Reggae is een muziekstroming die de laatste decennia flink aan mainstream populariteit heeft ingeboet. Grote namen als Marley, Tosh, Dube, ze zijn er niet meer, en er is eigenlijk nooit een echt waardige nieuwe superster in de reggae opgestaan. Natuurlijk in Ivoorkust is Lucky Dube die de old school reggae in ere houdt en uitdraagt, maar reggae heeft zich eigenlijk sinds de dood van Marley en Tosh in vele richtingen ontwikkeld en verbreid.
Artiesten als Chronixx, Kabaka Pyramid, Protoge, Hempress Sativa, Jah 9, Jesse Royal ze dragen de reggae vlag verder, maar zo groot als in de tijden van Bob Marley en Peter Tosh is de reggae nooit meer geweest. Als er dan een nieuwe release komt van een telg van de Marley familie dan worden de oren meteen gespitst. Het is toch een soort van kwaliteitsgarantie. Marley is een topmerk, Nadat Bob was overleden stonden met name zijn zonen Damian en Ziggy op die, vaak met opvallende gelijkenis de muzikale erfenis van hun vader bleven eren.
Nu is er dan de debuut E.P. van Skip Marley. Kleinzoon van de grote Bob en hij mag Ziggy en Damian zijn ooms noemen. De E.P. kent 7 tracks. Oom Damian doet mee op een track en Skip mag een sample van de stem van opa gebruiken in de openingstrack van zijn E.P.. In de stem van Skip is zeker familiegelijkenis te ontdekken, maar daar is wel erg veel autotune aan te pas gekomen om dat een beetje toonvast vast te leggen. Zelfs de live opnames die ik op internet vond ter referentie zijn gezongen met autotune plug- ins, dus het is safe to say dat Skip weliswaar klinkt als opa maar dat dit niet zonder elektronische doping tot stand kan komen.
Opener ‘Higher Place’ begint met een sample van opa Bob. Het nummer is saai en overgeproduceerd met echt teveel galm en dit is gewoon echt te simpel voor woorden. Op ‘Make me Feel’ verzamelt Skip wat extra streed credibility door dat rapper Rick Ross een stukje mee-rapt. Ross is eigenlijk meer bekend als crimineel en gangmember dan echt als rapper, maar goed, het is maar waar je als debuterend artiest mee geassocieerd wil worden. Ow ja. Ari Lennox doet ook nog mee op die track, maar die zingt ergens verloren in de echozuilen. Totaal niet interessant en zo slepen we ons voort.
‘Slow Down’ dan dat op internet behoorlijk beluisterd wordt. gastrol voor R&B zangeres H.E.R.. Deze track is zeker het leukste op dit E.P.’tje. Lekker niks aan de hand beatje. Maar ook weer die verschrikkelijke productie die het totaal verpest. Dit nummer zou de moeite waard zijn uit te voeren in een steady roots reggae versie. Maar dat is dus niet zo. Als we zover zijn heeft de gemiddelde luisteraar allang weer wat anders opgezet. De E.P. is gewoon saai en klinkt nergens naar.
‘Faith’ dan, laten we er geen woorden teveel aan spenderen. De man autotuned saai, geen dynamiek, qua presentatie gaat het helemaal nergens over. Skip forward dus ook. Laatste nummer ‘That’s not true’ is samen met oom Damian opgenomen en komt dan eindelijk terecht in wat we reggae kunnen noemen. Blazertjes en alles erbij. Klinkt echter ook weer alsof het is opgenomen in een leeg soepblik.
Tsja, het debuut van Skip is dus niet zo geslaagd. Hij zal vast zat streams trekken op naam van de rappende crimineel, Ari Lennox, H.E.R. en zijn oom Damian. Het is hem gegund. (4/10) (Island)
