream.” En ook on-Nederlands? “Ja, eigenlijk wel. Nederlandse muziek op de radio is wat duidelijker. Je weet meteen waar het over gaat. Ik zit wat alternatiever; en met meer elektronica.” Inge van Calkar past dus niet typisch in een Nederlands straatje. Misschien meer Europees, Zweeds misschien?” Jaaaa, Robyn of zo, prachtig!”
En het nummer dat jou nu het meest typeert? “The Ocean never ends.” Inderdaad een mooi combi van pop en elektronica met een rauw randje. “Het gaat over vasthouden en loslaten. Net als de andere nummers op ‘Full Color’ met positieve boodschap. Een beetje geïnspireerd op War on Drugs.”
Foto (c) Frank Fiedler
Toch schemert ook door de full colors soms nog een donkere tint door, zoals in de ballad ‘The Iceman’. “Het is een heel persoonlijk nummer, geschreven in de vorige zomer. Over de angst dat alles wat je hebt en goed gaat, zoals je relatie, dan toch opeens slecht zou kunnen gaan: ‘I can tell the rain is coming soon’.“
Opmerkelijk genoeg, of bij haar juist niet, haalt Inge haar inspiratie niet van iemand specifiek, of van een band. “Ik heb vroeger wel veel albums geluisterd, maar ik hecht niet zo veel aan wat was. Ik hecht meer waarde aan nummers die ik nú hoor. Lana Del Rey, ‘Doin’ time’, bijvoorbeeld. Die draai ik wel honderd keer op een dag.”
Foto (c) Inge van Calkar
Leven in het hier en nu en vooruit blijven kijken. “Mijn nummers zijn heel persoonlijk. En als iemand anders er iets in hoort dan ben ik daar blij mee, maar ik heb geen les of boodschap.” Als psychologe en midden dertiger heeft ze zelf echter wel geleerd “dat ik net zo gek ben als de rest, en andersom. En dat ieder heeft zijn zwakten en sterktes heeft. Om het boek te citeren: De meeste mensen deugen. En dat klopt.” Een mindset in full color…
