Vrijdag 12 juni 2020 komt het nieuwe album van Thomas Azier uit onder de titel ‘Love Disorderly’. Na ‘Hylas‘, ‘Rouge‘ en ‘Stray‘ het vierde volledige album van Azier en deze hebben we met zijn allen niet zien aankomen.
Waar Azier zich met zijn vorige werk enigszins binnen het geldende popmuziekidioom positioneerde, vervalt met het uitkomen van ‘Love Disorderly’ elk geldend referentiekader en verwachtingspatroon. Thomas Azier maakt zich op het acht titels tellende album los van dogma’s en conventies, keert zijn ziel binnenstebuiten en doet wat een kunstenaar moet doen. Hij creëert.
Man Ray, een van de grote kunstenaars uit de Dada beweging zei ooit een in een interview: “to recreate is human, but creation is divine.” Iets re-creëren is menselijk maar creatie is goddelijk. Zonder Azier te willen vergelijken met een opperwezen is de conclusie dat we met ‘Love Disorderly’ een nieuwe creatie horen zeker gerechtvaardigd. Een eerste draaibeurt zal de nietsvermoedende luisteraar uit het lood slaan, desoriënteren en verbazen. Dat is wat kunst moet doen. Kunst inspireert, geeft zin, stelt vragen zonder de antwoorden te weten. Azier heeft zich verbaasd over de steeds verder om zich heen grijpende polarisatie in het, ten tijde van de opnames, nog pre-corona tijdperk. ‘Love Disorderly’ als album is een collage geworden van indrukken, gevoelens, gedachten en emoties die voor Azier nodig zijn om de tijd te vangen. Ja, het proces was daarbij even belangrijk als het product. Wat we horen kunnen we niet loskoppelen van hetgeen eraan voorafging en dat is een beleving zoals we die niet veel meemaken bij muziek.
Openingstrack ‘Love Disorderly’ is een groot avontuur. Overrompelend en direct, ongewassen grijpt het de luisteraar meteen bij de strot. Je zet het af, of je wordt meegesleurd in een realiteit die velen van ons voelen, maar die het maar aan één man gegeven is om dit in muziek te vangen. Azier doet geen enkele concessie. Adembenemend in de meest letterlijke zin van het woord.
‘Hold on tight’ zet de luisteraar heel even terug op de grond. Blazers roepen herinneringen op aan Miles’ ‘Sketches of Spain’ en tekenen lijnen op het canvas waarop Thomas Azier bijna wanhopig zingend ons een boeket aan emoties aanreikt waarin wij allen onze eigen wereld zullen herkennen.
De Amerikaanse dichter Frank O’ Hara zei al in het begin van de jaren zestig dat precieze observatie een voorwaarde is om tot kunst te kunnen komen. Als je maar precies genoeg observeert, kun je van het meest banale onderwerp kunst maken. O’Hara wordt wel gezien als een van de voornaamste kunstenaars uit de ‘New York School’, die zich liet inspireren door jazz, surrealisme, abstract expressionisme, action painting en avant-garde. Azier blijkt een oude ziel te hebben, want hoe meer je luistert naar ‘Love Disorderly’, dit zijn de ingrediënten die terug te vinden zijn in de muziek op dit album.
Azier observeert de wereld om zich heen, een wereld die versnelt, vervreemdt en steeds meer vraagt van ons mensen, hij vangt deze dynamiek met zijn muziek. Nee, het is niet depressief, het is wel direct en eerlijk, keihard in die zin, maar Azier stelt zich dermate kwetsbaar op dat het meteen binnenkomt.
Het meest toegankelijke nummer op het album is waarschijnlijk ‘Entertainment’. ‘I need a way to decompress, cause I’m tired of playing nice’ zingt hij, een veelzeggende frase. Azier gooit zijn pop-cape af en laat ons toe in zijn diepste zijn.
De meningen over dit album zullen verdeeld zijn. Daarmee plaatst Azier zich met ‘Love Disorderly’ midden in het maatschappelijk discours van het moment. Er lijkt geen plaats meer te zijn voor nuance, synergie en gezamenlijkheid. Is het een noodkreet? Of is het een stap op de plaats van een briljant en eigenzinnig kunstenaar die ons een spiegel wil voorhouden en daarbij niet bang is om zelf het diepste van zijn ziel in die spiegel aan iedereen te laten zien?
‘Love Disorderly’ is zonder enige twijfel het meest belangrijke album van dit moment. De toekomst zal uitwijzen hoe het gewaardeerd gaat worden door het publiek. Ga luisteren en vorm je eigen mening. (9/10) (Hylas)
